Post: #163

p.u.r.h. napisał(a):82: Klasyka Z-Rockowa

no jak widać, dla każdego coś miłego się znalazło, dzięki za komentarze!

35. The Jam - Setting Sons (1979)



Paul Weller zawsze był przeze mnie darzony potężnym szacunkiem i każda rzecz, jaką on stworzył była wyjątkowa. Zaczynał od prostej muzyki punkowej, która jak na punk już wtedy wydawała się zbyt wyrafinowana. Okazało się, że końcówka lat 70 to po prostu eksplozja talentu tego muzyka. A przecież był jeszcze jego The Style Council i wspaniała solowa kariera. The Jam - w Polsce właściwie nigdy nie dotarli do słuchacza. Z wyjątkiem melomanów.

- Burning Sky
- Girl on the Phone
- Private Hell

34. The Presidents of the United States of America - The Presidents of the United States of America (1994)



Dla mnie ta płyta to potęga. Króciutka, prościutka, a pozostawia kapitalne wrażenie. Instrumentarium to prosta podręczna perkusja, dwustrunowa gitara basowa i trójstrunowa rytmiczna. Oczywiście tu i ówdzie pojawia się Kim Thail ze soundgarden, ale dominuje prosta muzyka. Ale okazuje się, że siłą tej płyty jest niesamowita żywiołowość, radość grania i co najistotniejsze nieprawdopodobne melodie. Każda po prostu jest niezwykła. apogeum to utrzymane w klimacie Beatlesowskim Body. Absolutne szaleństwo, ale jedna z najlepszych spośród najprostszych.

- Body
- Feather Pluckn
- Boll Weevil

33. Visage - Visage (1979)



Jako wielki fan nowego romantyzmu nie mogłem pominąć mojej ulubionej płyty z tego nurtu. Płyty, która mimo wad ma sporo wdzięku i uroku. Uroku wygenerowanego dawno temu a przecież wciąż świeżego i mocnego. Ten synthpopowy sznyt nie męczy, jak to czasem bywa w podobnych produkcjach. Kocham te płytę.

- The Dancer
- Fade to Grey
- Blocks on Blocks

32. The Afghan Whigs - Black Love (1996)



Wrażliwość, której nikt nie jest w stanie podrobić. Tu spotykają się światy, które na codzień nie są w stanie się spotkać. Alternatywny rock z Soulem, przeplatana to agresja, to melancholia, radość ze smutkiem, ból z ulgą. Niezwykły zespół, który sporo znaczył w moim życiu.

- My Enemy
- Honky's Ladder
- Bulletproof

31. The House of Love - The House of Love (1989)



Całkiem niedawno widziałem ich na żywo i wspominałem sobie pierwsze chwile, gdy ich poznałem. Piękne to były chwile. Tak jak niezwykła muzyka. Boski jangle pop w delikatnie psychodelicznej otoczce, który wogóle się nie zestarzał. Wspaniałe dźwięki ze wspaniałymi melodiami. Kanon muzyki pop-rockowej.

- Beatles & Stones
- Shine On
- I Don't Know Why I Love You