Post: #82

niby propozycje do jutra, ale akurat znalazłem moment i spędziłem chwilę z elvisem -- znaczącą część zestawu znałem bez słuchania, ale przypomnienie sobie chociaż we fragmentach tych numerów sprawiło, że w sumie podszedłem do nich bardziej entuzjastycznie niż sądziłem i z rozpędu zamiast dziesiątki ułożyłem dwie; nie znaczy to wcale, że do elvisa będę teraz wracał chętnie, bo jednak jest w tej muzyce coś serowego (przepraszam, że znowu tak, ale nie umiem znaleźć słowa, które byłoby tu bardziej na miejscu); owszem, jak mnie najdzie na udawany melodramatyzm, to mogę sobie wrzucić "kentucky rain", "tomorrow never comes" czy "if i can dream", ale ogólnie rzecz biorąc, nie są to rzeczy, które mnie faktycznie poruszają emocjonalnie (w przeciwieństwie do większości tego co nagrywała aretha od połowy lat 60. do połowy 80. -- po tamtym topie została na moich plejlistach i w mojej głowie i regularnie sobie słucham) -- jest nich coś teatralnego, na co czasem mam ochotę, ale co jednocześnie nie pozwala mi tej muzyki traktować na serio; z kolei z rock & rollowego elvisa, choć brzmi w tym repertuarze swobodnie, wyrosłem na dobre lata temu; a jeśli już mnie najdzie na takie rzeczy, zawsze wybiorę nad elvisem buddy'ego holly'ego; ale jest też kilka wyjątków -- "rubberneckin'" nawet bez oakenfolda broni się całkiem nieźle jako parkietowy wymiatacz, "blue moon" to kuriozalnie zaaranżowana miniaturka, cover standardu z lat 30. i rzecz odstająca klimatem totalnie od bardzo jednak prostolinijnego i bezpośredniego stylu elvisa; no i "love me", o którym zapomniałem, że istniało, a to chyba mój jedyny elvis codzienny, oczywiście mocno osadzony w brzmieniu epoki, ale jednocześnie absolutnie bezpretensjonalny; ogólnie nie spodziewałem się, że aż tak dobrze znam elvisa, że aż tyle go słuchałem (mam ponad tysiąc scrobbli na laście!), że aż tyle numerów docenię, a jednocześnie, że mimo tego wszystkiego, wciąż pozostawi mnie raczej obojętnym