MUSE - PANIC STATION

Dlaczego dopiero teraz? Chciałoby się zapytać. To miał być drugi singiel, a okazało się, że będzie chyba ostatni. „Panic Station” to niewątpliwie kontrowersyjny utwór, ale za to świetny i jestem o tym absolutnie przekonany. Pewnie, że można wyliczać tu podobieństwa do innych wielkich rockowych utworów. Tylko, po co? Przecież zespół świadomie przyznaje się do inspiracji albumem „Superstition” Stevie Wonder’a. Słychać tu też echa Queen za sprawa takiej trochę stadionowej linii basu. Jednak nie jest tajemnica, że w przypadku Muse na wielkich koncertach ten motyw będzie się świetnie sprawdzać. Najważniejsze jednak jest to, że pomimo tych wszystkich inspiracji udało się stworzyć zwarty, przebojowy i co najważniejszy przesiąknięty estetyką Muse kawałek. Kiedy Matthew Bellamy zaczyna grać solówkę z miejsca przywołuje ona wspomnienia związane ze starymi kompozycjami zespołu, jak „Hysteria” czy „Plug In Baby”! Wiadomo opinie mogą być różne, w przypadku zespołów z dużym dorobkiem nieuniknione będą zarzuty w stylu, powtarzają się czy zjadają własny ogon. Może właśnie, dlatego Muse tak często eksperymentują i czerpią, z czego tylko się da i może też właśnie z tego powodu coraz ciężej znaleźć na ich albumach takie perełki jak „Panic Stadion”

BILLY TALENT - STAND UP AND RUN

Już miałem bilet w ręku, zakupiony dokładnie tydzień wcześniej przed fatalna wiadomością, która nadeszła z Kanady. Z podwodów osobistych zespołu odwołał sporą część europejskiej trasy koncertowej min. krakowski koncert w klubie Studio. Szkoda też, że na ten nowy polski koncert to już najzwyczajniej w życiu nie dam rady się wybrać. Pozostaje, więc tylko muzyka z najnowszej płyty zespołu „Dead Silence”, a tu po dwóch pierwszych świetnych mocnych singlach „Viking Death March” i „Surprise Surprise” przychodzi kolej na wolniejszy numer „Stand Up and Run” i to właśnie ta piosenka jako trzecia promuję to płytę. Z początku wydawało mi się, że temu utworowi zdecydowanie czegoś brakuje. Tak jakby zbyt mało dynamicznie się rozwijał, trochę ginął w refrenach. Jednak po wielokrotnym wysłuchaniu tego utworu to wrażenie mija i dziś mogę powiedzieć, że chociaż „Stand Up and Run” nie dorównuje „Surrander”, to jednak zupełnie przyzwoita piosenka. Być może trochę zbyt pompatyczna, ale w końcu taki jest przekaz tego utworu, aby się podnieść i odnaleźć drugą osobę.