Post: #2

50. 27 Armin van Buuren - Orbion Mirage (2010) odsłuch

Nagranie, które lepiej się sprawdza jako sekwel "Tuvan" wydanego pod pseudonimem Gaia (o czym jeszcze będzie wyżej w topie), niż wydane wcześniej w tym samym roku "Aisha". Dużo się pojawia dźwięków typowych dla tego projektu, nieco podobne są patenty typu - jeden motyw jednymi klawiszami, po breakdownie inny nieco ostrzejszy.

49. NN Gaia Lysithea (Sine Square Noise) Moons of Jupiter (2019) odsłuch

Z płytą "Moons of Jupiter" jest tak, że jako całość jest naprawdę ciekawym pójściem w bok - swoistym hołdem dla inspiracji Armina, do których ten się bardzo chętnie przyznaje, ale mało się to przekłada na muzykę - jednak poszczególne piosenki są trochę niepełne i stanowią po prostu kolejne fragmenty miksu. Samo "Lysithae" nawiązuje bardziej do współczenego tzw. melodic house/techno, plus słychać dźwięki rodem z TB-303.

48. NN Armin van Buuren - Last Stop Before Heaven Intense (2013) odsłuch

Ostatni łut zdrowego rozsądku na płycie nazwanej od intensywnego strumienia forsy, zarobionej na jej zawartości. Zbyt gęste i skompresowane, trochę brzydko zaaranżowanie (tzw. cieniowanie przy niektórych przejściach), poza tym jednak to ładnie, powoli płynące około-prog trance'owe nagranie.

47. 45 Armin van Buuren - Not Giving Up On Love (feat. Sophie Ellis-Bextor) Mirage (2010) odsłuch

Po pierwsze - wstęp nawiązujący do "Face to Face". Po drugie - oczywiście, że Zofia. Mimo, że to mocno zachowawcze nagranie - kolejny krok ku komercjalizacji Armina i jak się okazało, muzyki tzw klubowej ogółem - do tego nie dość dobre melodycznie, to w sumie do teraz dobrze się słucha.

46. NN Gaia - Themisto Moons of Jupiter (2020) odsłuch

Armin na psybientowo. Szkoda, że tak krótko (patrz też opis "Lysithei").

45. NN Armania - The Only Love (Hyperdrive Inc. Remix) The Only Love (singiel) (1996) odsłuch wersji Extended Club Mix - innych na Rurze nie ma

Jeden z pierwszych singlów Armina w ogóle. Nie brzmi nijak, jak rzeczy, które robił później, raczej wbija się w trendy euro-house'owe (nie mylić z euro dance, choć w sumie dla wielu to jedno i to samo) - prosty kobiecy wokal, plumkające klawisze w stylu Livin Joy; trochę inny jest remiks na samym sobie pod szyldem Hyperdrive Inc., który wprowadza już nieco prog-house'ową, hipnotyczną melodykę, która trochę nawet podkreśla moc tego euro house'owego wokalu. Czegoś brakuje do klasyki gatunku, ale ważne, że hipnotyzuje. Naprawdę szkoda, że nie jest dostępne szerzej.

44. 03 Armin van Buuren - Burned With Desire (feat. Justine Suissa) 76 (2003) odsłuch: Rising Star Remix / wersja albumowa

Główny singiel promujący "76". Na wokalu Justine Suissa, która wtedy słynęła z projektu OceanLab. Ja jednak nie przepadam za nią, przynajmniej tutaj - zbyt anemiczno-smęcąca. Choć Burned to dzisiaj klasyka pop-trance'u, to czegoś mi brakuje w tym nagraniu, niezależnie czy mowa o wersji singlowej (markowanej dodatkowo szyldem Rising Star), czy czylałtowej, wakacyjnej albumowej.

43. 08 Armin van Buuren feat. Airwave - Slipstream 76 (2003) odsłuch

Armin i Airwave po raz drugi wspólnie w studiu po hitowym "Sunspot"; tamten był bardziej Airwave'owy, ten chyba bardziej Arminowy - miejscami słychać echa np. "4 Elements". Melodia może nie do końca ta, breakdown może trochę za długi... ale to nic. Klasyczny epic trance.

42. NN Armin van Buuren - This Is What It Feels Like (feat. Trevor Guthrie) Intense (2013) odsłuch

W 2013 roku płakałem - Armin zaczynał brzmieć jak Szwedzka Mafia... z czasem jednak przekonałem się do tego nagrania. Nie jest to tak komiksowe, jak twórczość tego trójkąta, jest naprawdę udane melodycznie i przypomina mi klimat moich najdłuższych wakacji w życiu - choć to być może jednak główny czynnik, nie wiem, jaka byłaby moja ocena bez tego i bez nazwiska wykonawcy. Ciekawostką jest też nietypowe metrum.

41. 42 Wodka Wasters - Pass The Bottle Pass the Bottle (singiel) (1998) odsłuch: Armix / Olav Basoski remix

Na pewno jedna z najbardziej zaskakujących pozycyj w dyskografii Armina, jeszcze z czasów, kiedy próbował się wbić w rynek house'owy, ale niezbyt mu to wychodziło. Otóż jest to duet, którego drugą połową jest doskonale znany mistrz samplowanego house'u, Olav Basoski i mam wrażenie, że jest to bardziej jego nagranie, niż Armina. Świetnie dobrany, ciągle przetwarzany motyw, połączony z naprawdę porywającą do tańca, dość organiczną, funkującą rytmiką.