Post: #147

thestranglers napisał(a):Chwaliliśmy już "All I Want", a przyznam że albumu nie słuchałem

tu nie ma All I want, ale album magiczny.

thestranglers napisał(a):lubię to łagodne oblicze Dziobasa

ah jakże miło to czytać

aaktt napisał(a):Może dlatego, że to najgorsza piosenka jaką kiedykolwiek nagrało The Smiths? ^^

nie, raczej tam jest mnóstwo nie gorszych rzeczy.

albarn92 napisał(a):Mnie chyba jednak najbardziej podchodziło Low Life,

miałem dylemat

saferłel napisał(a):Miejsce 50 odstrasza połączeniem tagów ''1999'' i ''grunge''.

to trochę niesprawiedliwe podejście, ale jak znam Twój gust, to może nie do końca Ci wejść. Choć już wielokrotnie bywałem zaskakiwany

aaktt napisał(a):EN nie lubię, choć ktoś mnie próbował przekonać, że to jest fajne na Offie (kertoip? safer? Ty? ),

razem włączyliśmy maszynę propagandową

Listoholik napisał(a):czekam na te rekomendacje, choć na razie tylko widzę,

kurcze faktycznie, spróbuję coś z tym zrobić.

Dzięki za komentarze.

45. Dishwalla - Pet Your Friends (1995)



Dishwalla to taka formacja, która nie przeszkadza, nie dręczy, nie mąci. Po prostu grają świetne piosenki, świetnie zaśpiewane, uroczo zaaranżowane, bardzo przebojowe ze wspaniałymi melodiami. Oczywiście to nie jest błahy pop music, bo każda piosenka z ich debiutu przyciąga uwagę czymś wyjątkowym. Czymś niebanalnym. Gdy dostałem w prezencie ten krążek, w życiu nie pomyślałbym, że stanie się ona płytą do której lubię wracać najczęściej. Absolutnie koniecznie dla każdego miłośnika dobrego pop-rocka.

- Pretty Babies
- Counting Blue Cars
- Charlie Brown's Parents





44. Gene - Drawn to the Deep End (1997)



Gene nigdy nie grali typowego britpopu i nigdy nie grali na tyle przebojowo, by zasilić pierwszą ligę nurtu. A moim zdaniem mieli wszystko, by osiągnąć sukces poza Wyspami. Tylko czy melancholijna muzyka mocno osadzona w klimatach The Smiths i z takową wrażliwością jest w stanie się przebić dalej? Od początku w to wątpiłem. Natomiast cieszyłem się, że dotarłem do Wspaniałych krążków (Olympian jeszcze mogę traktować na równi), doskonała muzyka, choć na początku zżymałem się ze zbyt dużego podobieństwa wokalnego z Morrisseyem. Dziś zupełnie mi to nie przeszkadza. Zbyt dużo im zawdzięczam.

- Where Are They Now?
- Fighting Fit
- Speak to Me Someone





43. Talk Talk - The Colour of Spring (1986)



Talk Talk było nadzieją na wyleczenie artrocka. Na zaleczenie traumy megalomanii i powrót do tego co w progresywnej muzyce było istotą - do prostoty. Nie chodzi o to, że Hollins i spółka parali się graniem na dwustrunowych gitarach, tylko o pewną filozofię tworzenia na bazie jakiegoś charakterystycznego motywu. Gadam, jak przeciwnik Art-rockowych arcydzieł, ale nie może być inaczej, skoro progresorzy w stylu Pendragon dalej z uporem maniaka klecili te same kotlety mielone nie wyciągając wniosków. A tymczasem tworzył się nowy styl, dziś przez niektórych zwany post-rockiem. Pejzaż naszkicowany ołówkiem i znacznie piękniejszy niż nabebrany pastelami. Bravisimo!

- Life's What You Make It
- Living in Another World
- Happiness Is Easy





42. Corrosion Of Conformity - Deliverance (1994)



Arcydzieło Hardrockowego rzemiosła. Ta okładka właściwie mówi wszystko. Płyta powalająca, zmiatająca mocą. Oczywiście zaraz kilku naciśnie Escape, lub pominie. To błąd - bo mamy do czynienia z płytą, która przy odrobinie ochoty i otwarcia jest w stanie zachwycić każdego. Dziś już takich płyt się nie nagrywa. Nie dlatego, że nie ma mody, czy innych zachcianek publiki. Tylko nikt nie jest w stanie stworzyć tak doskonałej płyty. Tak mocnej, osadzonej w przeszłości i patrzącej w przyszłość. Z tak genialnymi partiami gitarowymi. Absolutna czołówka muzyki rockowej.

- Albatross
- My Grain
- Clean My Wounds





41. Supergrass - In It for the Money



Jakież dylematy mam przy tym zestawieniu, sporo płyt będzie pominiętych, dostaną się one do tzw. Złotego zestawienia, które to zestawienie przedstawię przed pierwszą dziesiątką. Do tego zestawienia na szczęście nie dostała się płyta, którą dostałem na urodziny Po nie do końca udanym debiucie, nikt za bardzo nie wierzył, że są w stanie stworzyć tak udaną i spójną płytę. Płytę, którą po prostu uwielbiam i często do niej wracam. Płytę tak energiczną, pomysłową, tak świeżą i przebojową, że po jej odsłuchu zawsze mówię: Wow. A Late in the Day? Nobla za tę piosenkę !!!

- Late in the Day
- Sun Hits the Sky
- Cheapskate