Post: #133

albarn92 napisał(a):Literówki w nazwisku zdarzają się nagminnie, a jakby tego było mało, co chwilę dowiaduję się, że jego zespół

Biję się w piersi W raz z przybierającą tuszą, mam już powoli w co się bić

saferłel napisał(a):Z chęcią przesłucham ten Quicksand. Nie słyszałem o nich nigdy.

nie wiem czy ci łatwo wejdzie.

Listoholik napisał(a):*) dla mnie to zespół jednego hitu,

masz rację, tym hitem była cała debiutancka płyta, no i wspomniany Duel. Heaven Give Me Words? Genialna piosenka ze średniego krążka. Musisz koniecznie pogrzebać głębiej.
Dzięki za komentarze.

50. Caroline's Spine - Attention Please (1999)



Kolejna formacja, która przeleciała niczym meteor, wydając dwie płyty i gasnąc. Obie Bardzo dobre ale nie pozbawione wad, gdyby tak połączyć Attention Please z Moonsoon i powyrzucać co niektóre kawałki była by doskonałość. Cóż to za muzyka? To połączenie grunge'owej energii spod znaku Pearl Jam z liryzmem no właśnie kogo? Tylko ich. Ich ballady to arcydzieła. Niby delikatnie się zaczynają, a rozsadza je niesamowita energia. Posłuchajcie kawałka Wallflower. Nobla im za ten kawałek. Albo Quarter Century New. Niesamowite. Nobla!

- Nothing to Prove
- Quarter Century new
- Open Fire





49. Einstürzende Neubauten - Ende Neu (1996)



Kim oni są? Skąd? Tak na prawdę najlepsza ich płyta to chyba jednak Haus der Lüge, ale ona jest tak pogięta, tak trudna. Ja wybrałem tę, którą mam na półce. A właściwie miałem. Płytę, która ma w sobie sporo szaleństwa, ale ma też ogromne pokłady liryzmu. Tu właściwie można spodziewać się wszystkiego. Od prześlicznej ballady The garden, poprzez posępny duet Stella Maris, poprzez dźwięki wygenerowane przez kanistry, grzebienie i inne dziwactwa. Jak zawsze dziwna, niesamowita formacja, której prowokacje zawsze mają jakiś sens, jakieś przesłanie. Arcydzieło awangardy rockowej.

- The Garden
- Stella Maris (feat. Meret Becker)
- Installation No. 1





48. New Order - Brotherhood (1986)



Pewnie się posypią gromy, że to nie to miało tu być, tylko jakaś inna płyta. Ale mam to gdzieś, ponieważ ten krążek uważam za najmocniejsze dzieło Bernarda Sumnera i spółki. Pomimo jego wad. Jedna z najlepszych formacji, jakie nosiła nasza matka Ziemia. Wszystko jest tak niesamowicie spójne, niesamowicie przebojowe, niesamowicie udane. Nie jestem maniakiem Joy Division i nie łykam tego wszystkiego co było związane z Closer, tego całego smutku. Natomiast New Order skrojeni są pode mnie w stu procentach.

- Bizarre Love Triangle
- Angel Dust
- Paradise




47. The Waterboys - Dream Harder (1993)



Też kontrowersyjny wybór. Dlaczego nie rdzenne Fisherman's Blues? Dlaczego nie kwintesencja stylu A Pagan Place? Nie wiem, po prostu najmocniej przekonało mnie i swojego zdania nie zmieniłem bardziej gitarowe, mocniejsze Dream Harder. Pełne gitarowego łoskotu, pełne lekkiego zgiełku i jakiegoś niepokoju. Oczywiście to Mike Scott a nie Page Hamilton. Więc jest i przepiękne Winter Winter, i skoczne folkowe Spiritual City. No i jest Powrót Pana - kawałek czarujący. The Waterboys - jedna z najlepszych kapel z kręgu pop-rock-folk. Bezdyskusyjnie.

- The New Life
- The Return of Pan
- Glastonbury Song





46. Ultravox - Vienna (1980)



Arcydzieło noworomantycznego stylu. Podniosły klimat nie ma w sobie nic z buńczuczności epigonów. Tak miało być i tak było. Autentycznie. Dosadnie. Genialnie. To płynęło prosto z serca. Wstyd nie znać.

- Vienna
- Astradyne
- New Europeans