Post: #5

20. Remember wokal: n/a Dedicated (2002)
Kolejne nagranie inne niż wszystkie, tym razem zbudowane na rytmach afrykańskich bębnów. Trochę oszczędne w środkach, za to nadrabiające organicznością i dźwiękami natury.

19. Believe in Me wokal: Jan Löchel Seven Years (2005)
Kując żelazo póki gorące, w maju 2005 jak już z radiem pożegnał się poprzedni singiel, ATB wydał "Believe in Me". Brzmi przy tym dużo inaczej, niż poprzednie dokonania ATB, odchodząc od ibiz i pop-trance'ów, bardziej przypomina to np., nie wiem, Uniting Nations. Moim zdaniem - strzał w 10. Świetny gitarowy motyw w stylu U2 dobrze otwiera tą piosenkę, a dalej... wciąż jest dobrze. To takie nagranie, które od razu porywa swoim pozytywizmem, swoim słoneczkiem na bezchmurnym niebie. Nowy wtedy wokalista ATB wypada żywiołowo, budując charakterystyczny posmak tej bardzo chwytliwej piosenki.

18. Hero wokal: Roberta Harrison Dedicated (2002)
Nagranie bardzo pokombinowane. Pełne trzasków, przesunięć fazowych, połamanych bitów. Jakże słodko przy tym brzmi gorzki głos Roberty. Niejednoznaczny charakter tego nagrania sprawia, że bardzo nie mogę się zdecydować na pozycję w topie, ale i też te jej kontrasty sprawiają, że chętnie do niej wracam i weryfikuję.
Chyba najbardziej singlowy niesingiel z Dedicated, jeśli można tak to ująć - mogę sobie wyobrazić bardziej konwencjonalny aranż podtrzymujący te dość podniosłe refreny.

17. Hold You wokal: Roberta Harrison Dedicated (2002)
O "Let U Go" jeszcze wspomnę - nic nie zdradzam mówiąc, że w topie się pojawi. "Hold You" - wydane na singlu pod koniec 2001 - jest zdecydowanie, zdecydowanie sekwelem singlowej wersji "Let U Go" pod każdym względem, może odrzucać to, że ATB znów robi piosenki od linijki. Dlaczego więc tak to nagranie cenię? Bo jednak melodia jest dość dobra, aby sama się obronić, Roberta - wokalistka bodaj pięciu singli ATB pod rząd - jest u szczytu swojej potęgi, a główny motyw jeszcze bardziej wpada w pokrzepiające, euro-dance'owe tony.

16. Justify wokal: Jennifer Karr Trilogy (2007)
Perełka Trilogy, która z jakiegoś powodu nie zdobyła popularności na miarę poprzednich singli. Brzmienie jest tu dość gęste, trochę przypominając mi tym inne "pop-klubowe" produkcje z tego okresu (jak niezapomniane "Love Has Gone" Dave'a Armstronga), czym w połączeniu z seksownym wokalem Jennifer daje namiastkę "dawnego ATB" (pomimo iż bez pianinka tym razem), a przy tym ma po prostu świetny refren, który niczym CR7 niesie całą resztę druży... nagrania.

15. Enigmatic Encounter wokal: n/a Two Worlds (2000)
Tytuł adekwatny - mamy tu w końcu udział gościnny Michaela Cretu. Oczywiście, nie mamy tu samplowanych chorałów czy pieśni plemiennych, jednak jak najbardziej oznacza to bardzo egzotyczny kierunek - różne instrumenty np. dęte, których nie umiem nazwać - obowiązkowo przepuszczony przez nowowieczną soczewkę. Dużym atutem jest wielość motywów i dźwięków, które się tu przewijają i zgrabnie przeplatają, które jakby zdają się przekazywać tęsknotę za eksploracją kosmosu. I żadnych słów nie potrzeba.

14. Love Will Find You wokal: Heather Nova Two Worlds (2000)
Każdy zna "Renegade", ale nie każdy wie, że Heather już wcześniej u ATB się pojawiała. "Love..." ma bardziej trance'owy charakter (choć jak najbardziej jest przede wszystkim piosenkowe), a Heather posługuje się tu szerszą paletą barw, niż te najbardziej intensywne, harmonizując się z tajemniczymi pogłosami i staccatowymi motywami. Na tle swojej płyty, to nagranie wypada wręcz frapująco - dojrzale i całkowicie dobrze rozplanowane. Nic tu nie ma z grubo ciosanego "The Summer'.

13. Ecstazy wokal: Tiff Lacey No Silence (2004)
Największy przebój ATB w Polsce; poprzednie single miały bardziej ograniczoną siłę rażenia, jednak sukces tej piosenki rozlał się już na wszystkie polskie stacje muzyczne (10. miejsce w Gorącej 100 2004 Radia Eska, 4. miejsce w Przeboju Roku 2004 RMF FM, maksymalna 2. pozycja na liście polskiego airplayu). Oczywiście to było jeszcze w czasach, kiedy muzyki tanecznej w radiu było tyle ile powinno, a nie że co druga to jakiś łupankowy remiks.
Samo nagranie chyba każdy słyszał; niezwykle ponętne, powoli stopniujące napięcie, a przy tym pełne wigoru wykonawczego; zawierające w sobie wszystko, co dobre u ATB - pianina, inne klawisze, ciepły, nieco "ibizowy" klimat.

12. Collides With Beauty wokal: Madelin Zero No Silence (2004)
Przy tak wysokich pozycjach trudno się tak po prostu tłumaczyć ze swoich słabości, jednak spróbuję. Bardzo lubię wokale w stylu takim, jak Madelin Zero. Bardzo lubię taką przestrzeń i krajobraz dźwiękowy, w takim stylu, jak ATB buduje chociażby w tym utworze. Bardzo lubię chwytliwe, piosenkowe refreny. Bardzo lubię produkcję która wszystko tu czyni takim, bardziej zwiewnym powiedziałbym. Zdaję sobie sprawę, że nikogo ten opis nie przekona - trudno.

11. Moments in Peace wokal: n/a Distant Earth (2011)
Zastanawia mnie, czy ten motyw jest z czegoś ściągnięty; nastrój i melodyka tego nagrania kojarzą mi się z grą Capitalism II, gdzie podobna muzyczka grała, a w którą to grę zagrywałem się, będąc naprawdę młody (i pomimo iż jako dorosły, bardziej powinienem rozumieć takie gry ekonomiczne, to po powrocie po latach gubiłem się kompletnie). Nagranie może i z miarowym rytmem, ale na pewno nim nie ograniczone. Plastyczna rzecz, która przynajmniej mi kojarzy się z hymnem na cześć urbanizacji i rozwoju gospodarczego, poprzez przemysł i usługi. Z portami i statkami przypływającymi z towarem. I mną patrzącym na to z 99% akcji przedsiębiorstwa w ręku.