Post: #9

Skasowało mi komentarz, więc jestem wkurzony, bo był dosyć długi

Jeszcze raz!

James Blake - strasznie przekombinowane. Ciągnie się w nieskończoność, parodiuje dubstep i piano pop. Kompletny brak pomysłu na jakieś sensowne rozłożenie sił oraz rozplanowanie napięcia. Katorga.

Anna Calvi - takiej femme fatale mi było potrzeba! Bardzo ciekawe nagranie w konwencji flamenco, a szorstkie, stłumione ''I'll Be Your Man'' jeszcze lepsze. Kobieta inspiruje się - co czuć - Hendrixem, Lynchem, tudzież Nickiem Złe Ziarno. Chwali ją sam Brian Eno. Miło będzie rozpocząć 2011 rok od płyty z kręgów depresyjnego popu.

Daley - z Gorillaz z oczywistych względów nie pokazał swojej prawdziwej twarzy. Teraz widzę, że lubuje się w klimatach Konrada. Miękki pop-soul. Ja dziękuję.

Esben & the Witch -

Jessie J - propozycja BBC dla Uk Chart. Nie pamiętam już o co chodziło w tym kawałku. Do kosza.

Clare Maguire - Ni to electropop, ni to jakiś folk-ludowy song. Ciężkostrawne, a z tym wzniosłym klipem, to proponuję wysłać na Eurowizję Czy jest tam wspomniana przez Michała magia? Tak. Magia usypiana.

Mona - pierwsze sekundy jak z ''Radioactive'' KoL....i w sumie reszta też brzmi tak samo. Tylko trochę drapieżnej od pierwowzoru. Nie jest to ten numer, który nie spodobał mi się pierwotnie w ich wykonaniu, więc dostrzegam progress. Życzę im dobrze. Jest nieźle.

The Naked & Famous - jak rockowa wersja MGMT. Albo jak rockowa wersja podróbki MGMT z Empire of coś tam. Ma też coś z DOM. Niemniej, dość krótki sezon na takie granie chyba się skończył. Nie popieram.

Nero - też mnie zastanawia co takie quasi dubstepowe kawałki robią co roku na tej liście. Nie jest to godne pierwszej ligi gatunku, a do mainstreamu się nie przebije. Poza tym ranking BBC dziwne wygląda z tylko jednym tak wyraźnie niszowym gatunkiem promowanym rok w rok, bez akompaniamentu ze strony innych, równie godnych zaufania subgenresów alternatywy. Sam kawałek do zniesienia.

Jai Paul - jak zobaczyłem screen na youtube pomyślałem: ''Oho, brat M.I.A.''. Nie jest jednak tak ekscentryczny, chociaż sam pomysł serwowania muzyki opiera się jakby na tych samych założeniach. Co z tego jeżeli brakuje jednak melodii. Pop - jakkolwiek głęboko ukryłby się pod postacią tego numeru - potrzebuje wysokokalorycznego refrenu. Tutaj jest zbyt ospale. Średnie.

The Vaccines - Mam słabość do tak ładnie szumiących ekip. Niby to taka softowa wersja The Jesus & Mary Chain, bez iskry i błysku, ale mogą być z nich ludzie

Warpaint - Słuchałem już płyty i jestem zdecydowanie na tak Po prostu.

Jamie Woon - dochodząc do końca odsłuchu wszystkich propozycji natrafiam na coraz bardziej ''nieokreślone'' i bezpłciowe kawałki. Zaczyna mnie to powoli denerwować i nie mam nawet siły na jakiś przykry, cięty komentarz. O, właśnie wyszedł mi idealny komentarz pod Jamiego Woona.

Wretch 32 - Rap-srap. Tragiczna nazwa i mało przekonujący pomysł na własny wkład w showbiznes. W UK naprawdę nie ma podstaw do tworzenia dobrego hh. Ludzie, obudźcie się. Wymyśliliście trip hop, a teraz promujące takie flaki z olejem?

Yuck - Ja już śpię od 3-4 piosenek.