Post: #88

(sztosy i fragmenty wrzucę potem)

42. Püdelsi - Psychopop [1999]

(zabawne, że reedycje mają dopisane "Maciej Maleńczuk" przed nazwą zespołu )
Znowu benificjenci odsłuchu po latach. Pamiętałem, że to było fajne i takie dwoiste. Po powrocie ta dwoistość z tytułu wybrzmiała jeszcze mocniej, a co ważne bardzo fajnie. A mamy tutaj: połowę płyty popową, a połowę psychodeliczną. Szczególnie te ostatnie numery są naprawdę niesamowite, ale piosenkowe też wcale nie straciły. Doszedłem wręcz do wniosku, że to bardzo niedoceniona (tak komercyjnie, jak "geekowsko"), naprawdę świetna płyta!
Sztosy: „Emeryten Party”, „Boski ogród”, „Lucyfugus", „Jestem sam”, „Biada-Dada”, „Wampir”

Ostatni na płycie "Wampir", ponad 10 minut!




41. Kobong - Kobong [1995]

Konkretne pierdolnięcie mathcore'u (czy jak tam się zwie ten połamany metal), zanim na świecie powstał ten gatunek. Muzyka trudna, odpychająca wokalnie, transowa instrumentalnie, jednocześnie zniewalająca i zniechęcająca. To nie mogło zażreć komercyjnie i zespół szybko padł bez kasy. A teraz Kondracki produkuje płyty popowych gwiazd, Sadowski wącha ziemię od spodu, Miechowicz też produkuje, ale jakieś totalnie niszowe zespoły, a Szymański nadal nawala na dwie stopy w ciężkich brzmieniach.

Sztosy: „Dzwony”, „Drzewa”, „Taka tuka”, „Zbrodnie”

"Gnoza/Taka tuka" (ależ video!)