Post: #101

O, to faktycznie musiało być fajne być tam na miejscu.

Post: #102

24. happysad - Wszystko jedno [2004]

Nowa rockowa rewolucja odbiła się w Polsce nieco dziwnym echem i to podwójnym: poza zespołami inspirującymi się faktycznie The Strokes i innymi, bardzo silny był nurt zespołów grających dość archaiczny, bardzo melodyjny, prosty rock, niejako naśladowcy Pidżamy Porno. Wśród nich chyba najciekawszy, a na pewno mój ulubiony był/jest happysad.
Pierwsza płyta jest mocno surowa, takie trochę nieporadne to granie, tak od strony wykonawczej, tekstowej, jak i produkcyjnej. Ma to swój urok autentyczności, trochę się może zestarzało, ale nadal działa .
Ciekawostka: nie wiem, czy wspominałem na forum (chyba tak) - szwagier chodził z wokalistą zespołu w szkole średniej do klasy, był kolegą z ławki nawet .
tytułowy

Post: #103

Pierwsze dwie płyty z tej trójki są mi oczywiście bardzo bliskie...

Post: #104

Tzw. honorable mention:

Różni Wykonawcy - Piotr Kaczkowski przedstawia: minimax.pl 3[2005]

Jako przedstawiciel serii, najlepsza i najbardziej lubiana przeze mnie płyta z serii (rozważałem także części pierwszą i drugą).
Po latach wyszło na to, że to nie zespoły były tak dobre, tylko osobowość pana Piotra i to jak opowiadał o tych nagraniach oraz mistrzowskie ułożenie kolejności na płycie sprawiały że tak dobrze się tego słuchało i że tak dobrze się te płyty sprzedały. Bo, choć wykonawcy z tych składanek ostatecznie wydali całkiem sporo płyt (pewnie z kilkadziesiąt), to poza Kombajnem do Zbierania Kur Po Wioskach (PS. Co tam teraz z nimi?) i Lilu nikt większej kariery nie zrobił (i jeszcze Manchester, ale chyba też szybko zniknęli). Dość powiedzieć, że z pierwszej płyty obecnie na rynku szerzej dostępny jest chyba tylko... Piotr Bukartyk, który wtedy miał i tak gotową płytę i użyczył swojego kawałka dla uzupełnienia krążka. A do debiutantów zaliczyć go nie można było. Notabene, owa płyta Bukartyka i Sekcji - "Ideały" - była u mnie także w rozważanych i zapewne gdzieś koło miejsca setnego skończyła ostatecznie.
Mam te wszystkie (chyba - od 1 do 6 plus Jarocin 2007) składanki, poza tym Pepsi Faza i Pepsi Faza2 (z Radiostacji), gdzie największą karierę zrobiła Novika (tam w zespole Futro), sporo też kawałków z jedynki było na sountracku do Egoistów. Zbierałem także zespoły z konkursu organizowanego przez Wyborczą (najlepszy był chyba Chinook, choć wygrał inny - bodajże Chainsaw. To nawet znana grupa, ale bardzo niszowa), byłem na jakimś koncercie w ramach konkursu dla młodych kapel, to był finał w Stodole, pamiętam z tego tylko że gościem grającym w trakcie obrad jury (m.in. Hołdys) był zespół Negatyw, a wśród uczestników zapamiętałem tylko zespół Gegebegege - ze względu na nazwę . Koniec końców konkluzja była taka, że wielkiej kariery nikt nie zrobił, poza jakimiś niszowymi gatunkami typu ostry metal czy elektronika.

Post: #105

21. Ścianka - Dni wiatru [2001]

Pierwszy raz zetknąłem się z zespołem na płycie CD dołączonej do magazynu Estrada i Studio. Dziwne trochę, ale kupiłem kilka egzemplarzy magazynu, choć nie rozumiałem większości tego, o czym tam piszą (to czasopismo na temat... realizacji nagrań dźwięku), zespoły mogły wysyłać tam swoje nagrania i były recenzowane nie pod względem muzycznym, tylko od strony nagraniowej. Najlepsi trafiali na płytki dołączone do wydania. Najlepsze jest to, że... nie miałem wtedy odtwarzacza CD i nie miałem jak posłuchać tych zespołów . To był jakoś 1997-98 rok.
Kolejne zetknięcie to była audycja Minimax, albo jakaś nocna audycja Stelmacha. Jakoś przed pierwszą w nocy redaktor zapuścił numer, który sprawił że jak w piosence "nie mogłem w nocy spać". To był "Piotrek".
Genialna, dziwna, wciągająca, niesamowicie klimatyczna płyta. Tu prawie nie ma piosenek, są dźwięki od szeptu do wrzasku. Można powiedzieć, że klasyk.
tytułowy:


Mam całkiem sporo czasu, robię lekką przerwę na końcowe odsłuchy Top20 (5 płyt już za mną). Ciekaw jestem kto wygra, dwa albumy mają równe szanse.

Post: #106

(12.01.2022 03:28 PM)Miszon napisał(a):  49. Coldplay – Parachutes [2000]

najlepsza płyta coldplaya, choć zważywszy na mój sceptycyzm do ich twórczości, nie jest to jakieś szczególne wyróżnienie

(13.01.2022 12:06 AM)Miszon napisał(a):  46. Sigur Rós - ( ) [2002]

rozważałem umieszczenie tej płyty w swoim topie, ale ich muzyka jest jak na mój gust nazbyt dołująca i ciężko mi się było w ogóle zabrać za jej przesłuchanie

(13.01.2022 12:50 AM)Miszon napisał(a):  43. Lenny Valentino - Uwaga! Jedzie tramwaj! [2001]

a to z kolei znakomita rzecz jak na polskie warunki - swoją drogą lata 90., 00. i 10. na rodzimej scenie muzycznej mógłbym spisać na straty, bo nie wydarzyło się podówczas prawie nic wartego uwagi - albo kalkowanie zachodu (w wypadku lenny valentino i ogólnie tych indie kręgów bardzo udolne kalkowanie, ale zwykle bywało drastycznie źle), albo generyczne wałkowanie wyświechtanych brzmień, albo jakieś relikty poezji śpiewanej, albo co najgorsze relikty walki z systemem, typu kult po '89 (z drobnymi wyjątkami) czy po prostu obleśny, remizowy pseudojazgot jak coma; na szczęście ostatnio jest trochę lepiej, choć wciąż subtelność w polskiej muzyce ciężko uświadczyć

(14.01.2022 12:47 AM)Miszon napisał(a):  42. Akurat - Prowincja [2003]

nie zaskoczę mówiąc, że nawet tego albumu nie rozważałem w kontekście topu, ale darzę go sympatią, tak jak całe wczesne akurat, bo moi rodzice często puszczali to jak jeździliśmy samochodem; akurat grało muzykę obarczoną wszystkimi wadami opisanymi przeze mnie punkt wyżej, ale robili to na tyle samoświadome (chyba), że całkiem fajnie się to śpiewa

(14.01.2022 01:31 AM)Miszon napisał(a):  39. Archive - You All Look the Same to Me [2002]

jedna z najgorszych płyt jakie w życiu słyszałem (muzyka jest tu rozwleczona, monotonna, dołująca i fatalnie wyprodukowana, aczkolwiek na moją skrajnie negatywną ocenę wpływ ma głównie niegdysiejsza coroczna konieczność słuchania najbardziej żenującego na tej płycie "again", co wyprało mi mózg i wybiło z głowy prog i wszelkie pochodne)

(15.01.2022 01:02 PM)Miszon napisał(a):  32. Raz, Dwa, Trzy - Trudno nie wierzyć w nic [2003]

nie jestem jakimś wrogiem raz dwa trzy, słuchałem niegdyś nawet ich występu na żywo, a tego wokalistę darzę sympatią, oceniając po oczach, aczkolwiek strasznie przytłacza ta muzyka, jest generycznie wyprodukowana i patetyczna, co jest straszliwą wadą, wszak pierwowzory literackie starały się spoglądać na życie nieco bardziej pozytywnie, nawet jeśli z przekąsem (co stosuje się bardziej do płyty z młynarskim i osiecką, no ale już trudno)

00sowym happysadem i comą gardzę, co już nie raz na tym forum zaznaczałem, więc rozpisywać się nie będę, a fenomenu meluy nie rozumiem, ot takie sympatyczne piosenki do pośpiewania między lady gagą a martinem garrixem

(19.01.2022 03:00 PM)Miszon napisał(a):  21. Ścianka - Dni wiatru [2001]

widzę że większość moich komentarzy jest delikatnie mówiąc negatywna, niemniej to zestawienie mi się bardzo podoba, podobnie jak Twoje poprzednie, toteż zakończę pozytywnym akcentem - uwielbiam ściankę, wszystkie te trzy wielkie albumy, a ten na pewno nie jest nie na swoim miejscu w tymże zestawieniu

Post: #107

spośród ostatnich 7 płyt 2 są w mojej setce, a nawet pięćdziesiątce.

Post: #108

Dyfeomorfizm napisał(a):delikatnie mówiąc negatywna, niemniej to zestawienie mi się bardzo podoba

hah, ciekawy kontrast, aż nie wiem jak rozumieć .

Dyfeomorfizm napisał(a):happysadem i comą gardzę, co już nie raz na tym forum zaznaczałem, więc rozpisywać się nie będę

Oj, to będzie potem nieco gorsza opinia na temat tego zestawienia

Dyfeomorfizm napisał(a):ten na pewno nie jest nie na swoim miejscu w tymże zestawieniu

przyznam, że przez dłuższą chwilę był na miejscu 10, ale w sumie sam nie wiem czemu tak spadł w ostatniej chwili

Post: #109

(19.01.2022 10:19 PM)Miszon napisał(a):  

Dyfeomorfizm napisał(a):delikatnie mówiąc negatywna, niemniej to zestawienie mi się bardzo podoba

hah, ciekawy kontrast, aż nie wiem jak rozumieć .

podobają mi się, bo dostrzegam w nich próby wyjścia poza bańkę - owszem, wielu rzeczy tu zawartych nie lubię, ale nie mogę zarzucić, że to same trójkowe rzeczy ułożone w trochę innej kolejności niż reszta kolegów (choć trójki może faktycznie tu zbyt wiele, no ale została ona przefiltrowana przez subiektywne czynniki, więc pozostaje tylko się cieszyć, że ta muzyka sprawia Ci radość)

Post: #110

Faktycznie, jak teraz patrzę na ten zestaw, to jest bardzo trojkowy, bardziej niż dekada 2010-19. To jest z jednej strony oczywiste, bo wtedy najwięcej ich słuchałem (ale też dużo Antyradia, do pewnego momentu czyli dopóki nie zarżnęli Radiostacji a potem Radia Bis), z drugiej w latach 2002-2006 nie słuchałem właściwie w ogóle Listy. Co oznaczałoby że profil muzyczny stacji był wtedy bardzo spójny i różne, choć tak różnorodne, audycje tworzyły jedność.

Ale z innej strony, należy pamiętać że to są czasy jeszcze w większości przedinternetowe (internet miałem od 2004, ale nie bardzo umiałem go używać, a na pewno nie umiałem tam słuchać muzyki). Niby jakoś w 2006 ktoś mi zapodał soulseeka i on był on dla mnie źródłem muzyki. Ale był źródłem dostępu do muzyki, którą już znałem skądś albo chciałem poznać, nie ściągałem przecież w ciemno czegoś co nic mi nie mówiło.

AKT napisał(a):nie jestem w stanie na żadnej płaszczyźnie wrócić do muzyki eminema, coś się we mnie buntuje i nie ma siły, nie przebrnę; podobnie mam z linkin park; to jakaś forma agresji wymierzona w siebie samego z przeszłości, ale dlaczego, tego nadal nie rozumiem

a to wymaga jakiejś analizy psychologa .

Post: #111

(19.01.2022 11:38 PM)Miszon napisał(a):  Ale z innej strony, należy pamiętać że to są czasy jeszcze w większości przedinternetowe

no i to jest faktycznie kluczowe, bo dla mnie, poznającego tę dekadę z perspektywy 2016-2022 roku, nie jest możliwe wsiąkniecie w kontekst pozwalający się cieszyć happysadem, bo od razu dostałem sto razy lepsze amerykańskie odpowiedniki, ale dla większości z was były to rzeczy związane z konkretnymi emocjami i wspomnieniami, toteż szanuję i czekam na ciąg dalszy

Post: #112

Happysad akurat poznałem można rzec że z internetu , kolega wypalił mi na płycie różne losowe MP3, od jazzu po punk, a wśród nich pierwsza ich płyta plus jakieś dema wcześniejsze nie wiem skąd wytrzaśnięte.
Zapałałem do nich sympatią ze względu na regionalny patriotyzm (też scyzoryki), a także tym że grali mniej więcej podobnie bałaganiarsko jak my w liceum dopóki kolega nie sprzedał perkusji. I wyobraziłem sobie, że jakby nie sprzedał i ja bym nadal śpiewał i w ogóle byśmy przez parę lat się doskonalili, to niewykluczone że ok. 2002 nasza muzyka brzmiałaby podobnie . No i ten wątek szwagrowy .

Post: #113

AKT napisał(a):nie doszedłem nigdy tak daleko w słuchaniu crimsonów, ale rozumiem, że jeśli lubiło się ich już wtedy, to to było wydarzenie!

faktycznie, ta płyta była bardzo miłym zaskoczeniem. Już poprzednia wyszła za mojego świadomego słuchania ich (przed 2001 miałem ich pierwsze 4 płyty, notabene potem kupiłem tylko Red, a inne rzeczy wystarczały mi w wersjach cyfrowych).
Co prawda słuchałem już Thraka jak wychodził, pewnie u Kaczkowskiego w sobotniej audycji popołudniowej (raz też natknąłem się na jego podsumowanie roku, 1994 lub 1995, ale szybko odpadlem), ale nie byłem wtedy gotowy na taką muzykę i się z nią minąłem. Zespół znałem z jednego kawałka usłyszanego po raz pierwszy w trójkowym topie w grudniu 1994 (nagrałem w ciemno nieco, licząc że jak tak wysoko to musi być coś dobrego. Wynudził mnie ), dlatego zwróciłem uwagę na to, że nadal grają, ale jak mówię: podobnie jak z tym podsumowaniem roku, tak tutaj kompletnie odpadłem, za wysokie progi na moją ówczesną wrażliwość muzyczną.
Dlatego ta ich płyta z 2003 cieszyła, bo nie dość że już byłem przygotowany na przyjęcie tej muzyki (choć może jednak była dla mnie za ostra nieco, przez co nie słuchałem dużo), to była po prostu dobrym albumem.

Post: #114

20. System of a Down - Toxicity [2001]

Mamy wreszcie jakiegoś przedstawiciela Antyradia (wtedy jeszcze jako Radio 94) w zestawieniu. Bo niestety Trójka w ogóle nie grała (a w każdym razie nie zetknąłem się wtedy).
Właściwie album mógłby się znaleźć w Top50 już dzięki czterem niesamowitym kawałkom: "Chop Suey!", "ATWA", "Toxicity", "Aerials" (hidden track traktuję jako ciąg dalszy utworu). Ale że dobrego jest tam więcej, to zawędrowało aż do Top20 . Niesamowita energia, opętańczo-operowe wokale z lekko "arabskim" akcentem (na początku nie wiedziałem że to raczej ormiański), masa świetnych riffów, wygrzew na maxa przez niemal całą płytę.
tytułowy:

Post: #115

nie przepadam za linkin' park, system of a down kojarzy mi się dużo lepiej, ale to wciąż zbyt stonowane darcie się, z kolei środkowego albumu nie znam, ale mieszkam bardzo blisko promenady!

Post: #116

Dyfeomorfizm napisał(a):środkowego albumu nie znam, ale mieszkam bardzo blisko promenady

słowo "ale" zapowiadało jakąś ciekawszą końcówkę tego zdania

Post: #117

17. Hey - Echosystem [2005]

Do swojej szerszej opinii o płycie odsyłam do tematu z Topem Hey.
Zatem krótko: najbardziej piosenkowa, można rzec poprockowa płyta zespołu. Bardzo fajna w słuchaniu, ale w dużym natężeniu słychać, że te piosenki nie mają głębi i wtedy zaczyna nudzić. Ale słuchana raz na jakiś czas: super, niemal bez gorszych momentów.
niedoszły singiel, "Leżę tu, leżeć chcę":

Post: #118

No T.Love to rzeczywiście zaskoczenie (że tak wysoko, bo wiedziałem, że lubisz), Rammstein w sumie też - ale obydwa dla mnie pozytywne.
I nie zgodzę się, że "Mutter" to równa płyta. Pierwsze 6 kawałków wgniata w fotel, ale potem jest zdecydowana obniżka formy w moim odczuciu.

Post: #119

neo01 napisał(a):Pierwsze 6 kawałków wgniata w fotel, ale potem jest zdecydowana obniżka formy w moim odczuciu.

Nie zgodzę się, bo siódmy to Spieluhr, świetny numer . A dziewiąty Rein raus. Za to w pierwszej szóstce jest słabszy nieco "Ich will". Chociaż faktycznie dwa ostatnie numery, czyli "Adios" i "Nebel", nie dają już takiego kopa.

Post: #120

No co Ty, "Ich will" to jeden z ich największych bangerów!