Post: #236

#20. "Take the "A" Train"" by Ella Fitzgerald (1961)
(#7) Ella in Hollywood
Ta dziewięciominutowa interpretacja standardu Billy'ego Strayhorna, wykonana na żywo przez Ellę Fitzgerald w 1961 podczas koncertu w Los Angeles, jest według mnie niedoścignioną wersją tego wspaniałego numeru. Wspaniała jazzowa orkiestrowa aranżacja wprost z warsztatu niezastąpionego Duke'a Ellingtona i rewelacyjne swingujące wokalizy Elli, doskonale uzupełniony przez improwizowany scat. To wszystko sprawia, że naprawdę bardzo chcę złapać pociąg, numerem "A", aby dotrzeć do Harlemu.

Inne utwory Elli Fitzgerald:
#167. (—) "Autumn in New York" (1957)
#243. (#51) "It Don't Mean a Thing (If It Ain't Got That Swing)" (1957)
#337. (#64) "Nice Work If You Can Get It" (1959)


#19. "Break Away" by The Beach Boys (1969)
(—) "Break Away"/"Celebrate the News" 7"
Ostatni singiel Beach Boysów w latach 60tych, niestety obecnie pomijany i lekceważony w gąszczu bogatego dorobku grupy. Trochę dlatego, że nie został wydany na żadnym longplayu, ale jako stand-alone, a trochę, bo ostatecznie nie udało u się zostać hitem, wg Billboardu plasując się na #63, a wg Cashbox - #38 w USA. Ale sama piosenka jest dla mnie bez wątpienia jednym z najlepszych utworów grupy. Bardzo pozytywna, energetyczna, pobudzająca do działania. Napisana i wyprodukowana w całości przez Briana. Gdybym miał przygotować kompilację swoich ulubionych "rozwodowych" kawałków, to na pewno znalazłby się na niej obok choćby "Movin' Out" Billy'ego Joela i "Perfect Lie" Sheryl Crow.


#18. "My Sweet Lord" by George Harrison (1970)
(—) All Things Must Pass
O tym, że All Things Must Pass jest wg mnie najlepszą solową płytą wydaną przez Beatlesa (choć w bardzo bliskiej konkurencji z Ram McCartneya) już pisałem. Czas więc by przedstawić głównego sprawcę tego zamieszania, chyba najbardziej natchniony numer w całym Beatlesowskim katalogu "My Sweet Lord" zainspirowany przez hinduskiego boga Hare Krishna. Jest tu coś metafizycznego, ponadreligijnego, coś co w nieco innym wymiarze towarzyszyło też wg mnie lennonowskiemu "Imagine".

Inne utwory George'a Harrisona:
#89. (—) "Wah-Wah" (1970)
#324. (—) "Isn't It a Pity" (1970)


#17. "Time of the Season" by The Zombies (1968)
(—) Odessey & Oracle
Nie mówcie, że tego nie znacie! Pal licho, ale nie mówcie, że Wam się nie podoba! Ja kojarzyłem melodię zanim jeszcze po raz pierwszy zdałem sobie sprawę, że The Zombies to The Zombies i że to oni odpowiadają za "Time of the Season". Muszę się przyznać jednak, że potrzeba mi było kilku świadomych odsłuchów, żeby na dobre wgryźć się w ten numer. Wspaniałe harmonie wokalne, klasyczny lekko bluesowy vibe i progresywne organy w trakcie przejść. Do tego wspaniały klimat lat 60tych i mamy jeden z moich utworów wszech czasów (przynajmniej na tę chwilę). Proszę Państwa, przed Wami - The Zombies!

Inne utwory The Zombies:
#46. (—) "Call of Cell 44" (1968)
#276. (—) "Butcher's Tale (Western Front 1914)" (1968)
#309. (—) "Maybe After He's Gone" (1968)
#470. (—) "A Rose for Emily" (1968)


#16. "Tears in Heaven" by Eric Clapton (1992)
(#99) Rush Original Soundtrack/Unplugged
I znowu się spotykamy. Rok temu znacznie niżej i dość niepewnie, tym razem już bez jakichkolwiek wątpliwości. Eric Clapton nieoczekiwanie w ciągu minionych dwunastu miesięcy dość mocno wszedł na moją muzyczną playlistę, nie tylko z tym nagraniem. Ale mnogość interesujących piosenek i płyt pomogła tej kompozycji wynieść się ponad szeregi innych cenionych przeze mnie numerów i stać się jednym z ulubionych. Jeden z najbardziej poruszających utworów, jakie kiedykolwiek powstały, niestety przez tych wiele lat od jego premiery radio dla wielu zabiło jego pierwotną magię. Tymczasem Clapton śpiewa ten numer z tak prawdziwą emocją, że nie sposób przejść obok niego obojętnie.

Inne utwory Erica Claptona:
#113. (—) "Mainline Florida" (1974)
#187. (—) "Wonderful Tonight" (1977)
#266. (—) "Motherless Children" (1974)
#353. (—) "Cocaine" (1977)