''Supremacy'' - płyta zaczyna się z rozmachem, o jaki większość z nas słusznie podejrzewała panów z Muse. "Supremacy" z początku przypomina współczesną wariację na temat ''Kashmir'' LZ (szczególnie tą w ''potworowej wersji''), która następnie przeradza się w nieco "bondowskie zaloty" (orkiestro, graj!), ale w refrenie znów daje się okiełznać przez lateks z pejczem u boku. Żeby było śmieszniej - wyobraźcie sobie wyraz twarzy Matta przy wyśpiewywaniu tytularnego słowa
Wymarzony starter.
"Madness" -
"Don't move, Don't talk out of time, Don't think, Don't worry, Everythi..."
"Prelude'' - w sumie jest to jedynie przystawka do ''Siur-vival'', ale fragment podoba mi się bardziej od samego dania głównego. Taki orkiestrowy przepych, trochę w stylu podobnych łączników od PSB (no to poleciałem komplementem
).
"Survival'' - to znamy dobrze. Nadal nie podoba mi się to, że stukają tu w tyłek Queen i papugują pink-rocka sprzed 30 lat. Do tego chorały, zastępy aniołów, Apokalipsa. Mogliby z tego wyrosnąć.
"Panic Station" - fajne, ''gejowskie granie'' w klimatach bardziej zbliżonych do Duran Duran niż Muse, trącące latami 80. Są trąbki, jest odliczanie od jeden w górę, czyli suma saruman kolejna reinkarnacja ''fun, fun, fun'' itd. Wielu znienawidzi ten kawałek, tak jak uczyniło to z ''Undisclosed Desires'' z poprzedniego LP. Dla mnie czołówka płyty.
''Animal'' - bardzo rytmiczna rzecz, najspokojniejsza na płycie, z gitarowymi chwytami w stylu ''klasyków rocka'' (mi się Santana przypomniał, ale taki Santana z jedną sprawną ręką). Nie wiadomo wszak dokąd ta kompozycja zmierza ani w jaki sposób może uszczęśliwiać ludzi. Nijakie do bólu zęba.
"Follow Me'' - nawet mając do dyspozycji nieco mniej niż cztery minuty czasu, Muse lubią sprawiać wrażenie, że ich piosenki są skonstruowane niczym prog-rockowe straszydła. Przez pierwszą minutę "Follow Me'' ''wychodzą z mroku'', a potem gnają pędzeni przez techno-beat, który można spotkać w co drugiej tanecznej piosence z tego roku i niemal każdym kawałku Lady Gagi
"Explorers" - W ''Explorers'' ''wyjście z mroku'' trwa zdecydowanie dłużej, ale jest jednocześnie kompatybilne oraz spójne z tekstem (
''we can walk through the fears/free me from this world/I don't belong her'') - Thom Yorke kłania się bardzo nisko. Zresztą porównanie z nastrojowymi balladami Radiohead jest tutaj jak najbardziej na miejscu. Polecam pianinko.
"Big Freeze'' - .....myślałem, że to ''Explorers'' w końcu przestał się mazać i zaczął działać, ale gdzie tam. Już następna piosenka mignęła na playliście i jest nią U2-owy (ten epitet to dzisiaj hojnie punktowane słowo w scrabble) "Big Freeze''. Kto chociaż raz słyszał ''Where the Streets Have No Name'', ten załapie w mig o co chodzi z tym gitarowym riffem. Refren dobry.
"Save Me'' - Z cyklu ''prawdziwe historie''. Basista grupy, Chris, bierze do ręki mikrofon i śpiewa o problemach z alkoholem. Wychodzi z tego coś w rodzaju ''Blackfield'' zblenderowanego w proporcjach pół-na-pół z Bon Iver na sterydach. Trochę wiocha.
"Liquid State'' - Muse starają się tutaj brzmieć niczym Metallica i prawdę mówiąc od strony muzycznej wychodzi im to całkiem nieźle/fajnie/czadowo - co jak co, ale plagiatować to oni potrafią
Problem w tym, że ''Liquid State'' to już drugi rozdział ''alkoholowej sagi'' i kolejna próba zrobienia z Chrisa Wolstenholme'a dobrego wokalisty. Nieudana.
"Unsustainable'' - Czy to ja, czy Muse kochają tworzyć piosenki o trudnych do wymówienia tytułach z literką ''u'' na czele? Ansystejnybl, kawałek znany z wcześniejszych ''wrzutek'', rozpalił wyobraźnię fanów/niefanów Muse co do dubtepowo-Skrillexowej ścieżki, którą Brytyjczycy mieli rzekomo podążyć na nowym LP. Po szybkim spinie ''The 2nd Law'' wiadomo już, że Ansystejnybl to jedynie ponury dowcip, który prawdopodobnie znajdzie się na ścieżce dźwiękowej nowego filmu o globalnym ociepleniu albo ataku krwiożerczych Marsjan na naszą planetę.
"Isolated System" - Takiego intra nie powstydziłby się Peter Rauhofer..............................ekhm...................................hmm......................ponieważ myśli przelewam na ekran komputera na bieżąco z odsłuchem, to spodziewałem się, że po zdaniu wprowadzenia będę mógł jakoś rozwinąć temat ''Isolated System'', ale okazuje się to raczej niemożliwe. Pod względem pomysłu jest to idealna, tyle tylko że przesączona przez house'owe sitko kontynuacja piosenki o trudnym do wymówienia tytule sprzed kilku minut. Instrumentalna ciamciaramcia.
Podsumowanie:
Dobre (w sensie - dobre, bo przecież lubi się tylko te piosenki, które już gdzieś się słyszało):
- ''Madness''
- ''Big Freeze''
- "Panic Station"
- "Explorers''
- "Prelude''
Tego się spodziewałem:
- "Survival''
- ''Animal''
- "Save Me''
- "Unsustainable''
- "Isolated System"
Reszta gdzieś pośrodku.
Nie no, gdyby nie słabiutka końcówka, to byłoby naprawdę ok. Kolejne odsłuchy mogłyby ich podciągnąć jeszcze wyżej.
