Post: #128

Jak dla mnie są one mniej rozmemłane, a nawet zaryzykowałbym że ostatnie albumy nie są w ogóle rozmemłane.
Przesłuchałem całą dyskografię i z pierwszego okresu (pierwsze cztery albumy) to poza SLS i pojedyńczymi utworami reszta jest strasznie rozmemłana. Szczególnie to co się dzieje na ADHD woła o pomstę piekieł. Porozwlekane te utwory do około 10 minut, nic się w nich właściwie nie dzieje ciekawego, a nawet jak coś się pojawi (Hybrid Times) to i tak to jest solidnie rozcieńczone nudą. Jedynie Egoist Hedonist się broni, choć też jest trochę za długi. Takie REM i OOM nie są wiele lepsze, jest może więcej momentów na których można ucho zawiesić (np. 02 Panic Room, Out Of Myself, Cybernetic Pillow), ale nie brak też solidnej porcji rozwleczenia. SSL wypada dobrze, kompozycje są bardziej charakterystyczne (np. Conceiving You, I Turned You Down), nawet te dłuższe utwory się bronią jako tako, choć znowu mogłyby być trochę krótsze. Jak dla mnie muzycy w ogóle nie radzą sobie z dłuższymi formami, mam wrażenie że po prostu mają pomysł na 4-5 minutowy utwór, ale rozwlekają go do 10 minut jakimiś niecharakterystycznymi motywami. Nie wiem po co... Żeby sprawiać wrażenie że obcujemy nie wiadomo z jakimi ambitnymi dziełami?
Jak dla mnie pierwszym naprawdę udanym albumem jest SONGS, utwory bardziej wyraziste, jakby bardziej żwawe, nawet taki 12 minutowy Escalator Shrine wypada dobrze, jest parę naprawdę dobrych rzeczy (np. Celebrity Touch, Feel Like Falling) które może i nie są krótkie, ale o wiele bardziej wyraziste. Właściwie nie znajduję na tym albumie wyraźnie słabszych momentów, a nawet jeśli takowe są to nie odbierają przyjemności ze słuchania. Podobnie jest na LFATTM, nawet bardziej mi się teraz podoba niż w okolicach premiery, podobnie ostatni album. Nie wiem na ile to zasługa samego materiału, a ile porównania do wcześniejszego materiału. Jednak znowu zespół nie radzi sobie z dłuższymi formami. Do krótszych utworów (np. Lost, Time Travellers, Lament, River Down Below) raczej nie mam zastrzeżeń, w przeciwieństwie do dłuższych (np. Towards The Blue Horizon, The Struggle For Survival), ale wyjątek stanowi tutaj utwór tytułowy z ostatniego albumu.