Post: #12

Przed nami kolejne trzy albumy, tym razem z mało odległego okresu:

47. Black Moth – Anatomical Venus (2018)
Tutaj jeden z moich "wynalazków". Solidny stoner rock z kobiecym wokalem zabrzmiał mi na tyle dobrze, że postanowiłem sięgnąć po całą płytę i się nie zawiodłem. Pierwsze trzy utwory bardzo mocno wkręcają, dalej nie ma już aż takiej petardy, ale ogólny wydźwięk albumu jest bardzo pozytywny - nie ma na nim wyraźnie słabego kawałka, co - jeśli chodzi o mój odbiór wydawnictw z tego dziesięciolecia - nie jest za częstą sytuacją.

46. Lipali – Mosty, rzeki, ludzie (2019)
A tu bardzo miłe zaskoczenie. O ile poprzednie albumy grupy odbierałem jako mocno nierówne, tak tutaj z przyjemnością zasiadam przed głośnikami, by wsłuchiwać się w ciepły wokal Lipy, współgrający z ciekawymi kompozycjami. Oczywiście, jak zazwyczaj w przypadku formacji dowodzonych przez Lipnickiego, teksty odgrywają też niemałą rolę. Może nie ma tu wielkich fajerwerków, hitów na miarę "Jeżozwierza" czy "Upadam", ale płyty słucha się naprawdę dobrze.

45. Mark Knopfler – Down The Road Wherever (2018)
Tu też pozytywne zaskoczenie. O ile z początku płyta mnie trochę męczyła swoją nieco nadmierną "ślamazarnością", tak po jakimś czasie mogę powiedzieć, że jest to całkiem solidny album Marka. I podobnie jak wyżej, lubię po prostu posłuchać jego głosu, a jeśli większość kompozycji jest naprawdę udanych, mnie to wystarcza. Jako dodatkowy smaczek - bardzo podoba mi się uzupełnienie w niektórych utworach podstawowego instrumentarium o pianino, saksofon czy - przede wszystkim - trąbkę, która potrafi stworzyć magiczny klimat.