Post: #21

Dyfeomorfizm napisał(a):nie pozostaje mi nic innego niż zapytać, z czym się zatem owa muzyka kojarzy?

Z tego co pamiętam to zdecydowanie z popem, ale znam raczej zdecydowanie późniejsze ich nagrania. A jak napisał neo01 to są dalej od rocka niż ta płyta.

Post: #22

35. Jacek Kaczmarski "Sarmatia" (1994)

34. D'Angelo "Brown Sugar" (1995)

niewiele osób kiedykolwiek wyglądało lepiej niż d'angelo na okładkach swoich dwóch pierwszych płyt

33. Death "Symbolic" (1995)

32. Godspeed You! Black Emperor “F#A” (1997)

upamiętniam szczególnie wersję wydaną w 2017 roku, no ale pierwowzór jest na zbliżonym poziomie, w moim odczuciu przewyższając słynniejszy krążek z 2000

31. Dr. Dre "The Chronic" (1992)

Post: #23

O, arcyciekawy i różnorodny zestaw. U mnie Dre wszedł nawet do zaplecza top50 - coraz bardziej lubię tę płytkę. Najgorzej mi tu pasuje Kaczmarski, którego ogólnie skrajnie odbieram. Ale w większych porcjach mówię raczej na nie - zbyt ascetyczna to dla mnie forma.

Post: #24

Mnie Kaczmarski jako kompozytor średnio przekonuje. Z wszystkiego co najlepsze wypstrzykał się na Krzyku, a na płytach tercetu najbardziej lubię i cenię kompozycje Gintrowskiego. Z Sarmatii w moim top 69 jacka znalazły się tylko Rozkosz i Kniazia (na 44 i 59).
Death nie kojarzę nawet z nazwy, Godspeed tylko z nazwy, D'Angela nie lubię, a o ostatniej płycie w ogóle wolałbym nie pisać.

Post: #25

Kajmanie zaskoczyłeś z tym Deathem.

Post: #26

Ja z 90-tych to znam głównie to, co było na Liście.

Post: #27

Czyli z metalu prawie nic.

Post: #28

Pewnie później coś mi się obiło o uszy. A nazwy to znam raczej z 80-tych, kiedy dorabiałem sobie tłuczeniem znaczków.
Ale ogólnie to nigdy specjalnie metalowy nie byłem, a teraz staję się coraz mniej.

Post: #29

Tzn ja Death poznałem dopiero po 2005, ale wydawało mi się, że to jest bardzo znany band, klasycy gatunku.

Post: #30

death to chyba faktycznie klasycy gatunku, aczkolwiek dopiero planuje nadrobić braki w jego obrębie i oprócz "symbolic" znam bodaj tylko jedną płytę

(14.09.2023 04:12 PM)kajman napisał(a):  o ostatniej płycie w ogóle wolałbym nie pisać.

mam nadzieję że chodzi o to, że to właśnie ją zamierzasz w zapowiadanej korekcie zawrzeć w top 50 i nie chcesz teraz za dużo zdradzić

Post: #31

Niestety, kajman jest antyrap, ale ta płyta mocarna jest, trochę żałuję że u mnie nie weszła do Top 50. Za kilka lat miałaby szansę.

Post: #32

Dyfeomorfizm napisał(a):mam nadzieję że chodzi o to, że to właśnie ją zamierzasz w zapowiadanej korekcie zawrzeć w top 50

Wprost przeciwnie. Dre Dre kojarzy mi się wyjątkowo źle.

Miszon napisał(a):kajman jest antyrap

Zdecydowanie. Dla mnie jest to równie nienaturalne jak opera, ale w słuchaniu o wiele gorsze.

Post: #33

30. Low "I Could Live in Hope" (1994)

29. Sonny Sharrock "Ask the Ages" (1991)

spośród 90sowych jazzowych klasyków tylko ten wydaje mi się jednocześnie oryginalny i strawny

28. A Tribe Called Quest "Midnight Marauders" (1993)

27. Fiona Apple "When the Pawn" (1999)

pod względem czystości brzmienia najlepszy album fiony i w sumie w ogóle jeden z lepszych albumów

26. Tom Waits "Bone Machine" (1992)

Post: #34

29 i 28 to nawet nazwy pierwszy raz widzę.
Fiony z l. 90-tych to zupełnie nie kojarzę, a Waitsa znam bardzo wybiórczo, chociaż cenię jeszcze bardziej niż Apple.

Post: #35

29 potencjalnie może się spodobać, bo tam gitara wyczynia cuda, 28 raczej nie, a ściślej pewnie napisałbyś że "instrumentalnie jak na hip hop bardzo dobrze, ale wokalnie katastrofa"

Post: #36

mój zestaw jest dziwny, ale kaczmarski obok d'angelo, potem death, gybe i dr. dre to pasaż pod tym kątem nie do pobicia (chociaż sam kaczmarski mógłby się nie zgodzić xD)

o tym, że z kaczmarskim mam problem, że cholernie lepszy od niego wykonawczo jest gintrowski, pisałem przy okazji mojego polskiego topu rok temu, ale rozumiem też dlaczego ta płyta tu jest i tak to zostawmy

tego death nigdy nie słuchałem, ale była w latach 70. w detroit garage punkowa kapela o tej samej nazwie xD całkiem polecam; death metal za to nie dla mnie, ale dodałem sobie do listy do nadrobienia i wierzę, że kiedyś tam dotrę

gospeedów widziałem kiedyś lajw i sam już nie wiem, czy mnie oczarowali, czy rozczarowali; ale ich muzyka zawsze mnie triggerowała, bo mieszała elementy, które mi się podobały, w kunsztowny sposób, z rzeczami, które mnie nudziły i całościowo pod tym koncercie grupa wypadła z mojego spektrum zainteresowań muzycznych

dr. dre byłby u mnie, gdybym robił ten top jako 13-latek xD (no offence, tam został dla mnie dr. dre i cała jego ekipa z Death Row, może z wyjątkiem "straight outta compton")

za low kiedyś się wezmę, ale ciągle to odwlekam, na razie nie maczuje nas stylistycznie i emocjonalnie coś

tego sharrocka słuchałem do topu i uznałem, że miejsce tego jazzu stylistycznie jest w latach 60.; to oczywiście może być komplement, gdy się spojrzy, gdzie był amerykański jazz brzmieniowo w 1991, ale nie wychowałem się na tej płycie i nie będę miał już raczej powodu, żeby do niej kiedykolwiek wrócić, jakkolwiek okejkowa by nie była

atcq baza

fiona spoko, ale to nadal nie jest moja fiona; zapętlałem z tej płyty dotąd może dwa utwory, a cała reszta, choć słuchałem jej wielokrotnie, wciąż jakimś cudem przecieka mi przez palce

waitsa po twojej rekomendacji posłuchałem i jest naprawdę świetny; potrzebuję na niego czasu i może któregoś dnia wbije i do mojego top 50, ale jeszcze nie dziś

Post: #37

W tej piątce zdecydowanie 28, pozostali albo nie znam, albo pozostaję przy wzruszeniu ramionami.

Post: #38

Dyfeomorfizm napisał(a):tam gitara wyczynia cuda

Ogólnie gitara nie jest moim ulubionym instrumentem, a solówki w większości odbieram negatywnie.

AKT! napisał(a):cholernie lepszy od niego wykonawczo jest gintrowski

Co do wykonawczo nie odbieram tak mocno jak kompozytorsko.

Post: #39

kajman napisał(a):Co do wykonawczo nie odbieram tak mocno jak kompozytorsko.

to oczywiście też

Post: #40

(18.09.2023 04:22 PM)AKT! napisał(a):  mój zestaw jest dziwny, ale kaczmarski obok d'angelo, potem death, gybe i dr. dre to pasaż pod tym kątem nie do pobicia (chociaż sam kaczmarski mógłby się nie zgodzić xD)

bardzo się starałem

(18.09.2023 04:22 PM)AKT! napisał(a):  dr. dre byłby u mnie, gdybym robił ten top jako 13-latek xD (no offence, tam został dla mnie dr. dre i cała jego ekipa z Death Row, może z wyjątkiem "straight outta compton")

może też z niego kiedyś wyrosnę, ale na razie idzie to bardziej w drugą stronę i coraz bardziej lubię ten album na tle innych około g-funkowych klasyków - pewnie również dlatego, że nie trwa dwie godziny

(18.09.2023 04:22 PM)AKT! napisał(a):  tego sharrocka słuchałem do topu i uznałem, że miejsce tego jazzu stylistycznie jest w latach 60

pewnie tak, ale "ask the ages" jest klasę lepsze od 60sowego "black woman" i mimo wszystko nie słyszałem gdzie indziej takiego brzmienia

(18.09.2023 08:44 PM)kajman napisał(a):  Ogólnie gitara nie jest moim ulubionym instrumentem, a solówki w większości odbieram negatywnie.

shamrock uważał identycznie i wręcz pogardzał gitarą mimo że to był jego instrument, a efektem tego jest to, że da się nie zgadnąć, że ktokolwiek z gitary tam korzysta

(18.09.2023 04:22 PM)AKT! napisał(a):  fiona spoko, ale to nadal nie jest moja fiona; zapętlałem z tej płyty dotąd może dwa utwory, a cała reszta, choć słuchałem jej wielokrotnie, wciąż jakimś cudem przecieka mi przez palce

wydaje mi się, że to nie jest płyta pojedynczych utworów, bo choć każda piosenka po kolei bardzo mi się podoba, to zachwyca raczej produkcją i wzajemnym dopełnianiem się niż jakimiś stricte jednostkowymi cechami

(18.09.2023 04:22 PM)AKT! napisał(a):  waitsa po twojej rekomendacji posłuchałem i jest naprawdę świetny; potrzebuję na niego czasu i może któregoś dnia wbije i do mojego top 50, ale jeszcze nie dziś

cieszę się i trzymam kciuki!