Post: #21

Ojej, to przykre . Ale chodzi o gust jak mniemam, nie o sam warsztat?

Post: #22

Bardziej właśnie warsztat. Nie było magii. Koło 1991 roku powrócił z Ameryki i chyba uważano, że za to ma być już czczony.

Post: #23

Division nigdy mnie nie brała, co do Edyty to miała lepsze płyty, Brahema z tej płyty nie znam, ale z Garbarkiem nagrał bardzo dobrą.

Post: #24

swoją drogą ten wątek zainspirował mnie, żeby zacząć zbierać płyty do odsłuchów -- postanowiłem najpierw nadrobić braki kontekstowe i wyszukać płyty z lat 90., które sobie przez lata tagowałem do odsłuchu, ale nigdy tego nie zrobiłem, a dopiero później przejrzeć listę faworytów i drugich szans; jestem bardzo podekscytowany

Post: #25

AKT! napisał(a):swoją drogą ten wątek zainspirował mnie, żeby zacząć zbierać płyty do odsłuchów

W sumie taki był zamysł utworzenia już teraz tego wątku .

Kolejna para odrzuconych:

Aimee Mann - OST: Magnolia [1999]

Kurcze, słuchanie tej płyty raczej bardziej mnie zachęciło do ponownego seansu tego filmu, bo nie widziałem go pewnie z 10, może kilkanaście lat (a jest niesamowity!). W każdym razie starałem się przy odsłuchu jak najbardziej oderwać się od filmu, a skupić na samej muzyce i nie do końca się to udało, a tam gdzie się udało, to piosenki nie do końca dowoziły.
Ale parę sztosów jest. Konkretniej trzy - może na 13 numerów 3 to za mało?

Placebo - Without You I'm Nothing [1998]

Lubię, ale fakt że słuchałem w styczniu i już nie do końca pamiętam dokładnie swoje wrażenia w sumie dobrze świadczy o tym, dlaczego nie weszło do Topu. Szkoda, że w wersji płytowej nie ma Davida Bowie, bo jego pojawienie się w utworze tytułowym dodaje mu jakoś 100% klimatu.

Post: #26

thestranglers napisał(a):Bardziej właśnie warsztat. Nie było magii.

Zrobiłem naprawdę duże oczy.
Komu jak komu, ale Kaczkowskiemu warsztatu radiowego na pewno nie można odmówić. A co do "magii" to też dla mnie od zawsze był nr 1, ale to oczywiście kwestia odczucia. Z tym że ja w latach 90. w ogóle nie słuchałem Trójki, poza LP3 od końcówki '97. Zacząłem słuchać gdzieś na początku stulecia.

Post: #27

ja mam wypisanych 189 płyt, spośród których będę wybierać i jestem w trakcie przesłuchań. oczywiście większość dzięki mojej liście płyt. ale dopisałem też trochę takich "z głowy", które przeoczyłem "w epoce" i których potem już na mojej liście nie było. oczywiście jak jeszcze wpadnę na jakieś takie, to zestaw może się poszerzyć o kilka tytułów.

u Ciebie w piątce na pewno typuję któryś Hey. nie pamiętam teraz którą z dwóch pierwszych płyt cenisz bardziej.

Post: #28

(18.05.2023 01:24 PM)AKT! napisał(a):  postanowiłem najpierw nadrobić braki kontekstowe i wyszukać płyty z lat 90., które sobie przez lata tagowałem do odsłuchu, ale nigdy tego nie zrobiłem, a dopiero później przejrzeć listę faworytów i drugich szans

a ja właśnie całkowicie odwrotnie - uznałem ostatnio, że przesłuchałem bardzo dużo płyt, ale relatywnie mało znam bardzo dobrze, a przecież żeby faktycznie coś poczuć zwykle potrzeba wielu przesłuchań; toteż nie planuję słuchać na potrzeby tego topu nic dodatkowego, a skupić się na tym co już znam i tym co znam tylko teoretycznie

Post: #29

Dwie płyty, z którymi nigdy jakoś specjalnie nie było mi po drodze. Chociaż miewają świetne, a druga nawet genialne momenty, to jakoś obie nigdy mi całościowo nie podchodziły, a teraz to już kompletnie jakoś się zestarzały.
Czyli nie są nawet w gronie odrzuconych, ale wrzucam tutaj jako ciekawostkę. Pewnie znajdą się na kilku listach, no to żeby nie czekać jak wysoko będą u mnie zdradzam w ten sposób, że nie będą:

Wilki - Wilki [1992]

Sam nie wiem czemu, po prostu to nie zadziałało na mnie jeszcze bardziej niż nie zadziałało 30 lat temu. A konkretniej: zadziałały te same numery co wtedy, a pozostałe kompletnie.


Michael Jackson - Dangerous [1991]

A tutaj nawet nie dotrwałem do końca. 3 genialne numery, które co gorsza są w tej drugiej połowie płyty, reszta jakoś archaik brzmieniowy wyszedł i nie dałem rady.

Post: #30

Co do Jacksona to bym się zgodził, ale on nie nagrał żadnej dobrej płyt. Natomiast Wilki uważam za jedną z najlepszych płyt '90-tych. Ponad połowa utworów z niej była w moim PTWC (z kolejnej jeden i na tym koniec). Wszystkie utwory są moim zdaniem bardzo dobre, odstaje tylko na minus (chociaż też jest na plus) Syn w bluzce.

Post: #31

Z Wilkami jest taka sprawa, że te piosenki fajnie mi brzmią słuchane osobno, ale jako płyta jakoś nie działają. I było tak już jak pierwszy raz słuchałem tej płyty w całości, jakoś 25 lat temu (wiem, dziwnie późno). Najlepiej płytowo brzmi fragment Eli lama-Kamienna-Uayo.

Post: #32

Eli faktycznie powinno się bronić, ale chyba najmocniejszym emocjonującym momentem płyty jest dla mnie Beniamin, poza tym dobra jest Rachela. O synu mówiono (u nas w Łodzi przynajmniej), żeby nie bluzgał.

Post: #33

Tak, u nas też "synu nie bluzgaj".
A kolega co studiował prawo miał książkę "Tajemnice grypserki". Były tam na końcu więzienne songi, do kilku z nich podłożyłem znane melodie. I ten podkład idealnie pasował do "Oczy niebieskie" ("o-o-oczy niebieskie-e").

Post: #34

kajman napisał(a):Co do Jacksona to bym się zgodził, ale on nie nagrał żadnej dobrej płyt.

jesteś w formie, widzę xdddd

"dangerous" jest nierówne jako album; to raczej skarbnica singli, aniżeli doświadczenie albumowe
chociaż ja pewnie wybrałbym sobie z niego inne numery niż wy, co w sumie dowodzi tego, że to w gruncie rzeczy jakościowa płyta, tylko mało składna

ja tymczasem od mojego ostatniego komentarza tutaj przesłuchałem już 44 płyty z lat 90-tych z listy do pierwszych i ponownych odsłuchów; ogólnie jestem absolutnie zafascynowany niektórymi i jestem na dobrej drodze do całkowitej rehabilitacji lat 90. w moich oczach (na które kiedyś psioczyłem, że to moja najmniej lubiana dekada i tylko sentyment, etc. -- to absolutnie nieaktualne)

na plejliście mam jeszcze ponad 2000 utworów i 150 godzin muzyki; nie wiem, ile to płyt, ale podejrzewam, że sporo -- statystycznie na podstawie tego, co już odsłuchałem wyszło mi, że między 163-170; jeśli utrzymałbym dotychczasowe tempo i nie dokładał więcej (co okazjonalnie robię), to w dwa miesiące powinienem się wyrobić -- zobaczymy

Post: #35

O, to fajnie że masz pozytywne odczucia z przeglądu i to bardziej niż oczekiwałeś pozytywne.
Od czasu Jacksona przesłuchałem 8 płyt, teraz leci dziewiąta. Wszystkie mi się podobają, a konkretniej tylko jedna mniej, ale tego się spodziewałem bo jest w zupełnie innym stylu niż pozostałe 8. Z tego 3 wypadły mi lepiej niż je pamiętałem, aż żałuję że wtedy w latach '90 nie miałem ich na kasetach czy też (te które miałem) nie słuchałem częściej.
Zatem robi się gęsto w zestawieniu.

Post: #36

Jedźmy dalej:

Sigur Rós - Ágætis byrjun [1999]

Bardzo ładne i bardzo lubię, ale - co chyba to będzie tutaj często padało - to za mało aby wejść do Top 50 akurat tej dekady. Chyba nawet wolę od zwróconych ku sobie nawiasów, jest bardziej różnorodne i dynamiczniejsze, nie tak rozwlekłe - tamto o ile pamiętam weszło do zestawienia kolejnej dekady. Co tylko świadczy o mocniejszej konkurencji tutaj.

Celine Dion - Falling Into You [1995]

Jedno z przyjemniejszych zaskoczeń tych odsłuchów. Aż żałuję że wtedy w 1996 nie kupiłem sobie tego na kasecie (pamiętam że rozważałem, ale jak w końcu się zdecydowałem to nie było w sklepach znajdujących się bliżej niż 40 km od mojego miejsca zamieszkania, a po kilku latach to już mi ochota przeszła), może wtedy weszłoby teraz do Top50? A może jednak nie, bo to za bardzo skierowana "ku kobietom" muzyka? Tak czy inaczej - Celina w najwyższej formie, zbiór kilerów, momentami brzmi jak The Best Of. Szkoda tylko, że wrzucono angielskie wersje bardzo lubianych przeze mnie dwóch francuskich kawałków - zupełnie niepotrzebnie, wypadają dużo słabiej niż pierwotne wersje, angielska intepretacja Celiny nie wydaje się tak udana, jakoś nieszczera.
Najlepszy album klasycznego popu lat '90?

Alanis Morissette - Jagged Little Pill [1995]

No to najlepszy album dziewczyńskiego rocka lat '90? Tutaj to już na pewno zawsze była to dla mnie za płyta skierowana nie do mojej płci, to się nadal potwierdza (słuchałem zresztą niedawno, jak był Top Alanis). Nie sposób nie docenić, dlatego trzeba było przesłuchać ponownie i trzeba dać tu wzmiankę. Ale wolę jednak płytę Such Pretty Forks in the Road - jest naprawdę super. No i pewnie ze względów PESEL-owych bardziej do mnie trafia, Alanis nie jest tam już dziewczyną, tak jak ja nie jestem już chłopakiem.

Post: #37

Miszon napisał(a):Sigur Rós - Ágætis byrjun [1999]

Pewnie będę sprawdzał, chociaż dla mnie zdecydowanie najlepszy jest Takk. Ale tutaj dla mnie będzie na pewno mniejsza konkurencja niż w kolejnej dekadzie.

Miszon napisał(a):Celine Dion - Falling Into You [1995]

Nie słyszałem w całości żadnego albumu Celine, chociaż na pewno wolę jej angielską wersję. Francuskiej słuchać nie jestem w stanie i to nie tylko ze względu na język. Ale i tak dobrze, że nie chciała zostać aktorką - w tej roli wypada katastrofalnie.

Miszon napisał(a):Alanis Morissette - Jagged Little Pill [1995]

Przy tope Alanis byłem mocno rozczarowany. Jest kilka dobrych utworów, ale większość jednak poziomu nie trzyma. Ale i tak dla mnie nr 2 w jej dyskografii, ale daleko za nrem 1.

Post: #38

Miszon napisał(a):Najlepszy album klasycznego popu lat '90?

aż sobie przejrzałem, co jeszcze by tu mogło konkurować i pewnie odrzucony już przez ciebie michael jackson, "ray of light" madonny, "daydream" mariah (choć ja bym wybrał "music box"), "listen" george'a michaela, jacyś pet shop boys, debiut seala, debiut jewel (choć ona wtedy raczej w europie nie zaistniała, ale usa była wielka), jakaś kylie, jakaś whitney? konkurencja liczna ale chyba średnio mocna -- ta madonna chyba na pierwszy rzut oka odstaje na plus

Miszon napisał(a):No to najlepszy album dziewczyńskiego rocka lat '90?

ja do dzisiaj jestem wyznawcą drugiej i trzeciej płyty sheryl crow w tej kategorii; no i oczywiście było też "when the pawn" fiony, ale tutaj akurat nigdy nie udało mi się przełamać lodów, wolę ją w innym anturażu, bardziej fikuśnie-orkiestrowym niż stricte rockowym; w każdym razie alanis całkiem do mnie trafiała, jak byłem dzieciakiem, ale później, jak próbowałem z tą płytą, to się odbiłem, choć na papierze wygląda to dobrze -- może spróbuję jeszcze raz przed topem; inaczej chyba już bym nie wrócił

Post: #39

O Jagged Little Pill zapomniałem. Pewnie dzisiaj już by mnie nie wzięła, ale wtedy zachwycony byłem i kasetę zakupiłem.

Post: #40

AKT! napisał(a):ta madonna chyba na pierwszy rzut oka odstaje na plus

Do Madonny jeszcze nie doszedłem, rzecz jasna jest w kolejce do przypomnienia.