Post: #466

Do ostatniej kości
Kanibalizm nie jest tutaj otoczką mającą wzbudzić zainteresowanie publiczności. Jest sednem filmu. Pozwala na postawienie wielu ciekawych pytań. Czy można się przed nim obronić? Jak uzasadnić realizację potrzeby? Czy są sensowne kryteria doboru ofiar? Ale także jak sobie radzić z kanibalizmem bliskich osób? W tym filmie mamy różne typy kanibali i różne postawy. Mamy też potrzebę przełamania samotności i jej realizację. W sumie potraktowanie tematu na pewno nie jest płytkie. Bardzo dobrze wypada też wpisania tego wszystkiego w konwencję kina drogi i w poszukiwania źródeł. Jak dla mnie film na osiem.