Post: #94

Parszywa Siódemka

207 utworów zostało sklasyfikowanych w moim rankingu, a więc zaczniemy od siedmiu najsłabszych. Otrzymały one wstępne oceny 20 lub 10 na 100 (drugą opcję tylko dwie ostatnie piosenki), więc aby ułożyć je w jakąś kolejność, posegregowałem je co trzy punkty. Oto, moim zdaniem, najgorsze utwory T.Love.

21 Ambicja
18 Bang, Bang, Bang
15 Black and Blue
12 Jeśli Boga nie ma tu
9 Nasz bubelon
6 Budka Suflera
3 Acid Mover

Ambicja to cover Brygady Kryzys w jej wcześniejszym wcieleniu (czyli po prostu Kryzys). Do dziś nie wiem dlaczego akurat ten utwór trafił na Antyidola, może kryje się za tym jakaś historia, bądź osobisty sentyment Muńka. Ja żadnego sentymentu jednak nie mam, dla mnie to po prostu słaby numer, który jako zapychacz na płycie jeszcze ujdzie, ale osobno nie daje mi żadnych powodów do słuchania. Jedyne, co mogę powiedzieć dobrego o Ambicji, to tyle, że dzięki niej mogę wspomnieć Ś.P. Roberta Brylewskiego, który wykonał ten utwór wspólnie z T.Love na płycie T.Live. Dzięki temu ślad po Brylewskim jest obecny w mojej kolekcji.

Bang, bang, bang to jedyny utwór, o którym nie powiem nic. Nie pamiętam dlaczego dostał tak niską ocenę i nie mam zamiaru sobie przypominać. Nie pamiętam nawet skąd ten utwór się tu wziął, ale chyba była to jedna z kompozycji napisana na potrzeby filmu Superprodukcja. W każdym razie, jest to rarytas, bo to naprawdę rzadka sprawa, abym nie potrafił z pamięci zanucić jakiegokolwiek utworu T.Love. Dość powiedzieć, że prawie wszystkie gorzej ocenione znam od deski do deski.

Black And Blue to był prawdziwy zawód. Pierwszy utwór na płycie Old Is Gold nie zachęcał niczym i był to prawdopodobnie jeden z powodów, dla których tak słabo odebrałem całe to wydawnictwo za pierwszym razem. Jako wstęp do albumu mógłby jeszcze się nawet spisać - takie powolne, nudnawe, niewymagające rozpoczęcie jest całkiem w porządku. Ale ten potworek ciągnie się przez ponad cztery minuty i słowo daję, mam go serdecznie dość za każdym razem, gdy próbuję przez niego przebrnąć. Przez co gdy słucham całego albumu Old Is Gold, to natychmiast żałuję, że go załączyłem.

Jeszcze większym zawodem okazało się jednak nie intro, a zakończenie albumu z 2012 roku. Doprawdy, niebywale lichą klamrę tworzy ten duet. Jeśli Boga nie ma tu to jeszcze większa nuda i jeszcze większe śpiewanie o niczym. Najbardziej niepotrzebna piosenka w historii zespołu.

Bo o Naszym Bubelonie tak powiedzieć nie mogę, bo to ten utwór de facto otworzył drogę do sławy zespołu z Częstochowy. To znaczy, tak jakby, bo to właśnie Bubelonem T.Love rozpoczął swój koncert w Jarocinie, którego zapis był pierwszym rozpowszechnianym na kasetach materiałem dowodzącym, że taka kapela w ogóle istnieje. Trudno jednak nie odnieść wrażenia, że na Bubelonie to oni dopiero stroili instrumenty i... trzeźwieli. Jako oryginalne rozpoczęcie występu - spoko, ale słuchanie tego z odtworzenia 35 lat później jest prawdziwą torturą.

No i dotarliśmy do piosenki, która była murowanym faworytem do zajęcia ostatniego miejsca, ale... o tym później. Budka Suflera została zamieszczona na Polskim Mięsie, dodatkowym CD dołączanym do boksu T.Lovestory. Płyta zawiera odrzuty z lat 2001-2011, wiele z nich to nagrane wyłącznie raz dema lub urywki z koncertów. Żadna piosenka tam zamieszczona nie może się jednak pochwalić tekstem tak beznadziejnym, jak Budka Suflera. Brzmi to niemal jakby Muniek wrócił do szkoły podstawowej i dostał na zadanie domowe napisać piosenkę o wybranym zespole muzycznym. Nawet umieszczenie tego na kompakcie z odrzutami jest zwyczajnym wstydem.

Zawsze pomijałem Acid Movera na Pocisku Miłości. Po pierwsze - tego utworu nie było na kasecie, był jedynie bonusem na wersji CD. Po drugie, to tylko remiks Movera, innej piosenki na albumie, która nie wymaga żadnej poprawy. Po trzecie, pamiętałem że mi się nie podobał i kompletnie odbiegał od klimatu płyty. Ale słodki jeżu, nie pamiętałem, że to było aż tak złe! Zwyczajnie niesłuchalne. Wiertarka, szlifierka, młot pneumatyczny - jest naprawdę wiele rzeczy, które brzmią lepiej, niż Acid Mover.