Post: #201

Heh, już miałem napisany elaborat na ten temat bo też myślałem że to ten, ale coś kazało mi sprawdzić, i to jednak nie ten. W Anderlechcie grał Holender, John, mistrz Europy z 1988.
Ten Bosman o którym myslimy grał wtedy w ROC Charleroi-Marchienne i ma na imię Jean-Marc.
Zmienił świat i życie wielu piłkarzy, a sam dziś żyje w nędzy.

https://przegladsportowy.onet.pl/pilka-n...lu/6ppx1kk

Post: #202

Faktycznie, Jean-Marc, zapomniałem.

Post: #203

NIEDŹWIEDZIE 1993



SPORT

PIŁKARZ ROKU - POLSKA

1. Roman Kosecki (Osasuna/Atletico)
2. Jan Furtok (Eintracht)
3. Marek Leśniak (Wattenscheid)

Rok 1993. Pomijając cud na Wembley z 1973 - jak prawie każdy z 3 na końcu w polskiej piłce rok fatalny i do natychmiastowego zapomnienia.
Rok wygranej z San Marino po golu ręką, rok "niedzieli cudów", rok zadymy na Stadionie Śląskim i pudeł Leśniaka w meczu z Anglią, które dzięki czołówce magazynu "Gol" stały się symbolem polskiej pilki lat 90-tych.

Leśniak został wybrany Piłkarzem Roku przez tygodnik "Piłka Nożna", u mnie tylko domyka podium. To nie jest "kara" za Anglię, po głębszej analizie uznałem, że mecze w kadrze nie mogą być dla tego roku głównym wyznacznikiem. Ostatecznie przeważyło to, że w porównaniu do konkurentów grał w zbyt słabym klubie - Kosecki z Furtokiem jesienią strzelali w europejskich pucharach.
W reprezentacji Kosecki też zawiódł w kluczowym momencie (poprzeczka i sam na sam w Norwegii), a do Furtoka na zawsze przylgnie łatka gola z San Marino. W Bundeslidze trafiał rzadziej od Leśniaka, ale nie był największą gwiazdą w swoim klubie - na taką wyrósł Tony Yeboah.
Kosecki świetnie wprowadził się do Atletico, a meczem z Barceloną przeszedł do historii. Miał wtedy 26 lat, nowy selekcjoner za chwilę na stałe powierzy mu opaskę kapitana reprezentacji...
Jak słaby był to rok najlepiej świadczy to, że w kontekście podium poważnie rozważałem takie nazwiska jak Zenon Burzawa i Janusz Jojko.

Rok temu:
1. Andrzej Juskowiak
2. Wojciech Kowalczyk
3. Robert Warzycha

PIŁKARZ ROKU - ŚWIAT

1. Roberto Baggio (Włochy, Juventus)
2. Romario (Brazylia, PSV/Barcelona)
3. Dennis Bergkamp (Holandia, Ajax/Inter)


Rok bez turnieju, więc kluczowe są puchary i finisz eliminacji mundialu.
Ligę Mistrzów wygrała Marsylia, ale stamtąd za bardzo nie ma kogo wybrać, smród wokół tego klubu też nie ułatwia sprawy.

Roberto Baggio poprowadził Juventus do triumfu w Pucharze UEFA, a Włochów do mundialu. To był rok magika z kucykiem.
Choć w końcówce mocno zagroził mu Romario, którego talent po przejściu do Barcelony eksplodował. Po dłuższej analizie wygrywa ten sam piłkarz, który za ten rok odebrał Złotą Piłkę (nie zawsze to będzie regułą). Może też dlatego, że podświadomie przeczuwam, jakie wyniki będą za rok.
Dennis Bergkamp obronił miejsce na podium. Świetna jesień w pucharach, wydatny udział w awansie Holendrów kosztem Anglii.
O pozostanie w trójce rywalizował bezpośrednio ze Stoiczkowem, ale dwóch piłkarzy jednego klubu który nie wygrał Ligi Mistrzów to byłoby chyba za dużo, choć Bułgarom oczywiście należy się uznanie za to, co zrobili w Paryżu.
Bardziej lub mniej poważnie rozważałem też takie nazwiska jak Kostadinow, Bratseth, Maldini, Brolin, Raducioiu, Asprilla, Litmanen, Zamorano, Klinsmann, Bebeto, Yeboah.
Nie rozumiem miejsca na podium Cantony w plebiscycie France Football, bo to był rok blamażu Francji i braku MU w Lidze Mistrzów.

Rok temu:
1. Peter Schmeichel
2. Dennis Bergkamp
3. Christo Stoiczkow

TRENER ROKU - POLSKA

1. Andrzej Zamilski (reprezentacja u-16)
2. Wiktor Stasiuk (reprezentacja u-21)
3. Henryk Kasperczak (Lille, Wybrzeże Kości Słoniowej)


Dobrze, że sukcesy odnosiły kadry młodzieżowe, bo byłaby bryndza. Przed rokiem wygrał Janusz Wójcik, teraz teoretycznie też powinien być wysoko, ale nie chcę mieć w takim roku na podium żadnego ligowego trenera.
Zamilski wygrał w "Piłce Nożnej", więc bez kontrowersji. Mistrzostwo kontynentu i 4 miejsce na młodzieżowym mundialu ma swoją wymowę.
Kadra Stasiuka wygrała w Anglii, wyszła z trudnej grupy i wiosną zmierzy się w dwumeczu z Portugalią w 1/4 Mistrzostw Europy.
Kasperczak przejął Lille w marcu po Bruno Metsu i utrzymał zespół w Ligue 1. Wyczytałem, że nie przedłużył umowy z klubem bo kusiły go Bordeaux i Marsylia, ostatecznie został na lodzie, a jesienią zaczęła się jego wielka, afrykańska odyseja.
(Marsylia została karnie zdegradowana, ale abstrachując od wszystkich okoliczności - Polak rozważany jako trener klubu, który wygrał Champions League, nieźle to brzmi).

Rok temu:
1. Janusz Wójcik
2. Andrzej Strejlau
3. Jerzy Fiutowski

TRENER ROKU - ŚWIAT

1. Otto Rehhagel (Werder Brema)
2. Egil Olsen (Norwegia)
3. Francisco Maturana (Kolumbia)

To był rok selekcjonerów, właściwie każdy który poprowadził swoje drużyny do awansu na mundial zasługuje tutaj na wyróżnienie, bo w większości były to kapitalne historie, od Irlandii po Boliwię. Ostatecznie największe wrażenie zrobiły na mnie eliminacyjne wyczyny Norwegów i Kolumbijczyków.
Trenerzy tych reprezentacji muszą jednak uznać wyższość człowieka, który właściwie wszędzie, gdzie się pojawi stanie się legendą, a powtórzenie tegorocznego wyniku w przyszłości powalczy jeszcze minimum dwa razy. Rehhagel pracując w klubie kilkanaście lat uczynił z Werderu potęgę, w tym roku zdobył mistrzostwo Niemiec, a jesienią zagra kilka niezapomnianych meczów w Lidze Mistrzów.
Jak wspomniałem, zaplecze zasługujących na wyróżnienie za rok 1993 jest wyborne: Dimytyr Penew (Bułgaria), Anghel Iordanescu (Rumunia), Tommy Svensson (Szwecja), Jackie Charlton (Irlandia), Roy Hogdson (Szwajcaria), Arigo Sacchi (Włochy), Xabier Azkargorta (Boliwia), Alfio Basile (Argentyna), Miguel Barón (Meksyk), Clemens Westerhof (Nigeria), Henri Michel (Kamerun), a z trenerów klubowych: Giovanni Trapattoni (Juve), Nevio Scala (Parma), Fabio Capello (Milan), Otmar Hitzfeld (Borussia), Johan Cruyff (Barcelona), Alex Ferguson (MU), Louis Van Gaal (Ajax), Arsene Wenger (Monaco),  Raymond Gothals (Marsylia), Artur Jorge (PSG), Guy Roux (Auxerre), Walter Meeuws (Royal Antwerp), Tomislav Ivic (Porto), Reiner Hollmann (Galatasaray)...

Rok temu:
1. Richard Moller Nielsen
2. Johan Cruyff
3. Tommy Svensson

SPORTOWIEC ROKU - POLSKA

1. Artur Partyka
2. Zenon Jaskuła
3. Rafał Kubacki

Piłkarze kolejny raz dają ciała, w piłce ręcznej leją nas prawie wszyscy, skoczkowie narciarscy regularnie się kompromitują, z lekkoatletycznych MŚ przywozimy jeden medal... Nie trzeba wsiadać w wehikuł czasu, by poczuć sportowy klimat tamtych lat, choć było jeszcze gorzej - w siatkówce i w tenisie też nie istnieliśmy, a golf wtedy naciągało się na szyję a nie w niego grało.
W plebiscycie "PS" wygra Kubacki, ale ja wyżej od mistrzostwa świata w niszowym judo stawiam wicemistrzostwo globu w skoku wzwyż przegrane tylko z Sotomayorem oraz wygrany etap i 3 miejsce w klasyfikacji Tour de France.

Rok temu:
1. Arkadiusz Skrzypaszek
2. Waldemar Legień
3. Rafał Szukała

Rozdzielam tę kategorię ze względu na płeć, choć już teraz widać, jak czasami u nas będzie to karkołomne.
Mistrzostwo świata w judo tutaj wystarcza w zupełności (w plebiscycie PS zawodniczka nazywana pieszczotliwie "Kruszyną" zajmie 4 miejsce, jako jedyna kobieta w top10), a podium uzupełniają piąta zawodniczka MŚ w wieloboju i wicemistrzyni zakopiańskiej uniwersjady w biathlonie.

1. Beata Maksymow
2. Urszula Włodarczyk
3. Agata Suszka


SPORTOWIEC ROKU - ŚWIAT

1. Miguel Indurain (Hiszpania)
2. Javier Sotomayor (Kuba)
3. Serhij Bubka (Ukraina)

To był rok Induraina - wygrane TdF i Giro, srebro MŚ w Oslo.
Sotomayor ustanowił niepobity do dziś rekord świata, Bubka przeskoczył 6,15. Obaj oczywiście zostali mistrzami świata.
W kręgu rozważań były też takie nazwiska, jak Jan Żelazny, Lars Riedel, Colin Johnson, Michael Johnson, Mike Powell, Haile Gebreselassie, Pete Sampras, Jim Courier,  Michael Jordan, Charles Barkley, Andreas Goldberger.

Rok temu:
1. Michael Jordan
2. Carl Lewis
3. Jan Zelazny

Wśród kobiet wygrywa ta, która wygrała trzy wielkie szlemy, wyprzedzając gwiazdy lekkoatletycznych MŚ.
Devers zdobyła w Stuttgarcie dwa złota (100m i płotki) i srebro (4x100), Ottey złoto na 200m i srebro na 100m.

1. Steffi Graf (Niemcy)
2. Gail Devers (USA)
3. Marlene Ottey (Jamajka)

Post: #204

bear napisał(a):Może też dlatego, że podświadomie przeczuwam, jakie wyniki będą za rok.

To znaczy, że ich nie znasz? Czy jednak chodzi o to, że podświadomie o tym pamiętasz?

Post: #205

Ja bym jednak dał Jordana na pierwszym.

Bardzo cieszy Partyka .

Post: #206

Miszon napisał(a):Ja bym jednak dał Jordana na pierwszym

Wygrał rok wcześniej, podparł to olimpijskim złotem. Samo NBA to dla mnie trochę za mało w globalnym ujęciu tematu.

Miszon napisał(a):Bardzo cieszy Partyka

długo się wahałem czy on, czy Jaskula, oba wybory by się obroniły.

neo01 napisał(a):To znaczy, że ich nie znasz? Czy jednak chodzi o to, że podświadomie o tym pamiętasz?

przeczuwam je, ale nie chcę sobie psuć zabawy, może coś wydarzy? Gdy gdzieś pół roku temu zacząłem myśleć o roztrzygnieciach tego roku Baggio wydawał się niezagrożony, a jednak Romario w końcówce mocno nacisnął. World Cup'94 to był mój pierwszy świadomy mundial i dzięki niemu pokochałem piłkę, więc trójkę za rok 1994 mam ułożoną w głowie od prawie 30 lat i trudno przypuszczać, by coś się w niej zmieniło, ale może jak zacznę wspominać i analizować ten turniej na nowo..

Post: #207

NIEDŹWIEDZIE 1993


KINO



FILM - POLSKA

1. Trzy kolory. Niebieski
2. Samowolka
3. Przypadek Pekosińskiego

Kolejny bardzo średni rok polskiego kina. Jak na złość, kilka mocnych rzeczy formalnie datowanych na rok 1993, weszło do kin na początku następnego.
Można dyskutować, czy tryptyk Kieślowskiego powinno się traktować jako polskie produkcje, ale... Intuicyjnie czuję, że jego miejsce jest po tej stronie. Może też trochę dla ratowania prestiżu.

"Samowolka" była filmem ważnym i potrzebnym, ale trwa tylko godzinę, więc trochę jak nie film.
"Przypadek Pekosińskiego" to najlepsza rzecz z tego rocznika, jaką obejrzałem w ostatnich miesiącach, wcześniej nic o tym filmie nie wiedząc.
Mogę z czystym sumieniem polecić, w przeciwieństwie do "Białego małżeństwa", "Kolejności uczuć" czy "Pajęczarek".

Rok temu:
1. Psy
2. Pamiętnik znaleziony w garbie
3. Czarne słońca

AKTOR

1. Krzysztof Globisz (Wszystko co najważniejsze, Balanga)
2. Bronisław Pawlik (Przypadek Pekosińskiego, Żegnaj Rockefeller)
3. Robert Gonera (Samowolka)

Trochę z braku laku, bo Globisz zagrał i zagra lepsze role niż ta, ale raczej w żadnym innym roku nie miałby szans, by tu wygrać.
Pawlik dostaje wyróżnienie trochę za całokształt twórczości, Gonera po brawurowym debiucie na zachętę.
Rozważani byli też Jerzy Stuhr (Uprowadzenie Agaty), Franciszek Pieczka (Dwa księżyce), Jan Nowicki (Pajęczarki) i Mariusz Jakus (Samowolka).

Rok temu:
1. Bogusław Linda
2. Olaf Lubaszenko
3. Cezary Pazura

AKTORKA

1. Jolanta Fraszyńska (Białe małżeństwo, Żegnaj Rockefeller)
2. Ewa Skibińska (Wszystko co najważniejsze)
3. Maria Seweryn (Kolejność uczuć)

Trudna do wytłumaczenia słabość od najmłodszych lat do Jolanty Fraszyńskiej w tym roku wystarcza do wygranej.
Ale jeśli tak będzie miało być dalej, to chyba otworzę się w przyszłości na seriale.

Rok temu:
1. Anna Seniuk
2. Joanna Trzepiecińska
3. Agnieszka Jaskólska

FILM - ŚWIAT

1. Prawo Bronxu
2. Philadelphia
3. Co gryzie Gilberta Grape'a

Zwycięzca zdecydowanie należy do ścisłej czołówki filmów mojego życia. Obok tematyki mafijnej jest tam kilka innych, bardzo ważnych wątków. A scena z "Nights In White Satin" w tle...
Szkoda, że De Niro po takim debiucie nie spełnił się jako reżyser.
Gdzieś dalej: Chłopięcy świat, Lista Schindlera, Raport Pelikana, Życie Carlita, Ścigany, Dzień świstaka, Dwaj zgryźliwi tetrycy, Arizona Dream, Wiek niewinności, Trzej muszkieterowie

Rok temu:
1. Ostatni Mohikanin
2. Czas patriotów
3. Świat Wayne'a

AKTOR

1. Robert de Niro (Prawo Bronxu, Chłopięcy świat)
2. Tom Hanks (Philadephia, Bezsenność w Seattle)
3. Leonardo di Caprio (Chłopięcy świat, Co gryzie Gilberta Grape'a)

Aktorsko fenomenalny rok. Bliżej lub dalej trójki także: Liam Neeson, Ralph Fiennes (Lista Schindlera), Robin Williams (Mrs. Doubtfire), Johnny Deep (Arizona Dream, Co gryzie.. ), Al Pacino (Żywot Carlita), Tommy Lee Jones (Ścigany), Bill Murray (Dzień świstaka), Walter Mattheau (Tetrycy).

Rok temu:
1. Al Pacino
2. John Malkovich
3. Gene Hackman

AKTORKA

1. Meg Ryan (Bezsenność w Seattle)
2. Juliette Binoche (Trzy kolory. Niebieski)
3. Andie McDowell (Dzień świstaka)

Blisko podium Winona Ryder i Michelke Pheiffer (Wiek niewinności).
Meg Ryan w "Bezsenności..." była tak urocza, że inaczej skończyć się nie mogło.
A Juliette Binoche może mówić o pechu, bo...

Rok temu:
1. Winona Ryder
2. Juliette Binoche
3. Sharon Stone

Post: #208

Takie dwie refleksje mnie naszły po przeczytaniu, oglądałam niedawno "Między dwoma światami" z Binoche i pięknie się ta kobieta starzeje, a "Dzień świstaka" jest zawsze seansem ratunkowym, gdy "życie mnie mnie".

PS. Dobrego zdrowia i życia, o ile strona główna forum mówi prawdę.

Post: #209

bear napisał(a):1. Trzy kolory. Niebieski
2. Samowolka
3. Przypadek Pekosińskiego

Już chyba wspominałem, że tego trzeciego w ogóle nie kojarzę. Pierwszy w sumie nie wiem - kolory mi się mylą, drugi to zdaje się komedia ze schowanym w walizce Zamachowskim, trzeci zaczyna się od tej niesamowitej sceny gdzie kamera wędruje po kablu telefonicznym, ale o czym był pierwszy?

bear napisał(a):Mogę z czystym sumieniem polecić, w przeciwieństwie do "Białego małżeństwa", "Kolejności uczuć" czy "Pajęczarek".

Te kojarzę i faktycznie nic specjalnego.

barb42 napisał(a):Zwycięzca zdecydowanie należy do ścisłej czołówki filmów mojego życia. Obok tematyki mafijnej jest tam kilka innych, bardzo ważnych wątków. A scena z "Nights In White Satin" w tle...

Myślę, że z pierwszym zdaniem się mogę zgodzić. I to mimo drugiego zdania - był to chyba pierwszy mafijny film, który mi się podobał (Ojców chrzestnych nie oglądałem, albo - mniej prawdopodobne - nic z nich nie pamiętam). Co do scen - sceny scenami, ale dziewczyna głównego bohatera - - prześliczna!

bear napisał(a):1. Prawo Bronxu
2. Philadelphia
3. Co gryzie Gilberta Grape'a

O pierwszym napisałem. Drugi oglądałem raz, w sumie nie pamiętam swych uczuć, mam wrażenie że mnie zmęczył. W sensie - dobry, ale męczący. Kiedyś byłem fanem trzeciego, ale jak go obejrzałem ponownie z 15 lat temu to już jakoś mnie nie poruszył. Nie wiem, jak to byłoby teraz. A na pewno niżej widzę ciekawszych kandydatów do podium niż twoje nr 2 i 3: Raport Pelikana, Dzień świstaka, Arizona Dream, może nawet Ścigany.

bear napisał(a):Meg Ryan w "Bezsenności..." była tak urocza, że inaczej skończyć się nie mogło.

To prawda. Uwielbiam ten film. I ta scena z Beatlesami słuchanymi od tyłu!

Post: #210

barb42 napisał(a):Dobrego zdrowia i życia, o ile strona główna forum mówi prawdę.

Dziwne, że przez tyle lat tego nie wyłapałem.
Dziś już nie pamiętam, czy rejestrując się tutaj 16 lat palec mi się omsknął o jeden dzień, czy z jakichś powodów zrobiłem to celowo.
Więc falstart, ale przynajmniej jesteś pierwsza
Dziękuję

Post: #211

Miszon napisał(a):o czym był pierwszy?

kobieta traci męża, z tego co pamiętam

Miszon napisał(a):2. Philadelphia
3. Co gryzie Gilberta Grape'a
Drugi oglądałem raz, w sumie nie pamiętam swych uczuć, mam wrażenie że mnie zmęczył.

Pierwszy raz byłem z klasą na nim, a do dziś wciąż mogę do niego wracać. Scena z podawaniem ręki wzbudza te same emocje i to spojrzenie Toma pod koniec filmu... myślę, że to jego najlepsza rola.

Post: #212

thestranglers napisał(a):kobieta traci męża, z tego co pamiętam

Aaa OK. To ta część najbardziej mi się podobała.