PEARL JAM - SIRENS

Lata lecą, a Pearl Jam zupełnie się nie zmienia ciągle nagrywa doskonałe piosenki, a w konsekwencji i albumy. Taka właśnie jest nowa płyta „Lightning Bolt”, taki też jest najnowszy singiel zespołu „Sirens”. To kwintesencja brzmienia, muzycznego stylu grupy, wrażliwości Veddera i tak można by wymieniać bez końca. Ciekawostką jest natomiast to, że inspiracją dla tej kompozycji był według Mike’a McCready koncert Rogera Waters’a z serii „The Wall”. Słowa dopisał jak zwykle Eddie Vedder i w zasadzie przebój murowany. Może ten nowy singiel nie idzie na mojej liście jak burza, ale mogę zapewnić, że bardzo mi się podoba, z tym, że ciągle się do niego przyzwyczajam. Wciąż też nie mogę otrząsnąć się po doskonałym „Mind Your Manners”, a dodatkowo teraz jeszcze ta płyta. Podsumowując, kłopoty bogactwa! Dziś nie potrafię odpowiedzieć na pytanie, czy „Sirens” dorównają wielkim balladom Pearl Jam z „Black” czy „Crazy Mary” na czele, zwyczajnie musi upłynąć trochę czasu. To chyba nie jest jednak najważniejsze, bo to i tak nie są wyścigi. Ważne jest to, że od tylu lat Pearl Jam nie spuszcza z tonu, że w czasach dla muzyki bardzo trudnych cały czas potrafi ekscytować swoją nową twórczością. Najlepszym tego przykładem jest na pewno numer jeden w Stanach Zjednoczonych. To dowód na to, że ludzie chcą takiej muzyki, a to co wyczyniają mass media jest niezrozumiałe.

PS

Dziś ważne jest to, że ktoś polizał młotek? Przecież cztery lata temu Lady Gaga miała przynajmniej świetne piosenki. Istnieje świetny podwójny odcinek „South Park”, który w wyśmienity sposób obnaża i wyśmiewa ten problem "You're Getting Old"( Part 2) i "Ass Burgers" (Part 2). Naprawdę polecam w wolnym czasie.

(Ten post był ostatnio modyfikowany: 26.10.2013 02:33 PM przez marsvolta.)

W ostatnią sobotę wybrałem się po raz kolejny w tym roku do Katowic na koncert Kultu! Oczywiście do Krakowa byłoby bliżej, ale skoro była możliwość w Spodku to długo się nie zastanawiałem i po prostu postanowiłem pojechać. Namówiłem w miarę tradycyjną ekipę rodzinną i pojechaliśmy w piątkę. Wyjechaliśmy około w pół do trzeciej w Sobotę i dojechaliśmy spokojnie w dwie i pół godziny. Podróż była trochę zakrapiana, a wiec szybko zleciała. Potem jeszcze godzinka u koleżanki, która w sumie nas na te Katowice namówiła (Dziękujemy!) i bez większego stresu do Spodka weszliśmy punktualnie.

Na koncercie Kultu nie byłem już od jakiegoś czasu, ale to obok Hey’a drugi taki zespół, że nie jestem w stanie oszacować ile razy widziałem ich już na żywo, dlatego doskonale wiem, czego się po występie zespołu Kazika spodziewać. To znaczy, że na scenie za dużego show nie będzie, za to pewne jest, że świetna muzyka na pewno z niej popłynie. Nowa płyta Kultu „Prosto” bardzo mi się podoba, można powiedzieć nawet, że jest to najlepszy album od „Ostatecznego Krachu Systemu Korporacji”. Z tym, że ja na każdym albumie Kultu mam swoje ulubione piosenki i nawet, gdy nie pokrywają się one z programem koncertów, to i tak wracanie do nich sprawia mi przyjemność. Wrócę jednak do „Prosto”, bo mam takie wrażenie, że w tych piosenkach jest prawdziwa moc i siła Kultu, której od dawna nie słyszałem. Tytułowa piosenka może być tego najlepszym przykładem, ale oczywiście nie tylko ona, bo cała warstwa tekstowa jest tu bardzo mocna. Tym bardziej chciałem zobaczyć te utwory na żywo.

Koncert zaczął się od „Kasty pianistów” i tą piosenkę wykorzystałem na przepchanie się pod prawie samą scenę. Względnie łatwe to było zadanie, ale wyraźnie widać było, że sala nie jest przesadnie wypełniona. Chyba, że to już tak ma być, bo na przykład normy tak przewidują? Na trybunach widać było trochę wolnych miejsc, ale po ich wypełnieniu zaryzykowałbym stwierdzenie, że płyta raczej się wyprzedała. Prawdziwa zabawa zaczęła się jednak przy drugiej piosence, a była nią „Brooklyńska Rada Żydów”. Z miejsca przypomniałem sobie, na czym polegają polskie koncerty, przed sceną zrobił się tradycyjny kocił i z małymi przerwami na wolniejsze kawałki w zasadzie pod scenowi wyjadacze do końca koncertu już się nie uspokoili. Ja z racji tego, że nie lubię, nie próbuje latać innym na głowami, ale niesamowite jest natomiast to, jak wiele osób ma odwrotne upodobania. Niektóre osoby, po prostu na okrągło przelatywały mi nad głową. Do ochroniarzy i powrotem ponad tłumem i tak w kółko. Nie łatwo jest wszystko opanować, tak, aby nie dostać raz po raz butem w głowę, a potem w nogę, w palce w stopie, w plecy, itd. Taki urok polskich koncertów. Jednak nie wyobrażam sobie, by mogło być inaczej, zwłaszcza, gdy ze sceny Kult zaczyna grać „Baranka”.

Kult tego dnia był w doskonałej formie, niektórzy narzekali, że z tyło trochę słabiej było słuchać, ale to chyba taki urok tej sali. Mi nic nie przeszkadzało, Kazik wyglądał świetnie, z głosem może było trochę gorzej, ale może to być tylko takie moje wrażenie. W końcu baz problemu zagrali trzy godziny muzyki pod rząd! No nie wiem, kto w tym kraju gra jeszcze takie sety? Trochę zabawna sprawą był natomiast koncert życzeń, jaki zorganizowali sobie obecni na koncercie fani. Ochroniarze podawali Kazikowi karteczki z dedykacjami, a On, co piosenkę skrupulatnie je odczytywał. Jedna osoba tak desperacko chciała coś zadedykować, że podała nawet swojego smartfona z wypisaną na nim dedykacją.

Pod wglądem repertuaru koncert był naprawdę świetnie przygotowany, nie zabrakło największych hitów takich jak „Arahja”, „Do Ani”, „Gdy nie ma dzieci”, „Celina”, „Hej, czy nie wiecie”, „Kocham Cię, a miłością swoją” czy „Wódka”. Ponadto na bis z wielkich przebojów były jeszcze „Polska”, „Po co wolność” i „Krew Boga”. Z nowej płyty nie zagrali wszystkiego, ale te najlepsze kawałki w zasadzie się pojawiły. W kolejności „Układ zamknięty”, „Twoje słowo jest prawdą”, „Prosto”, „Największa armia świata wzywa cię”, „Bomba na parlament”, „Dzisiaj jest mojej córki wesele”. Pewnie, że zabrakło „Dobrze być dziadkiem” czy „Zabiłem ministra finansów”, ale to w końcu nie koncert życzeń. Mi natomiast najbardziej przypadły do gustu, moje ulubione czadowe piosenki „Amnezja”, „Goopya peezda” oraz min. „Krutkie kazanie na temat jazdy na maxa”. Podstawową cześć koncertu zakończyły cover Tadeusza Wodniaka „Zegarmistrz światła” oraz „Dolina”, natomiast cały koncert po bisie Kazik uwieńczył w swoim stylu, czyli „Sowietami”

Trzy godziny zleciały naprawdę za szybko, za to satysfakcja z dobrze wydanych 50zł bezcenna! Następna okazja do zobaczenia Kultu w pomarańczowej trasie prawdopodobnie dopiero za rok. Tyle razy byłem na tym Kulcie i cały czas mam ochotę zobaczyć ich kolejny występ! Zakładam, że to chyba dobrze.