Post: #109

inżynierek napisał(a):Był na pechowym 21. miejscu topu McCartneya

Jakoś nie pamiętałem, że się załapał.
5. Blood Sweat & Tears - HI DE HO
4. Marek Grechuta - IKAR
3. Kate Bush - ALL THE LOVE
2. King Crimson - THE DEVIL'S TRIANGLE
1. King Crimson - FORMENTERA LADY
5. O ile dwa poprzednie utwory zespołu zostały napisane przez wokalistę to ten to cover. Posłuchałem sobie z ciekawości pierwowzoru - niby bardzo podobnie, ale czegoś tam brakuje. Tutaj niesamowicie przywalają mi dęciaki, które stają się motorem napędowym tego nagrania. Wszystko inne pracuje też doskonale, a Clayton-Thomas pokazuje, że wokalnie należy do światowej czołówki.
4. Pawluśkiewicz to dla mnie jeden z najlepszych kompozytorów. Napisał mnóstwo rewelacyjnych utworów a ten (podobnie jak miejsce szóste) to jeden z nich. Do tego dochodzi znakomite wykonanie no i strona wokalna (także dzięki towarzyszącym Alibabkom). Wszystko brzmi świetnie i nagle pojawia się druga część i jest jeszcze lepiej.
3. Trudno mi opisać ten utwór. Mogę napisać, że to najbardziej wewnętrzny utwór jaki słyszałem. Nic innego nie pochodzi z takiej głębi duszy jak to. Wokal, instrumenty, dodatkowe efekty - wszystko wciąga nas w wewnętrzny świat. Ten utwór był dla mnie odkryciem. Wcześniej jej nie lubiłem znając głownie Wzgórza, które wtedy mnie nie ruszały i Babooshkę, którą do dzisiaj uważam za najgorszy (i jedyny zły) utwór Kate.
2. Utwór opiera się na granym wcześniej na koncertach dziele Holsta Mars. Ale dopiero na tej płycie utwór zabrzmiał rewelacyjnie. Wszystko napędza hipnotyzująca perkusja. Są tam inne instrumenty (ze szczególnym naciskiem na współpracujące idealnie klawisze), ale ja zapamiętuje przede wszystkim właśnie jej pracę.
1. Z tym utworem mam czasami problem. Zaczyna się od granego smyczkiem kontrabasu (przez wiele lat myślałem, że to wiolonczela), dochodzi piano, flet, dzwonki, potem wokal i jest absolut. Genialny klimat. I po trzech minutach znika. Pewnie gdyby w tym momencie utwór się zaczynał to byłbym bardzo zadowolony. Czwarta minuta jest dla mnie kluczowa, bo czasem przejście przez nią mnie rozbija i potem ślizgam się po powierzchni utworu. No ale tym razem (przy ostatnich przesłuchaniach szczególnie) spinało mi się to w całość i wtedy już brzmiało bezbłędnie.
To jest utwór z 1971, który dzięki niemu ma też siedmiu przedstawicieli. Ogólnie dominują lata 70-te, ale jednak w mniejszym stopniu niż się spodziewałem.