Nadrabiając, znowu podwójna porcja.
30. Bitch Sticky Fingers (1971)
odsłuch
Sometimes, I'm so shy, got to be worked on; Don't have no bark or bite, alright
Nieco zbyt prosta kompozycja, mocno oparta na jednym motywie (granym w unisonie przez gitarę i saksofon) za to wciāgająca poprzez swoją rytmikę i garsżowy brud. Mi podchodzi trochę pod The Stooges.
29. Have You Seen Your Mother, Baby, Standing in the Shadow? Have You Seen Your Mother, Baby, Standing in the Shadow? / Who's Driving Your Plane (singiel) (1966)
odsłuch
I'm glad I opened your eyes; The have-nots would have tried to freeze you in ice
Chyba najbardziej zapomniany singiel Rolling Stones z drugiej połowy lat 60. i w sumie... nic dziwnego, bo słabo przystaje do tego, z czym się zespół kojarzy dzisiaj. Jako następny po "Paint It, Black" jest jeszcze bardziej rozpędzony, aranż jest jeszcze bardziej karkołomny, z wojskowo brzmiącymi trąbami, zwrotkami podbijanymi przez jeszcze więcej instrumentów. Czuć ducha epoki, w której w rocku było coraz więcej wolności i szaleństwa
28. Play With Fire The Last Time / Play With Fire (singiel) (1965)
odsłuch
don't play with me; 'cause you're playing with fire
Strona B do pierwszej autorskiej strony A The Rolling Stones wypada godnie. Jest to ładna, melodyjna ballada, która już całkiem wymyka się z rock'n'rollowej sztampy i poprzez użycie klawesynu jest jedną z pierwszych piosenek barokowo-popowych; do tego ma dość mroczny nastrój.
27. Citadel Their Satanic Majesties Request (1967)
odsłuch
Screaming people fly so fast; In their shiny metal cars; Through the woods of steel and glass
Piosenka tak zanurzona w przesadzonej produkcji, że aż czuć efekty wojny głośności, niemal 20 lat zanim się zaczęła. Połączenie motorycznego rytmu, wyrazistych riffów i dodatkowych ozdobników (pobrzmiewający saksofon i melotron) kojarzy mi się momentami z Kula Shaker, które również grało dopiero 20 lat później.
26. We Love You We Love You / Dandelion (singiel) (1967)
odsłuch
You will never win "we"
Your uniforms don't fit "we"
Jedna z piosnek, które zostały nagrane podczas sesyj do "Their Satanic Majesties Request". Nietrudno odnieść wrażenie, że po prostu na single rzucono te najbardziej... "ogarnięte" piosenki, a na płycie w zamian znalazły się największe szaleństwa. Chociaż ta piosenka, pomimo udanych melodii, akurat jest mocno odjechana i przeżarta narkotykami i to jest piękne.
---
25. Midnight Rambler Let It Bleed (1969)
odsłuch
He don't give you a hoot of a warning
Mniej typowo piosenkowa kompozycja, zgodnie z bluesową tradycją, skupiona na opowiadaniu historii (opartej na faktach). Niesamowity klimat, który wciąga na całej długości dość luźnej kompozycji.
24. Get Off of My Cloud Get Off of My Cloud / The Singer Not the Song (1965)
odsłuch
Hey, you, get off of my cloud
Nigdy się nie mogłam zdecydować, czy wolę "Satisfaction", czy kolejny singiel (i jednocześnie kolejny #1 zespołu na Wyspach). Jest jeszcze bardziej buntowniczy i wykrzyczany. Uwielbiam wyśpiewywać refren wraz z Jaggerem, zdaje się być całkiem uniwersalny. Poza tym fajnym urozmaiceniem jest pianino. Na tym etapie stopniowo takie urozmaicenia stawały się typowe dla Kamyków.
23. One Hit (To the Body) Dirty Work (1986)
odsłuch
I just need me some peace
Szokuje mnie, że wtóry singiel z Dirty Work nie stał się właściwie żadnym przebojem. Choć jest mega ckliwy i zanurzony w swojej epoce, to jest też mega chwytliwy. Fajne riffy, fajna energia. Podobają mi się gospelowe chórki kontrastujące z głównym wokalem.
22. (I Can't Get No) Satisfaction (I Can't Get No) Satisfaction / The Spider and the Fly (singiel) (1965)
odsłuch
Well he can't be a man 'cause he doesn't smoke; The same cigarettes as me
Sztandardowa piosenka wczesnego rocka. Przełomowy, proto-hard rockowy riff, przełomowo agresywna, no i niesamowita wyrazistość przekazu. Jednocześnie dzisiaj w moim odczuciu brzmi nieco zbyt surowo, i nawet już nie tak ostro.
21. Ruby Tuesday Let's Spend the Night Together / Ruby Tuesday (singiel) (1967)
odsłuch
Don't question why she needs to be so free; She'll tell you it's the only way to be; She just can't be chained
Jedna z najbardziej typowo popowych piosenek Włóczykijów. Intro - cichsza zwrotka - głośniejszy i melodyjniejszy refren. Jest odpowiednio doprawiona barokiem, zwłaszcza fletem i pianinem, na których gra (jakżeby inaczej) Brian Jones i daje to piosence dużo koloru.