Post: #32

Dawno mnie tu nie było. Przyczyny różne. Część z nich już wyjawiłem przy okazji prezentacji swoich notowań. Fakt, że 3 tygodnie mam w plecy, więc siłą rzeczy nie będę się mógł za bardzo rozpisać jak to mam w zwyczaju. Zacznę może od tego, że poprzednio skończyliśmy na stanie 6:6. No to po kolei:
INXS, któż nie zna tego zespołu. Jeśli tak to niech spuści skromnie wzrok i udaje, że go tu nie ma. Cokolwiek w świat wypuścili zawsze chwytało, więc słuchało się tego mnóstwo i przy różnych okazjach. Szkoda, że Hutchence nie wytrzymał tempa i zrobił nam to, co i inni wielcy przed nim i po nim. Zabrał nam coś co i może miał prawo zabrać, ale nie powinien, mianowicie radość ze słuchania nowych utworów tej kapeli.
311 - kawałek całkiem interesujący, ale mi nie znany. Co do kapeli, to nazwa jest mi znana, ale jakoś nie pamiętam żebym miał z nią jakąś poważniejszą znajomość. Może jakoś na nią nie wpadłem w pełnym pędzie, a może po prostu mnie nie zachwyciła, trudno dziś to sobie przypomnieć.
Amusement Park On Fire - zjawisko dla mnie zupełnie obce.
Zatem po tej części 8:7 dla gospodarzy.
Następny odcinek i na początek Vallejo, które wypada podobnie jak Amusement...
Ale dalej jest już dobrze bo i Human League i The Clash to moje zespoły. Human League to koniec podstawówki, gdy słuchało się tego na zmianę z Lady Pank i Republiką. A The Clash, to u mnie okres późniejszy, ale nie wyparłbym się ich nigdy i nigdzie. Jeśli miałbym podać ścisłą czołówkę punk-rocka to The Clash jest punktem obowiązkowym obok Dead Kennedys, Ramones, Exploited i paru innych.
No i znowu remis 9:9
Najnowszy odcinek to dla mnie tylko jedna nieznana rzecz, jaką jest Trashcan Sinatras. Powiedziałeś "chrońmy od zapomnienia". Taak, ale skoro utwór ma 21 lat, to wsłuchując się w niego, powiedziałbym, że chyba troszkę się z tym utworem spóźnili. Bardziej mi pasuje do lat 80-tych.
The Crystal Method - zespół, dość dobrze mi znany, choć nigdy nie sięgnąłem po żadną jego płytę, nigdy nawet nie dążyłem do tego, by jakoś specjalnie coś konkretnego z ich repertuaru wysłuchać. Wiadomości o nowych płytach nie przyspieszały bicia serca, ani nic w tym stylu. A jednak mogę powiedzieć, że nie jest mi ten wykonawca obojętny, zawsze czułem do nich pewną sympatię. Nigdy nie wyłączyłem ani nie przełączyłem radia ani TV, gdy leciało coś z ich repertuaru.
A na koniec Fear Factory i to z najlepszego ich okresu. Z okresu prekursorskiego, bo przed nimi raczej nikt tak nie grał. Miałem ich na kasetach, kupowanych wtedy, za skromną część stypendium, czy też drobną część pierwszych wypłat. To były piękne czasy. Muzyka była dostępna wszędzie i to za grosze. A Fear Factory brzmiało tak jak ich nazwa wskazywała. Ja nazywałem to industrialnym metalem, bo rock industrialny już był wcześniej. Brzmiało to faktycznie trochę tak jakby metalowa kapela zagrała w pracującej pełną parą fabryce. Były też i inne podobne związki jak chociażby Machine Head (gdzie znów nazwa wskazuje czego się można spodziewać) no i może pewien okres z twórczości White Zombie. Dla mnie Fear Factory, to bardzo zasłużona kapela, i tylko szkoda, że podobnie jak inni swego czasu na topie, już nie nagrywają nic porywającego. Ale nagrywają cały czas, no ale kto bez bicia się przyzna, że słyszał o ich ubiegłorocznym albumie. No cóż, pozostaje mieć nadzieje, że jeszcze kiedyś o nich usłyszymy, nie tylko od zagorzałych fanów. Jeśli nie to pozostaną wspomnienia, których być może kurz i patyna nie pokryją, jeśli się o to postaramy.
No i jeszcze tylko wynik na koniec: 10:11
Już zupełnie na sam koniec powiem, że w większości przypadków wybrałbym inne utwory poszczególnych wykonawców, ale to nie ważne. Drobne różnice mogą być inaczej byłoby nudnie.