Post: #7

#20
Eleni Foureira - Dokimase Me


O ile już wcześniej wiedziałem, że Eleni z niesamowitą łatwością przychodzi nagrywanie prawdziwych imprezowych petard tak tym razem Foureira przeszła samą siebie i nagrała numer, który swoją przebojowością zjada znakomitą większość tegorocznej muzyki tanecznej, a przy okazji udowadnia, że Eleni ma doskonałe predyspozycja do zdobycia tytułu nowej królowej greckiego disco. A, co więcej, potrafi bardzo świadomie korzystać z elementów pozornie kiczowatych, tworząc sobie z nich własną kreację sceniczną, która, przynajmniej dla mnie, prezentuje się naprawdę świetnie. No i do tego jeszcze język grecki, który, ku mojemu zaskoczeniu, całkiem zgrabnie łączy się z dyskotekowymi melodiami


#19
Daria Zawiałow - Kaonashi


Jeśli miałbym wybrać jedno słowo, które dobrze opisałoby najnowszy album Darii to chyba zdecydowałbym się na słowo "ewolucja". Wokalistka, zamiast trzymać się utartej ścieżki, która zapewniła "Helsinkom" ogromny sukces ciągnący się przez prawie dwa lata, postanowiła poeksperymentować, i to nie tylko z muzyką, ale też ze swoim wizerunkiem. Można dyskutować czy wspomniana "ewolucja" wyszła jej na dobre czy na złe, to bez znaczenia - liczy się to, że Zawiałow nie trzyma się kurczowo swojej strefy komfortu, tylko próbuje swoich sił w nowych brzmieniach. Dla mnie "Wojny i Noce" to album wręcz doskonały, który zdecydowanie mogę określić jako ścisłą czołówkę tegorocznego polskiego popu, a "Kaonashi", pierwszy singiel go zapowiadający, jako jedno z najlepiej brzmiących i najlepiej wyprodukowanych polskojęzycznych nagrań roku 2021. Z bólem serca umieszczam go dopiero na miejscu dziewiętnastym ze względu na ogromną konkurencję, chociaż (podobnie zresztą wszystkie nagrania powyżej) za kompozycję typu "mocne 9/10". A gdybym ranking tegorocznych teledysków to "Kaonashi" z całą pewnością biłoby się o pozycje w pierwszej dziesiątce, a może nawet pierwszej piątce


#18
Colapesce & Dimartino - Musica Leggerissima


Prawdopodobnie najbardziej "wychillowana" i uspokajająca kompozycja tego roku, a być może i ostatnich lat. Bardzo klasyczny w swoim brzmieniu utwór, mocno inspirowany muzyką lat '50 i '60, dodatkowo wyśpiewany w języku włoskim, który idealnie komponuje się z warstwą instrumentalną, a wokale panów idealnie spinają całość w niezwykle harmonijną i spójną kompozycję. Zdecydowanie jedno z najlepszych nagrań tegorocznego festiwalu w Sanremo i, przy całej mojej sympatii do Måneskinów, nie obraziłbym się gdyby ostatecznie zwyciężyło cały konkurs zamiast nich. Co by tu dużo mówić, Włosi w tym roku znowu pokazali, że doskonale wiedzą jak robić dobrą muzykę


#17
Placebo - Beautiful James


Moment w którym bbrytyjski zespół (a teraz właściwie duet) Placebo, po ponad 8 latach od wydania ich ostatniego długogrającego albumu, zapowiedział wydanie kolejnego wydawnictwa, był jednym z najprzyjemniejszych zaskoczeń ostatnich miesięcy. A zwłaszcza po przesłuchaniu pierwszego singla zapowiadającego nowy album, który jest dokładnie takim Placebo, za jakim tak tęskniłem. Rewelacyjna kompozycja, która, tradycyjnie już zresztą, jest syntezą mocnego rockowego grania i producenckiego mistrzostwa, dodatkowo jeszcze wzbogaconego niesamowitym głosem Briana. Wokalista już zapowiedział, że najnowszy krążek ma być ich odpowiedzią na ciężkie czasy, w których przyszło nam żyć, a poruszana tematyka będzie bardzo szeroka i, jak można zresztą spodziewać się po warstwie lirycznej pierwszego singla, niezwykle świadoma


#16
Måneskin - Zitti e Buoni


No to teraz przyznawać się, kto spodziewał się hard rockowej petardy jako włoskiej propozycji na Konkurs Piosenki Eurowizji? A kto spodziewał się, że właśnie to nagranie, po raz pierwszy od ponad trzech dekad, przyniesie Włochom zwycięstwo w konkursie? Gdyby ktoś mi powiedział to jeszcze rok temu to prawdopodobnie bym go wyśmiał, ale w momencie, w którym po raz pierwszy przesłuchałem tegorocznego zwycięzcę festiwalu w San Remo już byłbym w stanie uwierzyć w te rewelacje. Co by to dużo mówić, chyba nikt w ostatnich co najmniej kilku dziesięcioleciach nie zrobił tyle co Måneskin dla rozsławienia włoskiej piosenki na świecie. I chociaż w naszym pięknym świecie, ciągle zdominowanym przez Anglo-Sasów, "Zitti e Buoni" obecnie pozostaje trochę w cieniu dwóch anglojęzycznych przebojów, jakie udało się wylansować Włochom w tym roku, to jednak właśnie od tej petardy rozpoczęła się międzynarodowa kariera Mediolańczyków i trzymam kciuki by w najbliższych latach udało im się nadal utrzymać na fali i wylansować kolejne wielkie (i mam nadzieję, że również włoskojęzyczne) przeboje


#15
Against the Current - Again & Again (ft. Guardin)


O ile wcześniejsze muzyczne dokonania od Against the Current były dla mnie po prostu dobre lub bardzo dobre tak w końcu nadszedł ten moment, że znalazłem to jedno nagranie, które jest wręcz wybitne. Mimo że nie wychodzi za bardzo poza kanon pop-rockowego przeboju to jednak ma w sobie jakiś energetyzujący pierwiastek, który sprawił, że przez długie miesiące słuchałem go prawie non stop (a można by nawet powiedzieć że "again and again"), a efektem tej fascynacji stało się zdobycie przez Nowojorczyków pierwszej "jedynki" na mojej liście. Pozostaje mi chyba jedynie życzyć im by nadal tworzyli tak rewelacyjne utwory jak właśnie ten


#14
Sirenia - Voyage Voyage


Norweski zespół Sirenia, kojarzony do tej pory głównie z gotyckim metalem, wielokrotnie zmieniał stojące na jego czele wokalistki. Emmanuelle Zoldan, sprawująca tę rolę od pięciu lat, postanowiła wykorzystać swoje francuskie pochodzenie do nagrania coveru jednego z najbardziej rozpoznawalnych i francuskojęzycznych przebojów. I pomimo tego, że oryginał jest dla mnie nagraniem ponadczasowym to jednak Sirenii udało się zrobić coś wręcz niemożliwego i nagrać wersję, która może się z nim równać, a w niektórych aspektach nawet go przebija. Do dzisiaj bardzo zastanawia mnie dlaczego nad Sekwaną i Loarą, muzyka metalowa jest tak mało spopularyzowana, skoro, jak dobrze widać po tym nagraniu, ciężkie brzmienia mogą naprawdę rewelacyjnie brzmieć w połączeniu z językiem francuskim


#13
Brodka - Game Change


Brodka nie miała sobie równych w podsumowaniu roku 2018 na mojej liście i zmiotła całą konkurencję ze sceny dzięki nieziemskiemu coverowi Trojanowskiej i na nowo rozbudziła moją fascynację jej twórczością. Na kolejne nowości musiałem czekać ponad dwa lata, ale pierwszy singiel zapowiadający najnowszy album wokalistki wynagrodził mi moją cierpliwość, a przy okazji udowodnił, że na polskiej scenie Brodka nie ma sobie równych jeśli chodzi o innowacyjność i pomysł na siebie. No a do tego jeszcze klip, który mógłby równie dobrze być krótkometrażowym filmem, i jest zdecydowaną czołówką najciekawszych i najlepiej wyreżyserowanych polskich teledysków


#12
Dua Lipa - Love Again


Już przy pierwszym odsłuchu "Future Nostalgii" zwróciłem uwagę na to nagranie, stwierdzając, że jest jednym z najlepszych na całym albumie - teraz mogę poprawić samego siebie z przeszłości i określić je jako nie tylko najlepsze na całej "Nostalgii", ale i najlepsze w całej karierze Dui Lipy. Świetne użycie prawie 90-letniego (!) sampla, niesamowicie melodyjne zwrotki, eksplodujący refren i klimatyczne disco wstawki, a wszystko to zszyte ślicznym tekstem o prawdziwej miłości i niepowtarzalnym wokalem panny Lipy. Wokalistka zawiesiła sobie niesamowicie wysoko poprzeczkę zarówno tym nagraniem, jak i całym albumem, i myślę, że na tej podstawie spokojnie możemy ją umieścić w panteonie największych nazwisk współczesnego popu. I mimo że bardzo chciałbym usłyszeć jakieś nowości od Dui w nadchodzącym roku to będę cierpliwie czekał na jej kolejną muzyczną odsłonę i jestem prawie pewien, że z pewnością się nie rozczaruję


#11
Wolfclub - Just Drive (ft. Summer Haze)


Tytułowy singiel z pierwszej części najnowszego wydawnictwa angielskiej grupy Wolfclub oraz nagranie, którym udowodnili, że w produkcji synthwavowych przebojów absolutnie nie mają sobie równych. Fenomenalne połączenie elektronicznych, syntezatorowych brzmień z saksofonową melodią i delikatnym wokalem kobiety ukrywającej się pod pseudonimem Summer Haze. Już od pierwszych sekund uderzają mnie niezwykła emocjonalność, nostalgia i melancholia, które czynią to nagranie jednym z najbardziej wzruszających jakie miałem okazję słyszeć w tym roku. A do tego jeszcze świetnie zrealizowany klip, który bardzo płynnie łączy się z brzmieniem utworu i doskonale go dopełnia. Zdecydowanie jedna z tych kompozycji, do których mam zamiar wielokrotnie wracać, nie tylko w przyszłym roku, ale i w każdym kolejnym