Post: #41

neo01 napisał(a):Pewnie bym miał zamiar, bo naprawdę mnie to zaciekawiło.

ale że całego topu posłuchasz? bo to było mi zagadką

Post: #42

Miszon napisał(a):Mam nawet wrażenie, że dżingiel jest starszy niż Lista

Kiedy się pojawił w takim razie? Kojarzę go od samego mojego początku, czyli od AD 1990. Pojawiał się także przy premierach w ZD3, ech, gdzie te czasy, że tak traktowano muzykę...

Post: #43

Tego niestety w tej chwili nie pamiętam (tzn. tego od kiedy jest sygnałem muzycznej premiery). Ale mam wrażenie że od ok. 1984 roku.

Post: #44

Going for the One
I've Seen All Good People

Post: #45

thestranglers napisał(a):ale że całego topu posłuchasz? bo to było mi zagadką

No nie sądzę. Ta muzyka jest dla mnie naprawdę trudna do przejścia. Tylko jakbym nie wiedział gdzie, pewnie poszukałbym wśród dotychczas zgłoszonych rzecz i może jakimś cudem coś by mnie jednak zainteresowało. Ale już widzę po rzeczonym kawałku, że to niemal mission impossible, bo po fragmentarycznym przesłuchaniu na razie nie znalazłem dżingla

Post: #46

neo01 napisał(a):to niemal mission impossible, bo po fragmentarycznym przesłuchaniu na razie nie znalazłem dżingla

Hahaha, to musiało być BARDZO fragmentaryczne, bo on się pojawia tam wiele razy i to w kilku momentach. A kawałek nie jest wcale taki długi, w dodatku mocno piosenkowy (jak na Yes. W każdym razie słychać już powiew ejtisów).
edit:
sprawdziłem: pół dżingla jest w ciągu pierwszej minuty zagrane 2 razy .

Post: #47

zgadza się, a swoją drogą pod pewnym względem to wyjątkowa płyta w dorobku zespołu

Post: #48

Bo Horn śpiewa, a Downes gra na klawiszach? Czyli nie ma 2 filarów zespołu: Andersona i Wakemana? CHociaż, w zasadzie Wakeman był tam cały czas na zasadzie, że przychodzi, odchodzi i wraca . Bardziej Anderson, White, Squire, Howe to filary (jak sądzę).
Swoją drogą: właściwie jaki jest teraz status zespołu, po śmierci Squire'a i White'a?

Post: #49

No dobra, teraz usłyszałem, ale nadal nie brzmi mi to do końca tak jak w dżinglu, jakoś tak gitara inaczej gra jakby.
No i jak ten kawałek jest piosenkowy, to ja naprawę nie chcę poznawać dalej. I w ogóle co w takim razie powiedzieć o "Owner..."

Post: #50

Ja powtarzając sobie niektóre propozycje, od razu skojarzyłam ten dżingiel, a top w końcu jakiś bardziej interesujący dla mnie.

Post: #51

neo01 napisał(a):nadal nie brzmi mi to do końca tak jak w dżinglu, jakoś tak gitara inaczej gra jakby.

Dżingiel to dwa razy ten riff z pierwszej minuty (gdzieś w środku piosenki jest dokładnie tak samo jak w dżinglu, a nawet chyba więcej razy zagrany ten riff).

Post: #52

OK, dobra, chyba jestem dziś przemęczony, już to złapałem (a wcześniej słuchałem chyba razem z transmisją z meczu i pewnie dlatego mi umknęło ).

Post: #53

Miszon napisał(a):Bo Horn śpiewa, a Downes gra na klawiszach?

tak, dokładnie o to chodzi, to jedyna płyta bez tego cudownego głosu (oczywiście do chyba już definitywnego odejścia z grupy Jona)

Miszon napisał(a):Bardziej Anderson, White, Squire, Howe to filary (jak sądzę).

oczywiście, że tak, Rick był mega ważny, ale miał i dla mnie status dochodzącego

Post: #54

neo01 napisał(a):I w ogóle co w takim razie powiedzieć o "Owner..."

chłopaki zapragnęli numeru 1 w Billboardzie, później podobną fanaberię mieli ci z Genesis

Post: #55

Albo po prostu wiatr zmian lat '80 zawrócił progowcom w głowach, a konkretniej uszczuplił ich portfele (podobnie pewnie z tego powodu Queen przerzuciło się na mocno dyskotekowe rytmy).

Post: #56

OK... A to nie było tak, że muzycy Queen ciągle poszukiwali i chcieli tworzyć coś nowego?

Post: #57

Raczej nie. Oni raczej szli z modami, niż je wyprzedzali.

Post: #58

Miszon napisał(a):Albo po prostu wiatr zmian lat '80 zawrócił progowcom w głowach, a konkretniej uszczuplił ich portfele

Tylko że oni utrzymali poziom w przeciwieństwie do Genesis i Queen (i bliżej patrząc Budki).

Post: #59

Tak, Budka to kolejny przypadek.
Ale Yes chyba tylko dwie (a może nawet jedną) płyty zagrali takie bardziej popowe, a Genesis czy Queen już na zawsze zmienili styl (Queen może na Innuendo zaczęło się zmieniać lekko, chociaż produkcja nadal jest mocno ejtisowa). Yes się lekko wygładziło, ale to bardziej chyba "ze starości".

Poza tym, mimo obaw Neo01, zespół miał zawsze ładne melodie, a intrygujący, nietypowy poprzez połączenie wysokiego tonu z matowością, głos Jona zawsze wprowadzał do tej muzyki dużo lekkości i światła, takiej zwiewnej baśniowości. Która sprawia, że nawet jakieś 20-minutowe długasy mają fragmenty łatwe do zapamiętania i do zanucenia. Owszem, jest sporo "progresywnej siepaniny", ale nie jest ona tak radykalna i ciężka w odbiorze jak np. King Crimson, nie wspominając o innych czołowych zespołach nurtu.
Krótko mówiąc: Yes nie taki straszny jak wygląda na pierwszy rzut ucha (a szczególnie oka, patrzącego na długość piosenek).

Post: #60

Miszon napisał(a):ciężka w odbiorze jak np. King Crimson

Dla mnie w l. 70-tychg nie byli ciężcy w odbiorze.

Miszon napisał(a):nie wspominając o innych czołowych zespołach nurtu

A kto jest według Ciebie cięższy niż Yes?