Post: #7

"seven swans" oczywiście znam i cenię, ale to najbardziej nieprzenikniony dla mnie album sufjana - znając siebie, mogę założyć, że za kilka lat lub wcześniej zdominuje moją zimę, ale póki co wydaje się być aż za bardzo intymny i religijny; brzmi jak "michigan" z wyciętymi dziwnymi fragmentami (aczkolwiek ja bardzo lubię tamte dziwne momenty), emanuje pewnego rodzaju spokojem i lekkością kontrastującą z rozdzierającą chwilami warstwą liryczną, a sufjan konsekwentnie rozwija te trendy od czasów "carrie & lowell"; także siedem łabędzi to sufjan w pigułce i rzecz, na którą emocjonalnie trzeba bardzo uważać