Post: #645

AKT! napisał(a):kto by pomyślał, że nie spodoba ci się autoironiczny film o barbie

Autoironia autoironią, ale tu jest zdecydowanie za dużo przegięć i złych scen, żebym mógł go strawić.

Yacy napisał(a):to nie jest film biograficzny?

Po części może i jest. Ale tylko w temacie Ruth.

Yacy napisał(a):kajman, Ty przecież takich nie lubisz

No i dałem tylko trzy Ale w tym temacie pozostając to Oppenheimera na pewno sobie odpuszczę.
Nostalgia
Bohater wraca po 40 latach do Neapolu. Zajmuje się chorą matką, chodzi po ulicach, wspomina, spotyka się z wojującym księdzem no i stara się odnaleźć przyjaciela z dzieciństwa. Tamten z kolei stara się uniknąć spotkania. I tak się to powoli (i nudnie toczy). W drugiej połowie jest trochę ciekawiej (chociaż scena, w której wspomina bez kompletnego wyczucia przyjaciela jest dla mnie ni przypiął ni przyłatał), ale jak już zaczyna wyglądać jako tako, to końcówka zupełnie rozwala film (gdyby zdarzyło się tydzień wcześniej lub dzień później to by takiego niesmaku nie budziła). Mogę dać tylko trzy.