Post: #68

The Beatles LET IT BE 1970 Let It Be
w BTW od: początku, czyli 1995 (ale mogłoby od ok. 1991)

Nie mogłem tego rozpoznać i nie potrafiłem połączyć tytułu z utworem, zapewne dlatego że zawsze śpiewałem "my lady fandango" (właściwie to do dziś tak robię, już z przyzwyczajenia. Siła podświadomości ).

Mona Bone Jakon to nie była pierwsza, lecz trzecia płyta Cata Stevensa. Poprzednie jednak były w nieco innym stylu (zarzucał potem producentowi, że go kierował w stronę ciężkich orkiestracji i odbierał jego piosenkom największą siłę - chyba miał rację), niby jakoś tam pokazały się na rynku, ale bez większych sukcesów. Dopiero zmiana producenta, który zdecydował na wejście w stronę bardowskiego folkrocka, a także przymusowa rekonwalescencja (problemy z płucami), w czasie której Cat miał dużo wolnego czasu i w przypływie natchnienia napisał około 40 piosenek (!), sprawiły że Stevens stał się sławny na całym świecie.
Lady d'Arbanville, piosenka o poprzedniej dziewczynie Stevena (jego prawdziwe nazwisko to Steven Georgiou), o której śpiewa tak, jakby nie żyła, w stylu średniowiecznych pieśni dworskich. Dobrze definiuje to nowy styl artysty. Delikarny akustyczny aranż dobrze pasował do lekkich piosenek i niezbyt mocnego głosu wokalisty śpiewającego zwiewne melodie. KOlejny raz zadziałała zasada: im mniej tym lepiej. Po prostu to dobrze działa i nic dziwnego, że przyszedł sukces.

Ciekawostka: Patti d'Arbanville, inspiracja tej piosenki, to modelka którą poznał na imprezie jaką zorganizował na zakończenie swojej długiej, blisko rocznej, rekonwalescencji. W trakcie swej kariery współpracowała m.in. z Warholem, a w latach 80-tych miała długi romans z Donem Johnsonem (tak! Ten od Policjantów z Miami!). W BTW będzie jeszcze jedna piosenka jej zadedykowana .
pod koniec lat 60-tych wyglądała jakoś tak:
[/quote]