Post: #88

ja np. nigdy w życiu z własnej woli nie włączyłem sobie "feel", a słyszałem to tyle razy w swoim życiu w tak losowych sytuacjach i kontekstach, że numer totalnie odarto ze znaczenia i emocji; mam zresztą wrażenie, że do dziś na niego trafiam, nie często, ale zdecydowanie zbyt często; do "angels" nic nie mam, jest po prostu takie o, ale "feel" totalnie mnie odstręcza, nie dlatego, że to zła piosenka (też taka o), ale dlatego, że było jej nieproporcjonalnie za dużo; no i to idealny numer dla każdego i dla nikogo; swoją drogą dobrze pamiętałem, że to najwyżej oceniany singiel williamsa na rymie (ze średnią circa 3.4/5) -- jakaś część mnie to rozumie, jakaś nie wyraża na to zgody

ale williams miał też sporo fajnych nagrań wśród dużych singli, na czele z totalnie wirusowym refrenem w "the road to mandalay", który uczepił się mnie przez te wszystkie lata, ale zupełnie niegroźnie, gdybym usłyszał ten numer w radiu, pewnie bym podgłośnił

"supreme" i "millennium", też dość zgrane, były fajnym przykładem post 60sowego 90sowego popu
"kids" było energetyczną petardą i miało fajny nie do końca linearny refren
"tripping" średnio mnie brało, gdy wyszło, ale szybko pożałowałem -- z jednej strony nie ma w tym numerze niczego trudnego, ale zawsze wydawał mi się trochę zbyt szlachetny dla popowego radia, może to przez psychodeliczny klip, ale sam numer też jest ciut kopnięty
"lovelight" było bardzo zręcznym coverem soulowego klasyka, a w "somethin' stupid" głosy williamsa i kidman tworzyły naprawdę przyjemną harmonię (co jednak nie było mocną stroną oryginału)
po 2007 roku przestałem śledzić i słuchać williamsa jakoś naturalnie, zresztą mam wrażenie, że radio też przestało zwracać na niego uwagę