Post: #107

Raczej nigdy na forum ani na żywo nie opowiadałem, w sumie nikt nie pytał , zatem nie mogłaś słyszeć tych historii.
Dobre było jak graliśmy na weselu .
Albo z kolegą, który uczył się naszych piosenek w drodze na koncert (5km piechotą), miał kartkę z chwytami przed sobą i grał. Problemem było to, że miał zaczynać pierwszy kawałek, zapomnial jak to leciało i trochę nie bardzo w rytmie, przez pół numeru próbowaliśmy tak wyewoluować piosenkę, żeby zaczęła być do siebie podobna .

Ooo, ale teraz świetny zestaw! 173, 180, 183, 184, 187-189!
Krzysztoń chyba zawsze będzie mi się kojarzyć z koncertem w kościele św. Jacka w Warszawie, gdzie ni z tego ni z owego spotkałem moje 3 koleżanki z liceum (w tym jedną co była "kolejną w kolejce" po tej od Don't Speak, if U know what I mean . A jeśli nie, to opowiem o tym na ABC przy którejś z kolejnych literek).