Post: #116

Dzięki za komentarze. Przed nami będzie krótka przerwa, bo uciekam na malutki urplopik.
55. Guillemots - Through the Windowpane (2006)



Niesamowity krążek,który mogę słuchać bez ustanku. Melodie są tak bardzo wdzięczne i charakterystyczne i tak piękne, że trudno pomylić je z jakimikolwiek innymi. Guillemots osiągnęli coś, o czym marzy każdy muzyk. Swój niepowtarzalny styl. Magiczny.

- Trains to Brazil
- Made Up Love Song #43
- We're Here

54. Qiucksand - Manic Compression (1995)



Krótka kariera muzyczna Qiucksand nie przeszkadza mi powiedzieć, że zachwycili mnie bardzo swą drugą płytą. Bardzo charakterystyczne, zgrzytliwe granie, mająca czasem coś z Sonic Youth, czasem z Fugazi, mający psychodeliczny odcień i odniesienia do klimatów w jakich lubił się taplać Perry Farell. Jedna z fajniejszych i najbardziej energetycznych płyt jakie stały na mojej półce.

- Delusional
- Thorn in My Side
- Skinny (It's Overflowing)

53. Morrisey - Vauxhall and I (1994)



Nie ukrywam potężnej sympatii do tego artysty. Szacunku. Nie wszystkie jego poglądy podzielam, ale zawsze je szanuję, bo wiem, że to nie są jakieś gwiazdorskie fanaberie. Wybranie jednej płyty jest dla mnie sporym kłopotem. Wahałem się, czy to nie Your Arsenal powinno się tu znaleźć. Doskonałe melodie, przepięknie zaśpiewane. Wspaniałe, bolesne i gorzkie teksty. Przeboje nie do tancbudy, tylko do refleksji.

- The More You Ignore Me, the Closer I Get
- Hold on to Your Friends
- Why Don't You Find Out for Yourself

52. Everclear - So Much for the Afterglow (1997)



Typowo Amerykańskie granie - rzeknie maluczki. Pewnie będzie miał trochę racji, ale po głębszej analizie muzyka grana przez trio z Portland to świeże, żywiołowe, przebojowe i bardzo porządne granie, które tak na prawdę spodoba się entuzjastom muzyki rockowej pod każdą szerokością geograficzną. Pozornie radosne melodie kontrastują z bardzo, ale to bardzo, gorzkimi tekstami. Gdzie przelewają się smutki z przeszłości. Absolutnie najlepsza ich płyta i jedna z moich ulubionych z tego klimatu muzycznego.

- Father of Mine
- So Much for the Afterglow
- Everything to Everyone

51. Propaganda - A Secret Wish (1985)



Niesamowicie udana rzecz, która pomimo specyficznej stylistyki i stylu grania, powinna już dawno się zgrać i zestarzeć. Okazuje się, że dobrej płyty czas się nie ima. Wszystko gra tu, tak jak powinno grać. Wszystko brzmi świeżo i przekonywająco. Klasyka popu.

- Dr. Mabuse (First Life)
- P–Machinery
- The Murder of Love