Post: #77

słucham sobie tego jarre'a i to totalnie zabawne, że cały ten post-trójkowy tłum czci tę muzyczkę jako coś nie wiadomo jak zajebistego, jednocześnie odrzucając cały dorobek yellow magic orchestra, który przy tym jest nieprawdopodobnie zniuansowany nawet w swojej najbardziej popowej odsłonie; to brzmi bardziej jak tomita, którego zawsze uważałem za strasznego tandeciarza; nie mówię, że oryginalne oxygeny czy equinoxy są złe; nie, słucha się ich całkiem ok, ale to fenomen, że na tych samych totalnie archaicznych i średnio oryginalnych nawet wtedy konceptach (berlin schule, anyone?) można ciągnąć karierę przez pięćdziesiąt lat xd przy okazji strasznie się to zestarzało, może dlatego, że brało wtedy i nadal bierze siebie zbyt poważnie -- zasadniczo humor starzeje się szybciej i gorzej, ale już z auto-ironią jest zupełnie odwrotnie i takiego zniuansowanego dystansu mi tutaj zabrakło; ostatecznie po tej monosesji z jarre'm jestem przekonany, że jedno krótkie rydeen zjada na śniadanie małą łyżeczką całą 90-częściową serię oxygenów