Post: #84

44. R.E.M. - Out of Time [1991]

Powszechnie uważa się, że najlepszy okres zespołu to lata 1988-1996. Ja bym to zawęził do 1988-1994 (zabawne, jako pierwszą ich płytę kupiłem tę z 1996 i się na niej mocno zawiodłem), a dodatkowo te 2 środkowe z tego okresu wyróżnił jako zdecydowanie się wybijające.
Kolejny beneficjent ponownych odsłuchów - myślałem, że będzie balansować na granicy wejścia do zestawu a raczej w kierunku miejsca 60 ciążyć, a tutaj zrobiła to nawet z lekkim zapasem.
Sztosy: "Radio Song", "Losing My Religion", "Endgame", "Shiny Happy People", "Half a World Away".

może dla odmiany coś mniej znanego - "Endgame":




43. De Mono - Stop! [1992]

Powiedzieć o tej muzyce, że się zestarzała, to nic nie powiedzieć. Jednak w pierwszej połowie lat '90 był to wzorcowy na naszym rynku poprock, zbiór melodyjnych, całkiem różnorodnych piosenek, podanych może w tonie trochę zbyt poważnym (to pewnie też wpłynęło na ich szybkie, już po kilku latach, zestarzenie się). Mam jednak sporo sentymentu do tamtej kasety, jak ogólnie do zespołu (płyta "Oh Yeah" była pierwszym słyszanym przeze mnie w życiu compactem - wujek miał odtwarzacz i dwa krążki: De Mono oraz "Absolutely Live" Dżemu. De Mono leciało w kółko, Dżem był dla nas niestrawny).
Fajnie była też pomyślana promocja płyty: np. te wszystkie teledyski z Agnieszką Maciąg w roli głównej (teledyski nie tylko dla pięciu singli, więcej numerów je dostało).

sztosy: „Statki na niebie” (mimo wszystko), "Wojny z miłości", „Ostatni pocałunek”, „Kolory”, „Znów jesteś ze mną”

single powszechnie znane, to może "Wojny z miłości" - oni zwykle mieli na płycie jedną minimalistyczną balladę: