Post: #4

(04.04.2023 12:56 PM)AKT! napisał(a):  obecny sposób konsumowania muzyki jest dla mnie nie do przyjęcia -- niczego nikomu nie odmawiam i nie nakazuję, po prostu ta pogoń za jaraniem się tym, co hajpowane w danym konkretnym momencie, to jest jakieś absurdalne szczeniactwo, które urosło, nie w tylko w kręgach alternatywnych, ale w ogóle do absurdalnych rozmiarów; może to znak, że jestem już stary; lubię być na bieżąco, ale lubię dawać sobie czas, bo moje ulubione płyty, to nie te, które dostają 10/10 w dniu premiery, tylko te, które towarzyszą mi na co dzień przez ostatnich 10 lat i w momencie premiery mogły dostać nawet i trzy; lubię to, że wszystko pozostaje otwarte, że jest przestrzeń na przyznanie się do błędu, na zmianę nastroju, ewolucję gustu -- to mnie najbardziej ekscytuje w krytycznym pojęciu do muzyki, nawet jeśli ma się nijak do faktycznej krytyki muzycznej

moja teza jest taka, że słuchasz po prostu więcej muzyki i bardziej zróżnicowanej niż ludzie do których się odnosisz; spora część ludzi z twittera czy skąd tam słucha jednej/dwóch nowych płyt na tydzień, w dodatku z obrębu jednej konkretnej estetyki którą bardzo lubią i na którą mają ochotę zawsze, a ponieważ ludzi w social mediach są dziesiątki tysięcy na każdą ważniejszą estetykę, można odnieść wrażenie, że wszyscy słuchają wszystkich najważniejszych premier; osobiście staram się być na bieżąco z głośnymi aktualnie albumami, co nie znaczy że się w nie zasłuchuję - wychodzę z założenia, że jeśli ceniony przeze mnie krytyk daje 9/10, to jest to rzecz warta zgłębienia, ale niekoniecznie muszę się z nią zaprzyjaźnić od razu; przykładowo w zeszłym roku panował hype na JIDa i mnie też się udzielił, ale dopiero w okolicach grudnia, bo przy pierwszym przesłuchaniu uznałem, że płyta jest w porządku, ale ówcześnie nie miałem ochoty na taką stylistykę; a oceny albumów zmieniam jak rękawiczki, black midi przed rokiem wędrowało z 8/10 do 3/10 i z powrotem do 8/10