Post: #81

kajman napisał(a):czy chodzi w tym topie o płyty wydane po raz pierwszy w tej dekadzie niezależnie od daty nagrania?

Może bez skrajności typu "Anthology" Beatlesów, ale zasadniczo tak.

Post: #82

23. O.N.A. - Bzzzzz
22. Anna Maria Jopek - Szeptem
Dwupłytowy album, w którym druga płyta po części z nowym repertuarem, po części z powtórkami z płyty studyjnej. Ja przesłuchałem, oceniłem i ustawiłem tylko część studyjną. Płyta byłaby wyżej gdyby nie środek wypełniony utworami na wokal i fortepian. No ładne to było, ale nie na tyle, żeby porównywać z pozostałymi utworami na tej płycie. zaczyna się od kapitalnej wersji Nadziei Heya, potem jest między innymi najsłabsza mi znana (ale i tak znakomita) wersja Czas rozpalić piec, Samba przed rozstaniem, a na zakończenie Jeszcze poczekajmy. Takie kilery musiały zrobić dobrą robotę.
21. Raz Dwa Trzy - Cztery
Ciekawe czy Miszon wpadł przy moim komentarzu, że ta płyta będzie także u mnie. I u mnie jest wyżej. To kolejna płyta w tym topie, którą znałem przedtem tylko z kilku utworów (Miasto, Ciało, Czekam, Nikt i Niebo), ale te utwory miały taką moc, że musiałem sprawdzić całą płytę. Zaczęła się dobrze, ale nie na tyle, na ile się spodziewałem. Potem było jeszcze kilka słabszych utworków, ale kilka innych wypadło świetnie (Aleja, Zęby, Zapominamy), które razem z wcześniej znanymi wywindowały tą świetną płytę na pogranicze drugiej dziesiątki.
20. O.N.A. - Modlishka
Tutaj to się namieszało. Wziąłem Modlishkę, która była pewniakiem, wziąłem Mrok, po dłuższym zastanowieniu dorzuciłem mój nr 3 czyli Bzzzzz. No i dosyć szybko okazało się, że musiałem usunąć Mrok, bo jest za nowy. Bzzzzz przy wstępnym przesłuchaniu wypadło lepiej niż się spodziewałem, ale dopiero przy finałowym zabrzmiało znakomicie. To jedna z dwóch płyt, które zyskały na nim najwięcej. Szkoda, że znalazły się tam dwa przeciętne utwory (Kiedy i Nie chcę), bo bez nich byłaby wyżej niż Modlishka. Znakomicie zabrzmiała Absta, która wcześniej kiepsko mi się kojarzyła, a zdecydowanie najlepiej zabrzmiało W mojej głowie. No a Modlishka to trzy kilery: Koła, Znalazłam i przede wszystkim Drzwi, pierwszy singiel zespołu, którego dla mnie nic nie zdołało przebić. No i pomyśleć, ze za tym wszystkim stoi Skawiński, którego w żadnym innym wcieleniu nie cenię, co więcej większość jego dokonań uważam za fatalne.
Początkowo uznałem, że T.R.I.P. i Pieprz są za słabe, żeby zawalczyć, co potwierdziło tylko początkowe miejsce Bzzzzz (którą uważam za sporo lepszą od tej dwójki) w piątej dziesiątce. Później już nie za bardzo jak było je sprawdzać, Kto wie, jakby sobie poradziły, ale o top 50 mogło być trudno.

Post: #83

kajman napisał(a):Miasto, Ciało, Czekam, Nikt i Niebo

No tak, te same 5 co ja wymieniłeś.
Sądziłem, że będziesz miał, ale nie że aż tak wysoko.

Szeptem miałem na kasecie, nudziła mnie trochę (ale nie kojarzę, aby to było dwukasetowe - czyżby wersja CD miała więcej numerów po prostu?), chociaż była całkiem ładna. To była klasyczny, wręcz konserwatywny, akustyczny jazz.

Jak dużo (i jak wysoko) tej O.N.-ej!

Post: #84

Miszon napisał(a):No tak, te same 5 co ja wymieniłeś.

Bo to są najbardziej znane, szczególnie słuchaczowi Trójki.

Miszon napisał(a):To była klasyczny, wręcz konserwatywny, akustyczny jazz.

To może miałeś część koncertową. Albo pamiętasz tylko utwory ze środka płyty.

Miszon napisał(a):Jak dużo (i jak wysoko) tej O.N.-ej!

Tylko dwie płyty. A moim zdaniem miejsce Modlishki dziwić raczej nie powinno.

Post: #85

Znalazłem, wersja kasetowa to 20 piosenek, tylko 3 mniej od CD:
https://www.discogs.com/release/14629539...ek-Szeptem
Bardziej mi się kojarzy pierwsza strona niż druga, więc już nie wiem. Ja pamiętam to jako akustyczny jazz (kontrabas, fortepian, perkusja, czasem trąbka czy saksofon, względnie gitara akustyczna/klasyczna).
Odpaliłem utwór tytułowy i tak faktycznie jest.

Post: #86

nie miałem pojęcia, że jopek wydała taką płytę pełną coverów klasycznych polskich piosenek; nie wiem, czy jestem na to gotowy, ale może za jakiś czas spróbuję się z nią zmierzyć

Post: #87

Raz jej wyszło lepiej, raz gorzej, ale moim zdaniem całościowo jak najbardziej się broni. Ogólnie Jopek na swoich płytach sporo coverowała (nawet raz utwór, który w oryginale na płycie ukazał się kilkanaście lat później).

No to już skoro jestem to kolejna porcja płyt.
19. Santana - Supernatural
Santana po kilku latach milczenia wystrzelił z płytą, która okazała się być jego największym hitem. Zaprosił wielu znanych muzyków do współpracy jako wokalistów, niektórym nawet pozwolił napisać piosenki. Wyszła płyta bardzo dobra i bardzo nierówna. Kilka utworów brzmiało słabo, na czele z Marią Marią, ale większość brzmiała znakomicie z największym hitem Smooth (ale i tymi, które singlami nie były).
18. Tori Amos - Little Earthquakes
Tori po raz trzeci i ostatni tutaj. Już przy wstępnym przesłuchaniu zabrzmiało mi najlepiej, a główne to potwierdziło. Wspaniały był to debiut: kapitalne utwory, świetne wykonanie, niesamowity klimat tworzony przez wiodący wokal i fortepian (z dodatkowymi smaczkami w większości utworów). Zaczyna się wszystko od świetnego Crucify i potem nie schodzi z pewnego poziomu kończąc znakomitym utworem tytułowym.
17. Jan Garbarek Group - Twelve Mooons
Garbarek to jeden z najbardziej przeze mnie cenionych muzyków. Wprawdzie najlepsze rzeczy nagrywał w poprzednich dekadach, ale i w tej nic nie można mu zarzucić. Klimatyczne kompozycje z dominującym saxofonem wsparte świetną grą pozostałych muzyków i czasami wokalem brzmią znakomicie. Poprzednio u mnie 48z, 42o.
16. Anna Maria Jopek - Jasnosłyszenie
Trzecia płyta AMJ to potwierdzenie jej talentu nie tylko do śpiewania, ale także może nawet bardziej do ciekawych utworów i doboru współpracowników. Razem udało się stworzyć bardzo równą płytę z wielkim przebojem Ja wysiadam i kilkoma mniejszymi. Jest tu też cover - urokliwa króciutka wersja Uciekaj, uciekaj, w której udzielali się bracia Zielińscy. No i jest mój ulubiony Smutny Bóg. U mnie wcześniej 47p.

No i zostaje na później top 15, a w nim cztery, może pięć płyty powinno się znaleźć u innych osób, kilka kolejnych też by mnie niespecjalnie zdziwić. No i jest pięć płyt, których na pewno u nikogo nie będzie (jakby coś było to byłbym w

Post: #88

15. Grzegorz Turnau - To tu to tam
Kogo jak kogo, ale Turnaua nie mogło u mnie zabraknąć. Zawiera kilka jego wielkich przebojów ze znakomitą Bracką. Ale świetnych utworów jest tam wiele. Zaskakująco dobrze zabrzmiało mi Natężenie, które wcześniej nie należało do moich faworytów na płycie. Są wprawdzie tam momenty tylko dobre, ale do świetnych momentów należą tu Wielka ulewo i Pompa. Płytę kończy utwór z płyty Anawy z Zauchą Tańcząc w powietrzu przemianowany tutaj na Jak linoskoczek i jest to bardzo mocne zakończenie (chociaż pierwowzór podchodzi mi bardziej).
14. Guns N'Roses - Use Your Illusion II
Jak już gdzieś pisałem wolę tą płytę niż Jedynkę. Tam były utwory, które mnie nie przekonywały, tutaj są tylko takie, które przekonują mnie słabiej, ale przekonują (no poza jednym). Zaczyna się od mocnego Civil, potem jest chwila oddechu, po której przywalają Dylanem. Pod koniec pojawia się najsłabsze na płycie You Could, ale zaraz poprawia notowania druga wersja Don't Cry.
13. Anna Maria Jopek - Ale jestem
Przed topem wydawało mi się, że najwyżej z płyt AMJ będzie Jasnosłyszenie, ale decydujące przesłuchanie pokazało, że jednak najlepiej zabrzmiał mi debiut, a na debiucie oczywiście tytułowy otwieracz, który zachwycił mnie na Euro. Potem następują same dobre utwory z kolejnym hitem, w którym grał jego tytułowy bohater (i chyba nie tylko ja wówczas nie wiedziałem, że to jest istniejący w rzeczywistości muzyk). Całość to jak zwykle ciekawe kompozycje, znakomici doskonale wywiązujący się ze swoich zadań instrumentaliści i do tego wokal AMJ.
12. Fish - Vigil In A Wilderness Of Mirrors
Bardzo cenię Fisha jako muzyka, ale jednak bardziej podobał mi się z Marillion. Ta płyta jest jedyną, która wytrzymuje porównanie z pierwszymi trzema płytami zespołu (no poza Script, ale on jest poza zasięgiem). Kapitalnie się zaczyna utworem tytułowym, kończy się prawie równie dobrze na Cliche, a pośrodku też jest świetnie do Voyeur, które brzmi w porównaniu z resztą fatalnie. Znacznie lepiej jest na Family, ale i ten utwór mocno zaniża ocenę płyty. Gdyby nie te dwa utwory (szczególnie pierwszy) byłaby pewnie pierwsza dziesiątka.

Post: #89

Rozważałem tego Turnaua, ostatecznie szansę tej płyty pogrzebała Bracka - najmniej lubiany jego numer chyba w ogóle.
W sumie Tori mogłem rozważyć, jakoś wypadła mi z głowy.
Santana wyśmienita płyta.
Fisha znak tylko największe przeboje plus to co było na Liście i żaden z tych numerów nie nadaje się dla mnie do słuchania.
Jopek ciężko rzec - płyta gdzie jest "Nie przychodzisz mi do głowy" chyba byłaby u mnie najwyżej.

Post: #90

Miszon napisał(a):Bracka - najmniej lubiany jego numer chyba w ogóle

Dla mnie najmniej lubiany to Naprawdę nie dzieje się nic. Bracką uwielbiam.

Miszon napisał(a):W sumie Tori mogłem rozważyć, jakoś wypadła mi z głowy.

A z tego co kojarzę to sporo od niej zachwalałeś.
A gdybym ja miał opierać się na tym co pamiętałem to nie wiem czy 30 płyt bym znalazł. To znaczy bym znalazł, ale nie na poziom topu.

Miszon napisał(a):płyta gdzie jest "Nie przychodzisz mi do głowy" chyba byłaby u mnie najwyżej

Czyli debiut. A to akurat dla mnie kawałek, który jest w cieniu innych.
11. Khadja Nin - Ya Pili
Gdyby nie dwa jej utwory, które pojawiły się na LP3 (i niestety skończyły w poczekalni) nigdy bym się o istnieniu tej pani nie dowiedział. Ale poznałem i bardzo panią polubiłem. Jest Burundyjką, ale jej kariera zaczęła się po przyjeździe do Europy. Ya Pili to druga jej płyta, na której (podobnie jak na debiucie) zaśpiewała piosenki opierające się na tradycyjnej muzyce afrykańskiej z domieszką popu. Większość tych utworów znalazła się razem z kilkoma utworami z pierwszej na składance Sambolera (na której dodała cover Wondera), która przyniosła jej sporą popularność. Nota bene nie wiedząc, że to składanka, dałem ją na 67z, ale później już Ya Pili była na 72o. Co do utworów to ciężko mi wymienić ulubiony, bo płyta jest bardzo równa, a tytuły pewnie i tak nic nikomu by nie powiedziały.
10. Pendragon - Window Of Life
Może powinno być więcej płyt zespołu, ale nie wgłębiałem się w ich dokonania i nie chciałem strzelać w ciemność. Tą płytę znałem jednak w całości i kojarzyła mi się bardzo dobrze (jak widać słusznie). Pendragon to jedna z kilku grup (należał do nich także Marillion), która powstała na fali fascynacji wczesnym Genesis i chcących w pewnym sensie kontynuować ich muzykę. Jest to typowy prog w bardzo dobrym wydaniu.
9. Renata Przemyk - Tylko kobieta
Mój nr 1 w dyskografii Renaty. Mimo że jest moim zdaniem mocno nierówna to jednak przy dobrym poziomie słabszych utworów te lepsze mają taką moc, że płyta wylądowała w top 10. Muzyka na płycie to w większości dzieło Waglewskiego i Pospieszalskich, których lubię i cenię i którzy tutaj też się kompozytorsko wykazali. Wyjątkowo dobrze zabrzmiała mi tym razem Frau, ale dwa najlepsze utwory to dla mnie jednak Handlarz, który był moim nrem 1 w topie Renaty i Rekwijem, które obecnie wydaje mi się od Handlarza lepsze.
8. Wilki - Wilki
Tego, że ta płyta będzie wysoko byłem pewien jeszcze przed topem. I mnie nie zawiodła. Gdybym miał stworzyć mój prywatny the best of Wilki to znalazłyby się tam wszystkie utwory z tej płyty i N'avoie z drugiej (którą uważam za zdecydowanie słabszą i która nie miałaby żadnych szans). Na tej płycie są same dobre utwory, a lekko odstaje od reszty Syn w bluzce. Mój nr 1 to Aborygen, ale nie wybijał się bardzo mocno spośród innych utworów.

W top 7 wykonawcy z siedmiu krajów, przy czym jedną płytę firmują dwaj wykonawcy z różnych krajów więc jeden kraj będzie miał dwie płyty.
I jeszcze napiszę o wydawnictwie, które znalazłoby się w najlepszej siódemce, gdybym go nie zdyskwalifikował. Bukowina po pierwsze jest zbiorem utworów Wolnej Grupy Bukowiny nagranych znacznie wcześniej, po drugie nie wyszła nigdy jako płyta lecz tylko w postaci dwóch kaset magnetofonowych.

Post: #91

To że to było na kasetach nie przeszkadzałoby.

Strasznie dużo polskich płyt w tej strefie, aż dziwne że nagle taka różnorodność będzie w top7.

Post: #92

pendragona tutaj rozumiem, choć dla mnie nie ma odleglejszej muzyki w kontekście lat 90., ale wiem, że są tacy, dla których to jest definicja muzyki w ogóle, spoko, ale wilki jednak mnie zbiły z tropu -- miałem do tej płyty kilka podejść i rozumiałbym, gdyby kierował tobą sentyment, ale wiem, że to niemożliwe i jestem trochę skołowany

tego turnaua mam na szortliście do finałowych odsłuchów, ale to nie jest całościowo płyta na moje top 50, nie ma się co oszukiwać; debiut tori amos jest udany, ale mnie jednak w całości trochę męczy; gdybym go poznał kilkanaście lat temu, to może bym się zdążył z nim oswoić i zaprzyjaźnić; ten santana, dość zaskakująco, wcale nie zestarzał się źle, ale to była jednak taka płyta środka od samego początku -- nie odmawiam jej racji bytu w podsumowaniu lat 90. oczywiście, ale w przypadku twoich surowych numerycznych kryteriów, to kolejny znak zapytania w mojej głowie

Post: #93

AKT! napisał(a):wilki jednak mnie zbiły z tropu -- miałem do tej płyty kilka podejść i rozumiałbym, gdyby kierował tobą sentyment, ale wiem, że to niemożliwe i jestem trochę skołowany

A mnie dziwi, że Ciebie to dziwi
To taka muzyka, która wg mnie ma wszelkie szanse podobać się kajmanowi, a że Tobie jest nie po drodze... Masz pewnie po prostu inny gust, przynajmniej w tych obszarach (może też jakieś znaczenie ma jednak rocznik, poznawanie tej muzyki w czasach, kiedy była tworzona może mieć mimo wszystko jakiś wpływ).

Post: #94

W sumie też mi jakoś Wilki do kajmana nie pasują.

Post: #95

z top 40 u mnie będzie 6 płyt, w tym dwie z ostatnio prezentowanej czwórki!

tak, Wilki mnie zawsze dziwiły u kajmana nie tyle obecność co pozycja!
Kaja wg mnie nisko w stosunku tego czego bym się spodziewał u Ciebie.
Renata cieszy, ale raczej nie zaskakuje zważywszy na to kto odpowiadał za muzykę
za to Pendragon jest mimo wszystko zaskoczeniem. A pozycja już w ogóle!

Post: #96

Dlaczego Wilki do niego nie pasują?
Klimatyczne, wysublimowane granie, niebanalne kompozycje, plus orientalny smaczek w przypadku "Aborygena" - jak dla mnie wszystko się tu zgadza.
Już znacznie bardziej mogą dziwić Blade Loki czy uwielbienie "Wczesnej jesieni" np...

Post: #97

też mi się wydaje, że tamte wilki mogły się z kajmanami spokojnie dogadywać
poza tym mamy zaskakująco dużo wspólnych, bo aż 9 naliczyłem
ponadto u mnie też wilki, turnau i pendragon, ale wszyscy z innymi płytami

Post: #98

Czyli Wilki z "Przedmieściami" u Ciebie?

Post: #99

tak

Post: #100

santosz napisał(a):poza tym mamy zaskakująco dużo wspólnych, bo aż 9 naliczyłem

No to zaskakująco dużo, ale zapytam tylko w top 50 czy w całym moim zestawie.

santosz napisał(a):ponadto u mnie też wilki, turnau i pendragon, ale wszyscy z innymi płytami

Pendragon to w zasadzie nic dziwnego. Bardzo możliwe, że jakaś płyta by u mnie jeszcze była gdybym miał czas i chęć z nimi się zapoznawać (pewnie kiedyś jeszcze coś od nich sprawdzę). Nota bene jeszcze bardziej odłogiem u mnie leży znajomość trzeciej grupy z tych klimatów czyli Pallas. Wilkami to mnie zaskoczyłeś jednak. A ciekawym co u Ciebie jest z Turnaua. Teoretycznie jest sporo do wyboru, ale cztery płyty z tego okresu brzmią mi jednak zdecydowanie gorzej.