Post: #21

Jednej z kilku najbardziej ogranych piosenek w mediach w poprzedniej dekadzie nie znasz?

Post: #22

Znam. Ale proszę mnie nie odpytywać z ich twórczości, ponieważ ja po prostu nie notowałem aktywności tego zespołu świadomie. Nie jest to muzyka, która wpisuje się w moją wrażliwość.

Post: #23

U mnie Evansecence byli na szczycie tylko z "Bring Me To Life", a "My Immortal" nie weszło nawet do top10. A "Cherry Blossom Girl" doszło do pozycji #2. Do dziś lubię Air, a Evanescence nie słuchałem praktycznie od czasów "Call Me When You're Sober".

A w tym temacie zapostuję "Everybody's Changing" Keane - długo na #2, nigdy na 1.

Post: #24

a u mnie w podsumowaniu Mojej Listy najwyżej z utworów, które nie zdobyły szczytu jest:

Brodka - Kropki kreski.

Post: #25

Powiem tyle, że nie doceniłem tego kawałka na tyle, by wszedł na 1 miejsce u mnie. Teraz bym tam ją dał.

Post: #26

Artur.O napisał(a):Ja z tej dwójki biorę "Cherry Blossom Girl" bez wahania.

Toż to straszny koszmar, jak prawie wszystko, co ten zespół nagrał.

prz_rulez napisał(a):chcą się potulić, to raczej nie do Air

To fakt, najlepiej przytulać się do Shine on..., bo ideaklny do snucia się w rytm muzyki, a do tego ma 13 minut.

Kalypson napisał(a):był taki moment ich dużej chwały w moich głośnikach

Nawet na LP3 niestety byli (i to wysoko).

Artur.O napisał(a):taka miła balladka do RMFu

Raczej do Trójki. I to zdecydowanie. No i jaka to ballada? Schody do nieba to też według Ciebie ballada?

prz_rulez napisał(a):napisac wiecej ktore to kierunki sluchaja jakiej muzyki

Raczej jakie kierunki na jakich uczelniach i w jakim roczniku.

Artur.O napisał(a):Cherry Blossom Girl to przecież klimatyczna bomba.

Jeżeli chodzi o ilość klimatu to najlepiej opisuje to przebój Lady Pank. To takie elektroniczne nudy.
A co do moich utworów to tych ulubionych znalazłbym dużo, więc może wymienię tych największych pechowców.
Pierwszego nie ma na tubie, więc tylko napiszę, że sześć tygodni na drugim było Kasia Abramczyk - Świat nierealny w okresie, gdzie przez 42 tygodnie z rzędu królowało Błądzę zespołu, którego Kasia była liderką.
A na okres królowania Znajdy trafiła inna piosenka tego wykonawcy Lao Che - Legenda o Smoku

Pewnie także do wyniku przyczyniło się to, że zniechęcony koszmarną Wojenką płytę odkryłem wiele miesięcy później.

Post: #27

Myślałem, że zauważyłeś jakieś różnice między statystycznymi słuchaczami danych kierunków
Cóż, w takim razie będę dokładnie śledzić Twoje gusta. Ciekaw jestem jednak, dlaczego Evanescence nie trafia w Twoją wrażliwość.

Jak pisałem - de gustibus... Dla mnie jednak "Cherry Blossom Girl" to bardzo przyjemny utwór, ale raczej do playlisty chillout, która jest miła dla ucha i fajnie się przy niej relaksuje/uczy, ale emocjonalnie Natomiast "My Immortal"... Okej, może po 16 latach nie działa to już aż tak mocno, ale to jednak mocny, emocjonalny tekst. I wykonanie również emocjonalne.

kajman napisał(a):Schody do nieba to też według Ciebie ballada?

No trochę tak Ballady też mają różne rodzaje: rockowa, metalowa, power ballada...

Dobra, bo trochę piszę obok, ale nie na temat. Akurat coś od Amy też mógłbym wrzucić, mianowicie "Broken" z Seetherem - 14 razy na miejscu drugim, gdyż... stwierdziłem, że "Bring Me To Life" i tak nie przebije :/ Co mi wtedy strzeliło do głowy, to naprawdę nie wiem...
Ale tak ogólnie, to raczej nie było dramatycznych, wielotygodniowych dwójek i sytuacji typu: po tylu tygodniach numer jeden w końcu spada na trzecie, a jak na złość na pierwszym jest nowość... Jeszcze w 2017 "Moth Into Flame" było cztery razy na drugim, co ciekawe - przy trzech różnych numerach jeden.

Przedstawię jednak utwór z 2005 roku. "Break The Line" Guano Apes było na drugim przez pięć tygodni. Zablokowani zostali przez Natashę Bedingfield i jej "Unwritten", które królowało przez tygodni dziewięć. Co ciekawe, w podsumowaniu rocznym i tak Guano Apes byli wyżej (2) niż Natasha (3).

Post: #28

kajman napisał(a):Raczej do Trójki. I to zdecydowanie. No i jaka to ballada? Schody do nieba to też według Ciebie ballada?

Po pierwsze, to na Popliście kawałek ten odniósł jeden z największych sukcesów w historii, 28. miejsce w zestawieniu wszech czasów, więc jak najbardziej leżał ówczesnemu RMF-owi.

Po drugie... jak w ogóle można kwestionować, że to ballada?!

Post: #29

Piękne to były czasy gdy prowadziłem listę, nie zapomnę ich nigdy.

06.07.2013r. (klik)

Na pierwszym Editorsi z A Ton of Love
Girls Names - Projektion

Post: #30

EVENo napisał(a):jak w ogóle można kwestionować, że to ballada?!

Przez trzy minuty owszem, ale potem to mi zupełnie do określenia ballada nie pasuje. Dlatego powołałem się na Schody, które też mają spore balladowe fragmenty. Wiele utworów je ma, na przykład Mars napada, a balladą nigdy bym tego nie nazwał.

Post: #31

Oj, kajman, teraz to pojechałeś
"My Immortal" jak najbardziej pasuje do definicji ballady, mimo mocnego zakończenia (które nota bene jest w wersji z teledysku i z Trójki, ale wiele razy słyszałem też wersję jego pozbawioną - jest choćby na płycie, oczywiście w moim oglądzie dużo słabszą).
No i jak dla mnie ten kawałek stoi znacznie wyżej niż do bólu nudne "Cherry...", które jak wyszło to mi się nawet podobało, ale zdecydowanie nie wytrzymało próby czasu...

Post: #32

A dla mnie właśnie to mocne zakończenie powoduje, że utworu balladą nazwać nie mogę. Po prostu nie czuję tego.

Post: #33

prz_rulez napisał(a):Jak pisałem - de gustibus... Dla mnie jednak "Cherry Blossom Girl" to bardzo przyjemny utwór, ale raczej do playlisty chillout, która jest miła dla ucha i fajnie się przy niej relaksuje/uczy, ale emocjonalnie Natomiast "My Immortal"... Okej, może po 16 latach nie działa to już aż tak mocno, ale to jednak mocny, emocjonalny tekst. I wykonanie również emocjonalne.

Wszystkie piosenki wywołują emocje. Każda jest emocjonalna. Tak jak ludzie różnią się między sobą ekspresją i bezpośredniością, np. w podejściu do siebie nawzajem, tak też jest z piosenkami i jeśli dobrze rozumiem, to Ty po prostu hołdujesz przede wszystkim tym nagraniom, które u Ciebie wywołują bardzo mocne emocje (niektórzy ludzie lubią "czuć" i dobierają zapewne pod ten wymóg odpowiedni repertuar). Oczywiście będą też tacy, którzy zaczną ziewać przy "My Immortal", a "Cherry Blossom Girl" uznają za ożywcze spa dla swojego mózgu, ale chodzi mi w tym wypadku bardziej o pewne ewidentne środki stylistyczne i instrumentarium (nie w sensie muzyczno-warsztatowym), które są widoczne u Evanescence i mają za zadanie pobudzać odpowiednie obszary kory mózgowej (były na ten temat badania już pod koniec lat 90., o ile kojarzę, chociaż to nie moja działka, więc... głównie kojarzę ). Większość ludzi niedotkniętych żadnymi schorzeniami jest w stanie to wyłapać, ponieważ dotyczy to świata obiektywnych emocji, które sami tylko przetwarzamy subiektywnie i nazywamy na końcu tego procesu po swojemu. Nie od dzisiaj bowiem wiadomo, że emocje rządzą naszym życiem i tylko bardzo wyćwiczeni w tym fachu ludzie potrafią na stałe schować je pod płaszczykiem zdroworozsądkowego myślenia. I kiedy pojawia się zespół, który chce w swoim repertuarze podać swoje emocje innym na tacy.... no to mamy zawieruchę Znany motyw.

Post: #34

"I kiedy pojawia się zespół, który chce w swoim repertuarze podać swoje emocje innym na tacy.... no to mamy zawieruchę Icon_wink Znany motyw." - przyznam, ze troche nie rozumiem.

Czyli sluchacze Air lubia "nie czuc"?

Post: #35

Nie, pisałem, że każda muzyka jest emocjonalna. Każdy wybiera taką, dzięki której czuje się dobrze. Nawet jeśli jest to jakiś ekstremalny gatunek, muzyka nawołująca do nienawiści, kakofoniczna i tym podobne - zawsze jest to ten sam mechanizm, który aktywuje te same obszary mózgu (tzw. układ nagrody).

A co do powyższego cytatu, to jest to bardzo skomplikowana kwestia i nie jestem w stanie jej wytłumaczyć w kilku linijkach. Ogólnie mogę napisać, że jako gatunek jesteśmy wyjątkowo wrażliwy na pojawiające się i rezonujące w rozmaity sposób stany emocjonalne - tak własne, jak też innych. To newralgiczna kwestia, ale generalnie ludzie mają tendencję do zero-jedynkowego odbierania emocji, które uznawane są za skrajne czy też ich fizyczny wymiar ma skrajny charakter (głęboki smutek wymalowany na twarzy, przeraźliwy śmiech i tak dalej). To znaczy, że reagujemy dużą niechęcią bądź równie dużą akceptacją i empatią w zależności od różnych czynników wewnętrznych. Dlatego zespoły pokroju Evanescence mogą znaleźć rzesze oddanych fanów, ale i osób, które ich muzyka najzwyczajniej w świecie rozdrażni i posypie się za tym ciąg epitetów

Post: #36

wybrałem dwie:

grimes "realiti"


ale wybór był potwornie trudny!

Post: #37

Akurat Evanescence miało sporo różnorodnych fanów przy promocji pierwszej płyty. Dopiero później jakoś to zaczęło się rozjeżdżać (a część po prostu nie miała kontaktu z nową twórczością zespołu). Zresztą, ja też jestem krytyczny co do ostatnich utworów Ev i Amy. Aczkolwiek i tak z sentymentu wrzucam ich na koniec poczekalni swojej listy.