Post: #1

Kariera Armina van Buurena nie byłaby zbyt dobrym materiałem na film, bo kto by chciał oglądać fabułę tak liniową? Można dyskutować o wartości artystycznej dokonań od pewnego momentu w karierze (jedni jako punkt zwrotny określą "Yet Another Day" i "Dust.wav", inni "In & out of Love", jeszcze inni dopiero płytę "Intense"), natomiast wszystko inne układało się niemal bez większych potknięć. Tak aby skrótowo określić skalę sukcesu:
- W przeciwieństwie do wielu innych DJ'ów, uniknął trochę pułapki wielości aliasów. Np. Ferry Corsten wydał większość swoich najbardziej "przełomowych" rzeczy jako Pulp Victim, System F, Moon Man... i wielu ludzi nawet nie rozpoznawało, że to ten od "Out of the Blue". Tymczasem Armin pierwsze single ("Push") wydał jako po prostu Armin, a wydając w Cyber Records swoje dwa największe sprzedażowe hity (przynajmniej do połowy lat zerowych) - "Blue Fear" i "Communication" - również wydał je jako po prostu Armin, a i znaczną większość remiksów firmował imieniem i nazwiskiem (w sensie np. "Armin van Buuren's Rising Star Mix", a nie "Rising Star Remix").
- W 2000 roku wystartował z sublabelem Armind w wytwórni Unied, w którym wydawał głównie swoje single, a w 2003 roku (w tym samym roku dokończył studia prawnicze) stał się on labelem nowo założonej wytwórni Armada. W krótkim czasie stała się ona niemal dominującą siłą w świecie trance, a obecnie jest molochem skupiającym kilkadziesiąt sublabeli wydających muzykę w przeróżnych gatunkach tanecznej elektroniki, bardziej i mniej komercyjnych.
- W 2001 roku rozpoczął prowadzenie cotygodniowej audycji radiowej A State of Trance, w której w pierwszej godzinie prezentował trance'owe nowości, a w drugiej pokazywał swoje umiejętności dydżejskie, również zresztą prezentując w większości stosunkowo nowe rzeczy. Formuła niewiele się zmieniła przez lata, a audycja błyskawicznie zyskała popularność i stała się światłem latarniczym dla naprawdę wielu fanów trance'u. I to pomimo, iż do wiosny 2005 była prowadzona po holendersku. Wg Wikipedii, co tydzień program dociera do uszu ponad 40 milionów słuchaczy na całym świecie.
- W plebiscycie DJ Mag na najlepszego DJ'a świata wygrał rekordowe 5 razy, w latach 2007-2010 i 2012, a od 2002 roku nieprzerwanie jest w pierwszej piątce. W podobnym plebiscycie na forum Tranceaddict Armin wygrał wszystkie osiem edycyj, czyli w latach 2005-2012.

Jeśli chodzi o kwestie artystyczne - trochę podobnie (tylko z przesunięciem fazowym), jak w przypadku Tiësto, za najlepszy okres twórczości Armina van uważam lata 1999-2003. Wówczas bardzo szybko wysforował na czoło sceny i gatunku holenderskiego trance'u, wydając muzykę, która zawsze wydawała mi się bardziej klimatyczna i stonowana, niż u rówieśników również parających się uplifting trance, wyróżniał się też jako DJ - jak mało kto wśród trance'owych DJów opanowując sztukę gładkich przejść pomiędzy piosenkami, a wtedy jeszce do tego grając stosunkowo różnorodnie, nieraz sięgając po techno, tech-trance i progressive house. Oczywiście znajdowało to odbicie również w ASOT, które po 2003 roku stało się nieco bardziej homogeniczne muzycznie - było to założeniu Armady i wydaniu debiutanckiej płyty "76".

Od tego czasu praktycznie każda kolejna płyta była kolejnym krokiem w stronę komerchy, popu i mejnstrimu; choć przecież w 2003 roku akurat już trance powoli zaczynał tracić popularność, to Armin ostatecznie popularnością przebił nawet DJ Tiësto, no a w końcu w 2008 roku wyszło "In & Out of Love". Dobrze pamiętam, że wtedy wielu ludzi zainteresowało się Arminem i trancem, a i w polskich stacjach dość sporo się zrobiło nagle nagrań "okołotrance'owych", np. nawet deadmau5 czy Richard Durand mieli przeboje lata 2009 w Polsce. W tamtym okresie do mejnstrimu w Stanach Zjednoczonych przebił się... David Guetta, zaraz po nim tzw. szwedzka mafia house'u, i to wpłynęło na kurs muzyczny Armina oraz oczywiście jego wytwórni. O ile Tiësto w 2009 roku definitywnie porzucił trance, a Ferry Corsten jednoznacznie przyznaje się do skoków w bok w nurtach które wydawały mu się w danym momencie świeże, to Armin do dzisiaj bezwstydnie firmuje określeniem "trance" cokolwiek, co przyciągnie niczego nieświadomych niedzielnych słuchaczy komercyjnego electro-house'u czy czegoś w tym stylu. Jeszcze gdyby miało to jakiś poziom...

A jednocześnie nie zapomina o dawnych fanach, co jakiś czas odświeżając stare aliasy (Gaia, Rising Star), w 2019 roku nawet wydając płytę zupełnie nie-taneczną, inspirowaną jakimiś IDMami i innymi - tylko "dla siebie" (ale na pewno i po to, żeby promować siebie na kogoś, kto nagrywa co chce i nie patrzy na pieniądze ).

Tym niemniej, klasyczny okres działalności nadal sobie cenię, mniej niż kiedyś (na tle tej całej, dużo bardziej ambitnej elektroniki, którą poznałem przez lata), ale w swojej kategorii jednak jest nie do zastąpienia i wraz z największymi szlagierami tak jak przed laty, szybowałem myślami w przestworza...