Post: #229

6. The Young Gods - Only Heaven (1995)



Ta płyta nie jest łatwa. Ta płyta nie wchodzi w sposób oczywisty, to nie jest piosenkowy album. Niesamowite trio z Genewy jest istnym fenomenem w świecie rocka industrialnego i żywej elektroniki. Toczą się spory, która płyta jest tą najlepszą. Czy narkotyczne Second Nature, gdzie elektronika jest najmocniej wyeksponowana, czy T.V. Sky, gdzie z kolei jest więcej gitar i mocy, czy też grane piosenki Kurta Weilla na Play Kurt Weill. Only Heaven jest pomostem. Doskonałą płytą, najbardziej rytmiczną w karierze. Najbardziej skoczną. Zaczyna się cudacznie od pulsującego intro "Outside" i następuje powolne rozwijanie kwiatu - mocne Strangel, kompletnie rozchwiany Speed Of Night, narkotyczny Donnez les esprits, jest ultraprzebojowy, bardzo transowy Kissing The Sun, psychodeliczny pełen dziwnych odgłosów The Dreamhouse. Najmocniej kontrowersyjny jest składający się z kilku części 16 minutowy Moon Revolutions. Na początku utyskiwałem, bo spora cześć to tylko ciche pinkanie elektroniki. Dziś już wiem, że tak miało być. Warto wytrwać do końca, bo pod koniec pieśń wybucha plemienną, transową ekspresją. Przepyszne dzieło. Wielka płyta, której puszczenie na wieczornym spacerze jest za każdym razem potężną przygodą.

- Strangel
- Kissing The Sun
- The Dreamhouse