Post: #1491

ku3a napisał(a):Ja oglądam skoki od dziecka, od zawsze. Pamiętam jak z tatą oglądaliśmy i robiliśmy konkursy na zgadywanie ile kto skoczył. Emocje były wielkie, bo przecież czasem Piotr Fijas łapał się do pierwszej dziesiątki. Matti Nykaenen był bezkonkurencyjny, Pavel Ploc znakomity, Primoz Ulaga, Jens Weissflog, a moim pierwszym ulubieńcem był Ernst Vettori. Potem Piotr Fijas zakończył karierę i dodatkowych emocji związanych ze startami naszych było mniej, bo sukcesem było gdy Jak Kowal zakwalifikował się do drugiej serii. Potem Jan Bokloev zaczął tak dziwnie skakać i sędziowie strasznie nisko go oceniali.

Mógłbym się podpisać pod większością tej wypowiedzi. Z tym, że akurat Vettori jakoś nie był moim ulubieńcem. W sumie zresztą nie wiem kto był . Ploca na pewno lubiłem. I Weissfloga też, Risto Laakonena i Ari-Pekkę Nikolę (to pewnie ze względu na śmieszne nazwisko, które kojarzyło mi sie z Akką z Kebnekaise z "CUdownej podróży" ) Dietera Thomę z kolei nie. Ale to już nieco późniejsze czasy. Lubiłem też słabszych zawodników, z mniej "skakających" narodów - Mike'a Hollanda z USA, Bulaua z Kanady, Cecona z Włoch (dziwnie się czułem jak skończył karierę, bo pamiętałem że skakał odkąd pamiętam. Też skakał w masce zresztą), jakiegoś starego Bułgara i Didiera Mollarda z Francji, a nawet jakiegoś Sowieta (nie pomnę nazwiska, pamiętam tylko zapisane w zeszycie podium jakiegoś PŚ i flagę radziecką, bo flagi rysowałem obok). Boklevowi też kibicowałem, bo trochę mnie denerwowało, że takie niskie oceny dostaje (12-14? dobrze pamiętam?). Fijasa niestety jakoś dziwnym trafem nie pamiętam. No i ja też robiłem konkursy na zgadywanie ile kto skoczył z młodszym bratem i z dziadkiem, ale to było już gdzieś z 10 lat temu.
Robiłem też własne konkursy skoków - dziadek zrobił z jakiegoś miękkiego kawałka plastiku skocznie, a ja puszczałem z niej kapsle i zapisywałem sobie wyniki. Oczywiście to był zawsze T4S, chociaż czasem konkurs drużynowy.
Poza tym podobno oglądałem skoki i lubiłem je dawniej niż sięga moja pamięć, bo już na ZIO w Sarajewie!

No ale kiedy przyszły pierwsze informacje o sukcesach Małysza to było na tyle zaskakujące, że potem kilka lat przerwy wydawało się potwierdzać, że to chyba tylko jakieś 1,5 sezonu dobre było, 3 wygrane i 8 miejsce w TCS i nic więcej. A potem nagle, ni z gruszki ni z pietruszki - wygrane kwalifikacje w Kuusamo i dyskwalifikacja za narty. Potem wygrane kwalifikacje w Oberstorfie i nagle okazało się, że w konkursie wysoka forma potwierdzona! Potem pamiętam kwalifikacje w Innsbrucku na Eurosporcie, kiedy wszyscy się męczyli żeby przekroczyć 100m (108 Ahonen i coś koło 100 Schmitt), a Małysz sieknął ze 120! Pamiętam nawet takie ujęcie z góry, gdzie stali Ahonen ze Schmittem właśnie - spojrzeli jak leci Adam, potem po sobie, pokiwali ze zrozumieniem głowami i wzruszyli ramionami w stylu "makabra, z czym do ludzi" . Jeszcze przed ostatnim konkursem się bałem, że Małysz nie wytrzyma i przegra KO nie wchodząc do drugiej rundy, ale okazało się że się myliłem. Potem kolejne zwycięstwa, konkursy w Japonii oglądane przeze mnie na żywo o 3 w nocy (i nawet Snopek mnie nie uśpił ), w Hakubie pechowy upadek w pierwszej turze i miejsce 20 (po drugiej - awans na 8! ) i przerwana seria zwycięstw.
A potem niesamowity serial wielu lat na szczycie, rewelacyjne odbudowanie formy w 2003 i seria zwycięstw na koniec sezonu, w tym 2 razy złoto MŚ! Podobna historia w 2007 roku, kiedy to do ostatniego konkursu gonił Jacobsena. Albo Trondheim - wszyscy w złych warunkach męczą się żeby 100-110 skoczyć, jakiś Szwed miał dobry wiatr i ktoś jeszcze, a tu Małysz nagle dostał podmuch i chyba ponad 135 skoczył! (a Tajner się za głowę złapał).
I momenty trudne - "tylko" srebra na IO, nieudany Turyn i Oberstdorf (szczególnie średniej skoczni żałowałem, bo wiatr rozdał karty), 4 miejsca w PŚ i TCS, 2 słabsze nieco sezony. ALe zawsze wiele pozytywnych wrażeń. I niezwykłe odrodzenie w Vancouver i pod koniec ostatniego sezonu!
Żałuję bardzo, że 2 kontuzje pokrzyżowały nieco plany Adama w tym roku, bo coś czułem, że chce (i może) powalczyć jeszcze raz w TCS, przynajmniej o podium. Tak na pożegnanie. I że pragnie więcej niż 1 brązu w Oslo. Cóż, zdrowia nie oszukasz.
No i żal tych 4 miejsc w drużynówce. Jak nie Okabe w swym ostatnim zrywie (ale też Adam wówczas w kryzysie), to trochę pecha. A to ostatnie 5 miejsce chyba było najbliżej, bo przecież skok Stocha na normalnym poziomie i byłoby srebro...
I jeszcze tegoroczna seria konkursów w Zakopanem - jak z filmu!
Masa wzruszeń, masa.
Niesamowita ponad dekada!

ku3a napisał(a):Poszliśmy na ten bilard, a tam... Michał zakochał się od pierwszego wejrzenia

Urzekła mnie ta historia .

A moja mama i ciotka nie wiem co teraz poczną - zawsze oglądały jak Małysz skakał, nawet na Japonię czy USA włączały budzik, dzwoniły do siebie czy ta druga też wstała i oglądały . A inni polscy skoczkowie jak się dowiedziałem już ich tak nie ruszają.

To była na pewno pewna epoka w sporcie, życiu, pewien fenomen kulturowy w Polsce (w pracy u nas teraz wdrażają jakieś zmiany, mają nowy program wprowadzić. I co? Na zdjęciu na pierwszej stronie informacji o tym programie kto? Adam Małysz! ). Będzie nam tego brakować...