Post: #59

Tak, Budka to kolejny przypadek.
Ale Yes chyba tylko dwie (a może nawet jedną) płyty zagrali takie bardziej popowe, a Genesis czy Queen już na zawsze zmienili styl (Queen może na Innuendo zaczęło się zmieniać lekko, chociaż produkcja nadal jest mocno ejtisowa). Yes się lekko wygładziło, ale to bardziej chyba "ze starości".

Poza tym, mimo obaw Neo01, zespół miał zawsze ładne melodie, a intrygujący, nietypowy poprzez połączenie wysokiego tonu z matowością, głos Jona zawsze wprowadzał do tej muzyki dużo lekkości i światła, takiej zwiewnej baśniowości. Która sprawia, że nawet jakieś 20-minutowe długasy mają fragmenty łatwe do zapamiętania i do zanucenia. Owszem, jest sporo "progresywnej siepaniny", ale nie jest ona tak radykalna i ciężka w odbiorze jak np. King Crimson, nie wspominając o innych czołowych zespołach nurtu.
Krótko mówiąc: Yes nie taki straszny jak wygląda na pierwszy rzut ucha (a szczególnie oka, patrzącego na długość piosenek).