Post: #239

4. Radiohead - OK Computer (1997)



Ok Computer, czyli w porządku Komputerze. Oznacza to pogodzenie się z faktem istnienia w naszej rzeczywistości tego zjawiska. Albo pogodzenie się z faktem naszego istnienia w skomputeryzowanym świecie. Albo gorzka akceptacja naszego konsumpcyjnego i absurdalnie analitycznego podejścia do życia. Ileż myśli mioże pojawić się w trakcie słuchania tego arcydzieła. Tylko ten wie, kto to poczuł. Plyta, kótrej słuchanie daje nie tylko radość słuchania, nie tylko ekscytację niezwykłym zjawiskiem, ale przede wszystkim stymulatorem autoanalizy wasnego człowieczeństwa. Co ciekawe, rodzi się to w momencie piosenki Happier Fithier, która de facto piosenką nie jest, ale luźną refleksją nałożoną na delikatny podkład muzyczny. Słowa są przejmujące i generujące refleksję u każdego słuchacza. A przecież jest tu bez liku pięknych momentów, pięknych slów, pięknych wzruszeń. Wydawać by się mogo, że wybitna płyta, to taka, która jest w stu procentach spójna, stylistycznie jednoznaczna i konsekwentna koncepcyjnie. Ok computer w zasadzie taka nie jest. Jest to misternie polączona grupa różniących się od siebie piosenek (bo nikt nie powie mi, że Airbag, czy Exit Music, czy The Tourist, Electioneering są do siebie bardzo podobne) po prostu łączy je jakieś niewidzialne lepiszcze. Coś wisi nad tą plytą, jakaś dziwna siła, która łączy to w jedną całość. Ja myślę, że to ten komputer wyrzucajacy te specyficzne słowa. Albo coś innego? O muzyce pisać chyba specjalnie nie ma sensu, bo nie wiem, czy jest ktoś, kto tej płyty nie zna. Po prostu Arcydzieło godne geniusza. Płyta bez wady, płyta bez rysy. Monolit.

- Airbag
- Electioneering
- Paranoid Android