Post: #92

#160. "Lies" by Glen Hansard & Markéta Irglová (2006)
(—) The Swell Season
The Swell Season to jedno z moich najciekawszych odkryć minionego roku, jeśli chodzi o współczesną muzykę. Ich debiutancki album jest idealny. Schemat jest bardzo prosty - gitara, skrzypce, szczere teksty, emocjonalne wokale, ale nie każdy potrafi korzystając z takich samych środków stworzyć coś tak pięknego. Ostatnio obejrzałem Once i jako film niekoniecznie mi się podobał. Był dość niezobowiązujący, ale to co go budowało to muzyka. "Lies" od początku było jednym z moich ulubionych utworów tego duetu.

Inne utwory Glena Hansarda & Markéty Irglovej:
#347. (—) "Leave" (2006)


#159. "Casimir Pulaski Day" by Sufjan Stevens (2005)
(#36) Sufjan Stevens Invites You to: Come on Feel the Illinoise
Nie wyszło mi z tym Sufjanem do końca tak jak planowałem. Nie ukrywam, że przy tworzeniu TWC daję często utworom pewien "kredyt zaufania" z nadzieją, że w kolejnych odsłonach będą tak samo lub porównywalnie mocne co ostatnio, aby element "wszechczasowości" został zachowany. Niektóre temu zadaniu sprostają (o czym później), inne niekoniecznie. W zeszłym roku miałem poczucie, że żeby ten top był pełny musi pojawić się Sufjan Stevens. Do wyboru miałem trzy ulubione piosenki, ale z powodu ograniczenia pozycji mogła pojawić się tylko jedna, przez ten rok okazało się, że niekoniecznie postawiłem na tą najwłaściwszą. Oczywiście "Casimir" jest wspaniały, ale to nie jest jeszcze najwyższy Sufjan w mojej hierarchii (przynajmniej w tej chwili).


#158. "Mówiłam żartem" Iga Cembrzyńska (1964)
(—) Co będzie za żelazną bramą EP
Iga Cembrzyńska jest co prawda dużo lepiej znana jako aktora aniżeli piosenkarka, ale zdecydowanie nie można odmówić jej talentu wokalnego. W 1968 roku wydała ep-kę zawierającą cztery utwory, w tym "Mówiłam żartem" z tekstem Agnieszki Osieckiej, umieszczone później także na pięciopłytowej kompilacji Pięć oceanów. Jedyny studyjny krążek "Szkoła tańców salonowych" piosenkarka wydała w 1987 roku. "Mówiłam żartem" to wspaniały przykład, że da się w Polsce stworzyć piosenkę lekką, sensowną, zabawną, dramatyczną, naturalną, a jednocześnie przyzwoicie zaaranżowaną. Aranż jest może dość cygański, ale dodaje to utworowi pewnego rozmachu. Pięć oceanów to były pierwsze płyty CD, jakie posiadałem, a dostałem je na pierwszą komunię jako dodatek do sprzętu hi-fi. Wtedy nie byłem nimi specjalnie zadowolony, ale z braku innych opcji grały one często w odtwarzaczu. Forsowali to zresztą często moi rodzice. W zeszłym roku wróciłem do tego zestawu i odnalazłem moc naprawdę wspaniałych piosenek, które jak się okazało znałem na pamięć, nawet bez ponownego odsłuchu.


#157. "Valencia (A Song of Spain)" by Paul Whiteman & His Orchestra (1926)
(#52) "Valencia / No More Worryin'" 10"


#156. "Veronica" by Elvis Costello (1989)
(—) Spike
Elvis Costello w swoim największym komercyjnym hicie! Póki co w ogólnie nie czułem tego nagrania i podchodziłem do niego dość nieufnie wątpiąc w jego piosenkowy potencjał. Przebłysk przyszedł wraz z teledyskiem - idealnie skrojonym. Obejrzałem go może ze dwa razy i jakoś kilka tygodni później zacząłem mimowolnie nucić jakąś melodię i zastanawiać się co to za piosenka, bo w istocie "musi być genialna". Okazało się, że to właśnie "Veronica". Refren ma w sobie jakąś przedziwną siłę, że słuchając go zapadam w coś w rodzaju lekkiego transu. Utwór napisany przez Costello o jego chorej na Alzheimera babci.