METALLICA - TOO FAR GONE?

Od premiery „72 Seasons” minęło już trochę czasu i z tej perspektywy można dużo bardziej obiektywnie spojrzeć na ten album. W mojej ocenie jest to całkiem solidny album, który nie budzi jednak już tak wielkich emocji jak wcześniejsze krążki zespołu. Różne są przyczyny takiego stanu rzeczy. Po pierwsze zespół nagrał już tak dużo dobrej muzyki, że fani nie czekają tak bardzo na nowe kawałki. Po drugie grając solidnie i przewidywanie nie tworzy się tak dużej przestrzeni do waśni i kontrowersji. Dzisiejsza nowość „Too Far Gone?” jest idealnym przykładem tej solidności. Można powiedzieć, że to klasyczna Metallica, mamy tu świetny uciekający do przodu riff, odpowiednią dozę przebojowości, która zawsze cechował ten zespół, a poza tym całą masę pomniejszych smaczków, które są jakby echem z przeszłości. Zachwycają wspólne harmonie gitarowe Jamesa i Kirka, które tak bardzo kojarzą się z złotą erą trashu lat osiemdziesiątych. Fajnie wypadają też przyśpieszenia, które inicjuje świetnie Lars. On też jest tutaj bezkompromisowy. Gra tak jak zawsze ostro i skutecznie nie bawi się w melodyjne aranżacje. Efektem jest solidność, może nawet pewna przewidywalność. Metallica ewidentnie potrzebowała takiego albumu, na którym ugruntuje się styl jaki zespół rozpoczął od „Death Magnetic”.


CHVRCHES - MANHATTAN

Czas Biegnie Nieubłaganie I Czasem Ciężko Uwierzyć W To, Że Jakiś Album Ma Już Dziesięć Lat. Tak Właśnie Jest W Przypadku Debiutu Chvrches „The Bones Of What You Believe”. Z tej okazji zespół przedstawia wcześniej niepublikowane nagrania, które znajdą się na reedycji tego krążka. Jednym z nich jest piosenka „Manhattan”, która według słów muzyków powstała dwa lata wcześniej. Nie znalazła jednak miejsca na albumie, chociaż jak zapewnia Iain Cook była istotnym krokiem w procesie tworzenia brzmienia zespołu. To bardzo porządna i przyzwoita kompozycja, a jednym z czynników, które mogły zadecydować o tym, że nie została wybrana jest wokal, za który odpowiada tutaj Martin Doherty, a nie Lauren Mayberry. Ona pojawia się tutaj jedynie w tle. Na tamtym etapie postawiono na solidna dwanaście mocnych kawałków. Teraz zaś mamy do czego wracać i miło usłyszeć coś nowego z tamtych starych sesji nagraniowych.