Post: #2721

Kolarstwo czasami bywa aż zaskakująco (i mile) przewidywalne:
w niedzielę rano spojrzałem sobie, jak zwykle zresztą, na profil etapu Vuelta Espana. Patrzę: no nic wygląda mi to jak etap dla Rafała Majki - bardzo długie, ale nie bardzo strome podjazdy, nie ma jakiś bardzo niebezpiecznych zjazdów, to że będzie w ucieczce jest niemal pewne. Szczególnie, że on w zasadzie w tym wyścigu nie ma już nic do roboty: zgodnie z przewidywaniami David de la Cruz średnio się nadawał na lidera w tym wyścigu, jest 15 w generalce, w zasadzie ostatni z zawodników, którzy się poważnie nastawiają na klasyfikację końcową. Czyli trzeba atakować, nie ma co patrzeć jak szansa ucieka.

No i co - ETAP DLA RAFAŁA MAJKI!

Po pewnym czasie spojrzałem na PCS jak wygląda wyścig, widzę że Majka jedzie z Fabio Aru i jakimś nieznanym ludkiem z niewielką przewagą nad kolejnymi uciekinierami. Za jakiś czas włączam (było ok 100km do końca) i widzę że już tylko Aru został, jest sucho i bardzo gorąco, czyli tak jak lubi jeździć Majka (pod koniec wrażenie robiła cała "zasolona" koszulka, na której po prostu poodkładały się minerały wypacane przez zawodnika. Przewaga mała, około 2 minut, a 4 nad peletonem, ciężko na razie wyrokować co dalej, no ale może być ciekawie, dwóch mocnych kolarzy. Potem przewaga nad goniącymi spadła do minuty z sekundami, nagle widzę - "Rafał odjeżdża! SZALONY KONIU?! CO TY ROBISZ!?" myślę sobie. Skubaniec idzie na solo 87 km przed metą !
No to teraz to już wiadomo było, że będę oglądał dalej cały etap, chociaż planowałem dopiero od końcówki kolejnego podjazdu się włączyć, tego najdłuższego (ok. 20km nonstop w górę)
.
No i co widzę - przewaga nad peletonem wzrosła do 6 minut, Aru został daleko w tyle (potem spadł aż za peleton), a z drugiej części ucieczki za Polakiem ruszył do przodu Steven Kruiswijk. Hmm... dobrze i źle, myślę sobie. Dobrze, bo skoro on goni, tzn że peleton (konkrtneijnie będzie gonił, czyli jest szansa. Źle, bo Holender jest bardzo dobrym zawodnikiem. Rywal nadrobił szybko 20 sekund do Polaka, ale przez pozostałą część etapu przewaga cały czas wynosiła bezpieczne 1:30-1:50 (a peleton cały czas 6 minut z tyłu, dopiero na kilkunastu ostatnich kilometrach doszli na 3 i pół minuty, czyli odrobili na dobrą sprawę tylko 30 sekund ze startowej przewagi, startowej mam na myśli moment urwania się Aru).
Polak wyglądał cały czas bardzo dobrze, dzięki temu że miał bezpieczną przewagę, to cały czas miał opiekę swojego samochodu, który co jakiś czas dostarczał kolejne bidony, żele i batony, a także mocno mobilizował. Rafał spokojnie rozmawiał z dyrektorem, widać było że czuję się dobrze.
Rzekłbym, że było to cały czas do tego stopnia przewidywalne, że aż niespecjalnie emocjonujące , spokój wprowadzał fachowy komentarz Dariusza Baranowskiego, który tłumaczył od strony zawodnika z doświadczeniem, na czym polega teraz sposób jazdy Polaka i że jest cały czas dobrze. Największe stresy miałem przyznam na zjazdach, bo wiadomo jak to z Majką różnie bywało w tej materii. Na szczęście zjazdy były dość regularne, niezbyt strome, mówiąc krótko wszystko było tego dnia idealnie pod Polaka.
Ostatecznie - wspaniałe zwycięstwo, wielkie brawa! Na tej Vuelcie mieliśmy już zwycięstwo Damiano Caruso po 70 km akcji solo, ale Rafał to przebił. Niesamowity styl!
Poprzednio wygrał prawie 4 lata temu (za kilka dni miną 4 lata, też na Vuelcie), ta jazda niedzielna była kompletnie nie w jego stylu, jak tzw. "dawny Majka", zastanawiam się, czy to właśnie nie szczypty szaleństwa brakowało mu, by częściej wygrywać. Zapamięta ten dzień na długo, my też, to był kosmos.

Post: #2722

Miszon napisał(a):wrażenie robiła cała "zasolona" koszulka, na której po prostu poodkładały się minerały wypacane przez zawodnika

A ja głupi myślałem, że tak bardzo lubi stare koszulki.

Miszon napisał(a):Na szczęście zjazdy były dość regularne, niezbyt strome, mówiąc krótko wszystko było tego dnia idealnie pod Polaka.

Specjalnie ukształtowany etap dla Rafała?
I faktycznie super się to oglądało, z takim poczuciem, że Polak kontroluje ten etap i wie co go czeka za szczytem...

No to jeszcze niechby wygrał etap na Giro za rok lub dwa (bo później to już raczej nie będzie w stanie)? I wtedy miałby koronę: Tour-Vuelta-Giro=3-2-1.
A to mu się jak żadnemu innemu Polakowi należy, tylko że tym się akurat wyścigów nie wygrywa.

Post: #2723

I tak ma najwięcej z Polaków miejsc w czołowej 10-ce Wielkich Tourów. Raczej dłuuugo nie będziemy mieli podobnego zawodnika.

Sundrajta napisał(a):A ja głupi myślałem, że tak bardzo lubi stare koszulk

Dodam, że u innych widać było także sól na spodenkach.
Było bardzo gorąco, pocili się, pot sechł na tyle szybko że się momentalnie wytrącała sól.
Znam to z autopsji: jak jestem po dłuższej trasie w upale, to jedząc obiad nie musiałbym go solić, wystarczyłoby żeby lizać swoją skórę . Dziwne uczucie.

Post: #2724

właśnie trwa finał mistrzostw świata u-19 w siatkówce
Polska : Bułgaria

Post: #2725

I znów nasi polegli, mimo balonika. Jak dobrze, że nie jestem fanem siatkówki, a i powoli udało się także do piłkarzy podchodzić na chłodno... Myślę, że za dużego mamy fioła na punkcie sportów zespołowych, co w naszych warunkach więcej rodzi stresu i żalu, aniżeli zdrowego kibicowania. Ile to razy, chociażby przy okazji olimpiady utyskuje się na małe zainteresowanie mistrzami indywidualnymi, których codzienna rywalizacja nie jest tak medialna, nie powoduje ruchów słupków wszelakich produktów. Czy za mało jest ducha sportu, a za dużo biznesu i kalkulacji w tychże drużynowych dyscyplinach? I tak się to prędko nie zmieni, więc wolę pozostać dyletantem w zawiłym kalendarzu siatkarzy i szydercą w wiecznym toczeniu głazu kopaczy. Z takim podejściem na szczęście nigdy z zawodowym sportem nie będę miał niczego do czynienia.

Post: #2726

Odpowiem komentarzem Wojtka Kowalczyka: trochę już nasi siatkarze medali nastukali. Porównanie ich do piłkarzy kompletnie nietrafione.
A sporty zespołowe zawsze będą wywoływały najwięcej emocji, bo taka jest ich specyfika i raczej nikt i nic tego nie zmieni.

Post: #2727

Jerzy Brzęczek był gościem Małgorzaty Domagalik na kanale sportowym

Post: #2728

Wczoraj Sheriff z Realem, dziś Legia z Leicester - pieniądze nie grają, nazwiska nie grają, Kopciuszek może pokonać Goliata! Futbol jest piękny!

Post: #2729

Dokładnie, a najbardziej zaskakuje mnie dyscyplina taktyczna piłkarzy z Łazienkowskiej (choć oczywiście drobne błędy się zdarzały)!
Normalnie takiej gry nie uświadczysz w Ekstraklasie.

Post: #2730

No w lidze to oni grają kompletnie inaczej, nawet z Rakowem wyglądało to dużo słabiej, a w Europie wychodzi zupełnie inna drużyna - tam póki co pełna pula i pierwsze miejsce w grupie, u nas na razie szorują doły tabeli. A teraz dopiero czeka ich sprawdzian: Lechia, Lech, Pogoń to najbliższe mecze Legii w Ekstraklasie, tak że będzie się działo
No ale dziś trzeba im gratulować i cieszyć się, że polski klub wreszcie odnosi jakieś sukcesy!

Post: #2731

Byłem na tym meczu i mam pytanie: czy to był pierwszy skład Leicester?
Grali bardzo słabo, szczególnie w pierwszej połowie.
Może to rezerwy były?

Post: #2732

Z tego co słyszałem, to na pewno nie był najmocniejszy skład, raczej taki mocno rezerwowy.
Ale Ci zazdroszczę!

Post: #2733

Byłem z synem, zatem w połowie interesowałem się meczem, a w połowie tym, czy nie wystraszył się głośnego dopingu, nie wylał picia (niestety, na samym początku, na "tańczymy labada" gościowi za nami spadł telefon, prosto w naszą czekoladę i musieliśmy do końca połowy dotrwać bez picia, a że jeśliśmy popcorn, to było nam sucho), itp.
Wyszliśmy około 87 minuty, także nie widziałem samej końcówki, gdzie podobno były 2 groźne akcje.
Ogólnie fajna atmosfera, ale żebym wszystko dobrze widział to nie powiem .
Na szczęście dobrze usiedliśmy, koło rogu bramki gdzie Legia w pierwszej połowie atakowała, a w drugiej broniła. Także najgroźniejsze akcje widziałem dobrze. Ale wiadomo: na stadionie nie idzie sie oglądać mecz, tylko kibicować.

Doping praktycznie nonstop, dużo śpiewania i klaskania. Jednak muszę przyznać, że większe przeżycie było na meczach reprezentacji. Ale to pewnie kwestia tego, że tutaj to było 19 anonimowych dla mnie zawodników (nie patrzyłem na składy, ale chyba tylko trzech poznałem) i w zasadzie mogliby tam grać w warcaby, mniej istotne było co się dzieje na boisku, trybuny ciekawsze były .
Bo mecz w pierwszej połowie bardzo słaby. W drugiej dużo ciekawszy.
Ale żeby rywale coś pokazali to nie powiem. Głównie chęć wjechania do bramki Legii.

Post: #2734

A ja zazdroszczę i gratuluję Kubie. Wielki dzień.
Fajnie że Wasz trener potrafi okiwać swojego idola z Premiership, a kilka dni temu inny strateg z rodzimego podwórka go zaszachował...
Brawo Legia. Potrzebujemy tych punktów w Europie, wszyscy

Post: #2735

Rano synek nie chciał jechać, mówił że woli się z kolegą pobawic, ale w drodze na stadion złapał już atmosferę meczową, szczególnie jak kupiliśmy mu szalik i dostał od jakiegoś pana balon .
Prawie cały mecz stał na krześle, bo wszyscy w tym sektorze stali cały mecz.(!), aż mu kazalem siadać czasem żeby sobie odpoczął.
Także myślę że mu się podobało, bardziej niż mnie (ja byłem zmęczony dniem i ogólnie tygodniem, jakby nie to, że jechałem z synem, to wolałbym w domu zostać i odpocząć). Mi się podobała atmosfera, mecz nieszczególnie.

Post: #2736

Oby synek miał lepsze wspomnienia

Post: #2737

Podobało mi się wszystko poza stroną sportową meczu (ale ona chyba nie jest tak ważna jak się jest na stadionie) oraz moim zmęczeniem. Ale wynik wyśmienity i raczej sensacyjny.

Co do syna, to wziąwszy pod uwagę to, że nie interesują go mecze (nie wiem czy choć jedną połowę w życiu obejrzał, mam na myśli TV), to rzeklbym że wyglądał na megazadowolonego . Balem się że po 30 minutach zacznie jęczeć kiedy wrwcamy, a tu jak wychodziliśmy pytał, dlaczego wychodzimy skoro jeszcze grają i śpiewają.

Post: #2738

Miszon napisał(a):czy to był pierwszy skład Leicester?

a czy to był pierwszy skład Legii? też brakowało kilku z "pierwszej jedenastki", choćby Boruca czy Luquinhasa, nie mówiąc już nawet oczywiście o Kapustce.

Miszon napisał(a):Ale żeby rywale coś pokazali to nie powiem.

gra się tak, jak przeciwnik pozwala .
jeśli to nasi przegrywają, to łatwo takie coś powiedzieć i od razu jest wytłumaczenie, że przeciwnicy byli tacy dobrzy, że na nic nie pozwolili, ale jak nasi wygrywają, to trzeba szukać nie wiadomo czego na wytłumaczenie?

Miszon napisał(a):Jednak muszę przyznać, że większe przeżycie było na meczach reprezentacji.

w jakim sensie? bo na meczach reprezentacji na trybunach jest z lekka drętwo...

bear napisał(a):A ja zazdroszczę i gratuluję Kubie. Wielki dzień.

dzięki! zgadza się, wielki dzień!

bear napisał(a):kilka dni temu inny strateg z rodzimego podwórka go zaszachował...

to był pierwszy mecz Legii od baaardzo dawna, którego nie oglądałem. niektóre oczywiście z odtworzenia. w ubiegły weekend nie było mnie w domu, mecz sobie nagrywałem, żeby obejrzeć po powrocie nie dowiedziawszy się wcześniej wyniku. niestety ktoś mi powiedział jaki był wynik i oglądanie stało się trochę bezcelowe. obejrzałem więc tylko skrót. gratulacje!

Miszon napisał(a):Prawie cały mecz stał na krześle, bo wszyscy w tym sektorze stali cały mecz.(!)

niemal zawsze tak jest, nie tylko na sektorze rodzinnym. siada się tylko w przerwie meczu .

Post: #2739

ku3a napisał(a):w jakim sensie? bo na meczach reprezentacji na trybunach jest z lekka drętwo...

Większe emocje. Podobno bardzo emocjonujące były ostatnie minuty, ale jak pisałem wcześniej, około 87 minuty wyszliśmy ze stadionu (żeby spokojnie wrocic, czyli wstac następnego dnia do szkoły bez większego marudzenia ).

A tu atmosfera na trybunach była super, ale mecz to mnie za bardzo nie wciągnął. Gdybym oglądał ten mecz w TV, pewnie bym w pierwszej połowie przełączył na skrót wyścigu Cro Race .

ku3a napisał(a):a czy to był pierwszy skład Legii? też brakowało kilku z "pierwszej jedenastki", choćby Boruca czy Luquinhasa, nie mówiąc już nawet oczywiście o Kapustce.

No tak, ale to od Leicester oczekiwałem że zagrają dobrze w piłkę i zrobią widowisko. A tutaj, szczególnie w pierwszej połowie, grali bardzo słabo. Potem lepiej, ale ogólnie też bez szału (ten Murzyn na środku ataku to w ogóle tragedia na maxa) - mocno zawiedli, nie było widać tego, że grają w dużo lepszej lidze. Legia zrobiła wrażenie tym, że kilkukrotnie potrafiła bardzo długo wymieniać podania, a także dobrze zorganizowaną obroną (to akurat mogłem dobrze się przyjrzeć w drugiej połowie, bo w pierwszej to z racji odległości ciężko było coś powiedzieć - ledwo widziałem ), Wyspiarze właściwie niczym.

Post: #2740

Legia ma w tych całych pucharach więcej szczęścia niż rozumu. Wiadomo, że do pewnego czasu, więc nie psuję Waszego nastroju szczęścia dalszymi moimi dywagacjami.