Post: #135

Przeżyłem chyba zbyt wielki szok po pierwszym kontakcie, bo okazuje się, że jednak da się te utwory jako-tako uporządkować. A przynajmniej podzielić na lepsze i gorsze. Nie mniej jednak po raz kolejny moja taktyka odkładania sobie niektórych gigantów muzyki na potem znów się opłaciła. Nie żałuję, że odkrywam ich dopiero teraz. Długo się do tego zbierałem, ale wiedziałem, że ten moment nastąpi - z tym topem czy bez. Bałem się, że to nie będzie mój klimat... i nie jest, ale mimo to jestem absolutnie oczarowany. A Wy możecie mi tylko zazdrościć, że King Crimson jest dla mnie doznaniem tak świeżym, tak nowym i tak nieznanym Choć, żeby nie było zbyt cukrowo, podkreślić muszę, że zachwyty przerywane są przez utwory śmiertelnie nudne lub przekombinowane. Ale i tak, czuję się trochę jakbym słuchał wczesnych Pink Floydów po raz pierwszy. Fajne uczucie. Aż sam sobie zazdroszczę