THE SMASHING PUMPKINS - EMPIRES

Nowy pomysł Corgana to rockowa opera „Atum”, która ma nawyzywać do legendarnego albumu „Mellon Collie and the Infinite Sadness”. Tam było dwupłytowe wydawnictwo, to tutaj będzie jeszcze więcej, bo albumy są aż trzy! Czy za tym idzie jakość? Ciężko jednoznacznie ocenić, tym bardziej, że jak głosi powszechna opinia krążąca wśród fanów zespołu, muzyczne wybory i dokonania The Smashing Pumpkins z perspektywy czasu zawsze zyskują. Jedno wiem na pewno „Empires” to bardzo dobra piosenka, w której Billy znowu porywa nas fantastycznym chwytliwym riffem, który od początku uderza w słuchacza swoją siłą i przebojowością. Jimmy Chamberlin jak za najlepszych lat idealnie wpasowuje tutaj swoją perkusję, a surową formą urozmaica i łagodzi żeński chórek. Lirycznie Corgan znowu w świetnej formie, mocne zapadające w pamięć stwierdzenia dają do myślenia.


NOSOWSKA - PRZYTOMNA

Nosowska zawsze w formie! Nie mam pytań i chylę głowę, który to już raz? I nie ważne z kim współpracuje to zawsze powstaje z tego cudowny album. Tak było już przy „puk. puk.”, które dosłownie wyprzedziło swoje czasy. Nie inaczej było ze Smolikiem kiedy to zupełnie redefiniowała swój styl. Później „Unisexblues” z Marcinem Macukiem na dobre ugruntowało solowy sukces. Jednak Kasia szukała dalej i „Basta” z Michałem „Fox” Króliem w roli producenta była dopiero przedsmakiem tego co dostajemy teraz. „Degrengolada” jest super, a „Przytomna” to zaledwie taki mały wycinek mocy i siły tego albumu. Nosowska subtelniej niż Kazik trafia w punkt. Sama artystka nie mówi jednoznacznie jakie jest przesłanie piosenki i pozostawia nam interpretację. Ja to widzę tak, że w czasach totalnego chaosu, wojny i tak wielu zagrożeń z często abstrakcyjnych i wcześniej niespodziewanych stron przytomność jest po prostu zdrowym rozsądkiem. Co do samej przebojowość i chwytliwości tego kawałka też nie można mieć zastrzeżeń, zatem kolejny przebój. Z biegiem lat coraz mniej mnie to dziwi, za to na pewno cały czas cieszy.


THE SMASHING PUMPKINS - SPELLBINDING

Jak rock opera to musi być różnorodnie i kolorowo. Są cięższe i oczywiste kawałki, są spokojniejsze, ale są też takie jak ten. „Spellbinding” to muzyka, która najbardziej kojarzy mi się z The Killers. Gdyby zaśpiewał to Brandon Flowers, to moglibyśmy się nie połapać. Syntezatorowe otwarcie, i pierwsza zwrotka zapowiadają zupełnie inną piosenkę, ale w refrenie wypływa niespodziewana gitarowa pogoń. Jest przebojowo, chociaż w gruncie rzeczy to taka jednostajna łupanka i koniec. Myślę, że to celowy zabieg, aby jak ogień i woda przeciwstawić sobie te dwie części piosenki i uwypuklić przesłanie płynące ze zwrotek. Nie można zapomnieć, że w całym koncepcie albumu piosenki odgrywają swoją rolę i są nieodłączną częścią całości „Atum”.