Post: #196

Dzięki za wspaniałe komentarze, jesteście cudowni!
14. Marilyn Manson - Antichrist Superstar (1996)



Chrońcie swoje dziatki, bo dopadnie je kiedyś ktoś taki jak ja. Marilyn Manson, czy cholera wie jak ten koleś się nazywa, miał duużo racji. Wychowanie dzieci to nie jest łatwy chleb. Zewsząd czyhają tacy nihiliści jak on. A przecież jest mnóstwo innych psychopatów. There's no time to discriminate,Hate every motherfucker, That's in your way - to kaseta, którą dosłownie zarżnąłem i słuchałem jak opętany. Oszalałem totalnie i szaleję po dziś dzień, bo to były złote czasy rocka industrialnego. Bo po okresach niemrawego i trochę pretensjonalnego grania w tej szufladce zaczęło się dziać naprawdę bardzo dużo. Manson zasilał pierwszą ligę tego nurtu. Marylin AD 2012 to już tylko echa dawnej świetnośći, zniknął jak kamfora ten klimat zadziorności i kontrowersji, jałowe to jakieś. Trzeba powiedzieć, że to co tworzy teraz przypomina o stokroć słabszą wersję Portrait of an American Family. Nie wiem, jak mam mówić o tamtej muzyce. O tej muzyce, z którą tak mocno się utożsamiałem i którą tak bardzo cenię. Na którą trzeba mieć dzień, bo ma ona niemały wpływ na samopoczucie. Świat wg Mansona jest wyjątkowo okropny, jest tu nihilizm i dekadencki klimat. Ale gdy usłyszałem The Beautiful People, po prostu oszalałem. Słowa piosenki bezlitośnie rozprawiają się z amerykańskim mitem pięknych, doskonałych ludzi. Zepsucie może dopaść każdego, tym bardziej, jeśli żyje się wśród ludzi pełnych wad i zła. „Obetnij sobie wszystkie paluchy - I przehandluj je za banknoty jednodolarowe. . .” Ogólnie wszechobecny turpizm, także jak ktoś pragnie słońca i zielonej trawki niech mija szerokim łukiem ten fascynujący koncept album. Cytując pewną recenzje: Zanim jednak posłuchasz tej płyty, zastanów się, czy na pewno chcesz obnażyć się przed sobą... Skutki tego eksperymentu będą nieodwracalne.

- Wormboy
- Cryptorchid
- Dried Up, Tied and Dead to the World

13. At the Drive-In - Relationship of Command (2000)



Spośród najbardziej zgrzytających kapel to ich cenię najmocniej. Czym urzekli mnie ci Amerykanie z El Paso? Zupełnie szalonym, zwariowanym podejściem do instrumentarium, zupełnie niecodziennym zgiełkiem, który fascynował mnie i słuchając, nie miałem wątpliwości, że Omar Rodríguez-López to wielka indywidualność i jeszcze nie raz o nim usłyszę. Takie wydawnictwa jak "Relationship Of Command" nie rodzą się z przypadku. Potencjał jaki miał w sobie zespół At The Drive In nie przepadł w zapomnienie - na gruzach zespołu powstał The Mars Volta pod wodzą Cedrica i Omara, a także mniej znana, ale również ceniona Sparta na czele z Jimmy'm. Cóż, od przybytku głowa nie boli, od muzyki, która tworzą obie kapele - tym bardziej. Był sobie jeden znakomity zespół teraz są dwa...Wszystko co najciekawsze w muzyce rockowej podane w fantastyczny, kąśliwy sposób. Już na początku dostajemy solidną dawkę gwałcących umysł, nietypowych zagrywek. Największą szkodliwość czyni przy odsłuchu "Pattern Against User", gdzie gitarzyści często prowadzą "konwersacje" za pomocą pojedynczych dźwięków swych instrumentów - szafowanych poprzez efekty. W spokojniejszych fragmentach (a są i takie na płycie) ujawnia się latynoska dusza zespołu ("Invalid Litter Dept."), nie brakuje również psychodelicznej "rozmytej" nuty ("Non-Zero Possibility"). Absolutna czołówka posthardcore'owego grania.

- Pattern Against User
- Rolodex Propaganda
- Invalid Litter Dept.

12. Killing Joke - Pandemonium (1994)



Niezwykły zespół, który nie znosił stać w miejscu. Ich kariera to naprawdę imponująca podróż po wielu zakątkach muzycznych i flirty z wieloma stylistykami. Oczywiście nie podlega dyskusji fakt przynależności do sceny Post-punkowej, bo to od nich uczyli się Page Hamilton czy Max Cavalera. Ale nie ukrywali ogromnej fascynacji elektroniką i zdawali sobie fakt z drzemiących tu ogromnych możliwości. Pandemonium uważam, że najlepsze dzieło Killing Joke. Idealnie wyważone proporcje pomiędzy mocą rockowego grania, agresji i furii oraz zimna elektronicznej ściany dźwięku. Jedna z najważniejszych kapel w historii muzyki rockowej.

- Pandemonium
- Whiteout
- Millennium

Na uspokojenie fanów spokojniejszych dźwięków, że będzie ich coraz więcej im bliżej wielkiej dziesiątki. Planuję, że zacznę odliczać już jutro!