Post: #54

Elektryczne Gitary - Wielka radość [1992]

Z cyklu głupie ale fajne. Ale dodatkowo - jakoś tak średnio się tego słucha jako płyta, dużo fajniej na koncercie, jako pojedyncze numery, czy po prostu śpiewając z ludźmi i grając sobie.

Robert Chojnacki &... - Sax & Sex [1995]

Płyta która swego czasu narobiła sporo złego na polskim rynku, w tym sensie że jej niesamowita sprzedaż w zasadzie zabiła boom rockowy w Polsce, przekonując firmy fonograficzne, że lepiej zainwestować w bardziej popowe dźwięki. Wielkim fanem jako całości nie byłem, ale lubiłem single, bo te faktycznie są świetne. W zasadzie nadal nic się nie zmieniło - dość nierówno. Poprock na dobrym poziomie.

Illusion - 2 [1994]

Przez wiele lat znałem tylko te ostre, ciężkie numery i przyznam, że o ile mi się podobały, to jednak nieco odstraszały od poznania krążka w całości. Dopiero kilkanaście lat temu zorientowałem się, że było tam także sporo innych numerów, to dobrze służy tej płycie. A głos Lipińskiego równie dobrze wypada kiedy nuci pod nosem, jak i kiedy niemal growluje.

Dr. Dre - The Chronic [1992]

Jazzujące klimaty w podkładach, ogólnie momentami wręcz chilloutowo, relaksujący rap, ale raz na jakiś czas Dre pierdolnie jakimś wściekłym numerem. Rap na wysokim poziomie, nie ma co tamto.

Wygląda na to, że kwalifikację do 50-ki przeszło 58 płyt . Cóż, w takim razie 8 będzie musiało się obejść smakiem.