Post: #3291

Wydawało się, że po latach posuchy ten plebiscyt, tak jak i sama gazeta i nie tylko dzięki efektownym okładkom, odzyskuje dawną powagę i znaczenie. W tym roku jednak nie potrafię zgodzić się właściwie z żadnym rozstrzygnięciem i czy też z brakami tego rozstrzygnięcia.

Ligowiec Roku: Kamil Grosicki
Nagroda za całokształt, tak to się powinno nazywać. Lider zespołu który znów niczego nie wygrał, indywidualne statystyki też poniżej oczekiwań, czasu nie da się oszukać. Bartek Nowak miał świetne liczby wiosną w Górniku, a potem świetnie wkomponował się do Rakowa, Skóraś wyciągnął Lecha z kryzysu (choć szalał najbardziej w Europie). Obaj zasłużyli bardziej.

Obcokrajowiec Roku: Mikael Ishak
Nie jestem obiektywny, wiadomo. Ale gdybym potrafił taki być to też nie rozumiałbym, dlaczego tej nagrody nie dostał najlepszy piłkarz ligi, król strzelców i lider najlepiej punktującej w przekroju całego roku drużyny w Polsce, którą drugi rok z rzędu poprowadził do Pucharu Polski.

Drużyna Roku: Lech Poznań oraz Reprezentacja Polski
Życie jest sztuką wyboru. Jeśli gdzieś nominujesz 3 podmioty, musisz wskazać zwycięzcę, bo to średnio wygląda. O reprezentacji będzie później. Lechowi trzeba oddać mistrzostwo i jesień w Europie (chociaż drogi do tej Europy też zapominać się nie powinno). Tu każdy wybór byłby dla mnie zrozumiały. Problemem jest właśnie brak wyboru.

Odkrycie Roku: Nicola Zalewski
Odkryciem z definicji powinien być ktoś, kto pojawił się i eksplodował w danym roku. Nicola zadebiutował w kadrze i w dużej piłce wcześniej, to nie jest objawienie tego roku. Sportowo też trudno to obronić - tak, miał udział w wygraniu Ligi Konferencji, ale na mundial nie dojechał. Odkryciem tego roku był Jakub Kiwior, którego większość nie tylko niedzielnych kibiców przed debiutem w kadrze nie kojarzyła ani z nazwiska, ani z twarzy. Chłopak przebojem wszedł do reprezentacji, zagrał wszystkie mecze na mundialu, dzisiaj bierze go Arsenal za grube miliony i nie ma w tym przypadku.

Trener Roku: Czesław Michniewicz oraz Marek Papszun
Trzeba przyznać, że tutaj redakcja pokazała odwagę i pięknie zagrała na nosie tym, dla których taki wybór jest pretekstem do kolejnego ataku furii. Bardzo się ucieszyłem, nie tylko dlatego że doskonale rozumiem co to znaczy realizować i wykonać przez rok wszystko, czego druga strona oczekiwała, a na koniec to i tak za mało. Radość i łzy po Szwecji, utrzymanie w Lidze Narodów (tak, łomot w Belgii, z dedykacją dla tych, którzy oczekiwali ofensywnej gry. I piękne podniesienie się kilka dni później w Holandii), wyjście z grupy na mundialu po 36 latach. Sportowo nie ma dyskusji, pod względem ludzkim - wiem tak jak wszyscy zbyt mało, by oceniać. I tak naprawdę już chyba nie chcę wiedzieć, co tam się wydarzyło.
Znów nie będę obiektywny więc napiszę tylko że nie zdawałem sobie sprawy, że to już trzeci raz z rzędu Marek Papszun wygrywa...
No i właśnie - jeśli już robić z tej nagrody cyrk, to trzeba było pójść na całość i wyróżnić wszystkich. Bo Maciej Skorża za to, jak dźwignął Lecha po przegranym Pucharze Polski i uratował mistrzostwo, też zasłużył na nagrodę. Jeśli nie umiecie wybrać, dajcie wszystkim.

Piłkarz Roku: Robert Lewandowski
Po raz jedenasty.
Wygrał, choć nie powinien, w 2016. Wtedy tytuł należał się Glikowi, Krychowiakowi albo Fabiańskiemu.
Nie wygrał tylko raz, w 2018, po blamażu na mundialu doszło do jakiejś przedziwnej manifestacji i nagrodę wręczono Łukaszowi Fabiańskiemu, który z tamtą kompromitacją się nie kojarzył. A tak po prawdzie, ten mundial wcale nie był dla Roberta dużo lepszy od poprzedniego. Wprawdzie strzelił wreszcie gola i wygrał mecz, ale jako lider i kapitan moim zdaniem znów zawiódł, przede wszystkim po ostatnim gwizdku, nie pierwszy raz. W Europie wiosną szybko odpadł, a z nowym klubem na jesień nie wyszedł z grupy.
To był wreszcie rok Szczęsnego, od początku do końca. Od barażu w którym długo to on trzymał nas w grze, po to co wyprawiał na mundialu. Zasłużył jak nigdy i jak nikt inny.
I trochę przykre, że zwycięzca olał galę, chociaż tym razem mógł przylecieć, bo przecież w klubie ma pauzę.