Post: #172

właśnie "dance" jest super, bo totalnie kontrastuje z dystyngowaną twórczością cohena; żeby nie zwariować słuchając jego dyskografii, która zaczyna się pogrzebowo ("suzanne", "the partisan", "famous blue raincoat"), a kończy się jeszcze bardziej pogrzebowo, potrzebne są takie jarmarczne odtrutki; owszem, kawałek ów nic nie wnosi do teorii muzyki, nie napisał też ciekawej karty w historii tejże sztuki, ale zawsze miło go sobie ironicznie pośpiewać; co do "hallelujah" się zgadzam - gniot doskonale kompatybilny nastrojowo i jakościowo z muzyką dla wychowanych na trójce